شکایت خانم دکتر از شوهر

خانم دکتر جوان به دلیل ناسپاسی های شوهرش و برای دریافت اجرت المثل به دادگاه شکایت کرد. چندی قبل پزشک زن با مراجعه به دادگاه خانواده تهران خواستار دریافت اجرت المثل سال های زندگی مشترک با شوهرش شد. وی درباره خواسته اش گفت: در مدت ۱۷ سال زندگی مشترک، علاوه بر کار در مطب، در خانه شوهر نیز همه امور خانه داری را انجام داده ام. همیشه در خانه نخستین فرد بودم که از خواب بیدار می شدم و آخرین نفر بودم که می خوابیدم.
در این میان متأسفانه شوهرم علاوه بر این که مرا در کارهای خانه چندان یاری نمی کرد، بلکه مخالف استخدام نظافت چی هم بود به همین خاطر در طول این سال ها علاوه بر انجام کارهای خانه به تمام امور زندگی فرزندانمان هم رسیدگی کردم. وقتی پسر و دخترم خردسال بودند آنها را در اتاق جداگانه مطب نگهداری می کردم. عصرها نیز که به خانه برمی گشتم به کارهای خانه رسیدگی می کردم. اما از آن جا که طرز تفکر همسرم غلط بود و او به هیچ عنوان در کارهای خانه به من کمک نمی کرد همیشه با هم بحث داشتیم. به خاطر بدبینی هایش هم اجازه نمی داد تا کارگری در انجام کارهای خانه کمکم کند. به خاطر خشونت و اخلاق تندش نیز جرأت سرپیچی نداشتم و سختی ها و کمبودهای زندگی را تحمل می کردم.
سلیقه و خانه داری ام در میان فامیل و آشنایان نمونه بود. تا این که به خاطر انجام کارهای سنگین دچار دیسک گردن شدم. اما شوهرم نه تنها حاضر به پرداخت هزینه های درمان نشد، بلکه مرا از خانه به صورت محترمانه بیرون کرد. به طوری که ناچار با اجاره خانه ای همراه فرزندانم زندگی جداگانه ای را شروع کردیم. به همین خاطر وقتی با ناسپاسی ، بی احترامی و بی مسئولیتی های شوهرم روبه رو شدم تصمیم گرفتم با اجرا گذاشتن اجرت المثل این سال ها، حقوق فراموش شده ام را به خاطرش بیاورم.
شوهر این زن وقتی به دادگاه احضار شد، گفت: همسرم صبح و عصر در مطب کار می کند و نمی دانم پول هایش را کجا پس انداز کرده است. در خانه هیچوقت غذای گرم سر سفره نبود و من و بچه ها اغلب روزها خودمان غذا درست می کردیم یا از بیرون سفارش غذا می دادیم.
همه خرج خانه نیز برعهده من بود و به خاطر شأن شغلی و اجتماعی همسرم به او کار اضافه و سنگین واگذار نمی کردم. اگر هم در خانه کاری انجام داده، فقط به خاطر علاقه اش به کارهای خانه و پرشدن اوقات فراغتش بوده است. قاضی دادگاه پس از شنیدن اظهارات این زوج، از زن خواست تا به طور صریح خواسته اش را بیان کند. خانم دکتر نیز اعلام کرد: «من درد دل زیادی دارم. سلامتی و جوانی ام را در خانه شوهرم به جا گذاشته ام و هر ماه هزینه خوراک و پوشاک خانواده را تأمین کرده ام. او لایق بخشش کارهایم نیست. چرا که حتی به من احترام هم نمی گذارد و پس از سال ها زندگی به جای قدرشناسی و تشکر مرا از خانه بیرون انداخته است.» قاضی دادگاه پس از ثبت اظهارات پزشک زن، از آنجا که اجرت المثل در ازای کارهایی است که به صورت شرعی بر عهده زن نبوده اما او به درخواست همسرش امور را برعهده گرفته و حالا نیز برای آن دستمزد می خواهد، درخواست زن را نپذیرفت. چرا که زن دردمند از شوهرش فقط احترام و تشکر می خواست. پس هیچ کارشناسی نمی توانست ارزش معنوی زحمات این زن را تعیین کند. با این حال با میانجیگری قاضی پرونده و یکی از مشاوران خانواده زن و شوهر پس از مدتی با تفکرات جدید به خانه بازگشتند.

منبع : روزنامه ایران