تعادل در جامعه، افراط و تفریط در صداوسیما

در حالی كه چندی است كشور حاكمیت فضای تعادل را دنبال می‌كند، رفتارها و پخش برخی برنامه‌ها از سوی صداوسیما، تأمل‌برانگیز شده و تداعی‌كننده نوعی افراط و تفریط در تهیه و پخش برنامه‌هاست.
ماهها قبل از انتخابات ۲۴ آذر، در ادامه برخی سیاست‌های افراطی صداوسیما علیه دولت، بخش ۲۰:۳۰ شبكه دوم سیما در اقدامی، خبر از هدایای یك میلیون و دویست هزار تومانی وزیر وقت رفاه و تأمین اجتماعی به نمایندگان مجلس داد. با وجود این‌كه هر كسی این خبر را می‌شنید، از همان ابتدا به نادرستی آن اذعان می‌كرد كه با فاصله‌ای اندك، سردبیر این بخش تغییر كرد. این افراط و چرخش‌های بعدی را به دنبال داشت به گونه‌ای كه سیاست صداوسیما تغییر كرده و در پی حمایت از دولت برآمد و آنقدر در این سیاست پیش رفت كه از آن طرف بام افتاد، وعلاوه بر ارائه رانت تبلیغاتی به فهرست حامیان دولت در برنامه های سیاسی وخبری بارها در برنامه‌های عادی خودنیز از پروژه‌ای به نام منوریل در تهران آن هم در آستانه انتخابات شورای اسلامی حمایت كرد. پروژه‌ای كه به رغم حمایت دولت، توسط نهاد و دستگاه مجری اصلی یعنی شورای اسلامی شهر تهران و شهرداری تهران مورد تصویب و تأیید قرار نگرفته است.
صداوسیما كه باید بدون جانبداری از جریان‌ها وارد بحث انتخابات شود و برای پرشوری و مشاركت حداكثری مردم تبلیغات كند، اما به دنبال برگزاری میزگردهای یك‌طرفه به نفع یك جریان خاص «رایحه خوش خدمت» یا همان حامیان دولت در روز انتخابات تبلیغ كرده و بیانه می‌دارد كه بوی رایحه خوش خدمت به مشام می‌رسد. این رفتارها و چرخش‌ها در حالی است كه صداوسیما پیشتر مورد انتقاد نمایندگان مجلس درباره انعكاس گزینشی نطق نمایندگان و عدم پخش انتقادات نمایندگان از دولت قرار گرفته بود.
البته افراط و تفریط‌های صداوسیما به اینجا ختم نمی‌شود. بخش ۲۰:۳۰ در یك برنامه جالب با وجود این‌كه هنوز پنج ماه (اردیبهشت) تا آغاز به كار شورای سوم باقی است ونتایج انتخابات تهران حتی تایید نیز نشده است در اقدامی بی سابقه با رفتن بین مردم تهران تحت عنوان «تریبون آزاد» وتحریك احساسات عمومی علیه شورا به پخش نظرات و دیدگاه‌های مردم پایتخت درباره عملكرد اعضای شورا و پاسخگویی اعضای جدید یا منتخبین مردم برای شورای سوم شدند حتی بدون اطلاع و هماهنگی قبلی از منتخبان مردم درخواست می‌كرد تا در بین مردم حاضر شده و پاسخگوی سؤالات مردم باشند. حال چگونه منتخبی كه كار خود را شروع نكرده،‌ باید پاسخگو باشد؟ آیا این رویكرد به افزایش مطالبات مردم منجر نمی‌شود؟واگر بنابر پاسخگویی وتبلیغ مطالبات است چرا درباره كار سایر دستگاهها كه مدتهاست فعالیت می كنند تریبون آزاد برگزار نمی شود؟
حال این رفتارهای افراط و تفریطی و چرخش‌های یك‌باره صداوسیما را می‌توان به چند دلیل ارزیابی كرد: نخست آن‌كه صداوسیما به دنبال توصیه‌های رهبری به انتقادهای غیرسازنده نكردن و ناكارآمد جلوه دادن دولت، از آن طرف بام افتاده باشد و نه تنها كلا درب انتقاد را بسته باشد كه به تعریف و تبلیغ آن هم به صورت ناشیانه روی آورده باشد. دوم آن‌كه این رویكرد تفریطی را مرتب با فصل بودجه‌بندی دانست كه البته شواهدی هم بر این مدعا وجود دارد ضرغامی، رئیس صداوسیما در مراسم معرفی ورزشكار برتر سال از عدم توجه دولت نهم و مجلس هفتم به بودجه این سازمان در سال ۸۵ انتقاد كرده بود. حال كه در ماه‌های تدوین و تصویب بودجه ۸۶ قرار داریم، احتمال دارد صداوسیما برای جذب بودجه روی به سیاست افراطی حمایت كه نه تمجید از دولت، آورده باشد.
احتمال سوم نیز مربوط به لابی هایی است كه بعضا بر برخی از سیاستهای حاكم بر رسانه ملی سایه افكنده وشاید در تغییر دیدگاه وشیوه ضرغامی كه در دوسال گذشته با استفاده از روشی تازه در سهیم كردن همه جریانات وسلایق درون نظام در رسانه ملی بر نشاط سیاسی جامعه افزوده بود ،موثر واقع شده است.
به هر حال از صداوسیما انتظار می‌رود تا بدون رویكرد افراط و تفریطی و نیز چرخش‌های تأمل‌برانگیز به تهیه و پخش برنامه مبادرت ورزیده و رفتارهای خود در قبال دولت‌ها را یكسان سازد تا در اذهان عمومی صداوسیما طرفدار یك د ولت و مخالف دولتی دیگر جای نگیرد.

محمد جواد علیزاده