کره ترسید، ایران سرگروه شد

شاید كره از پیش ترسیده بود كه قبلاً شایع كرده بود تیمی جوان را به ایران می فرستد. شاید هم هجومی كه مهاجمان ایرانی از همان دقیقه اول بازی آغاز كردند و شلیك نیكبخت دیرك افقی دروازه حریف را لرزانید، ترس در دل كره ایها انداخت. اگر اضافه كنیم كه در پی این حمله و این شلیك ضربه سر صادقی هم مبدل به گلی شد كه داور بحرینی آن را مردود اعلام كرد می بینیم هراس كره از شكست احتمالی بی علت نبود.
برای كره ایها كه به رهبری «وربیك» هلندی باور نداشتند تیم ایران بدون رضایی، مهدوی كیا، میرزا پور و كعبی بتواند به این خوبی ظاهر شود وقتی از ثانیه های اول بازی تهدید شدند و سپس هاشمیان، آماده ترین بازیكن ایرانی بوندسلیگا، در طول نیمه نخست، با تهدید هایش خط دفاع كره را در یك سوم دروازه میخكوب كرد، پی بردند همه آنچه راتصور داشتند، رؤیایی بود كه باید فراموش می كردند، شوتهای سنگین هاشمیان و ضربه های سر پی در پی او كه دروازه بان كره را عاصی كرده بود سبب شد تا كره به جز در ثانیه های آخر دروازه ایران را یكی دو بار با ضربه های ایستگاهی به خطر نیندازد. خطرهایی كه در سال های اخیر همه گاه و مقابل همه حریفان ما را آزار داده است و در دقیقه ۱+،۴۵ ممكن بود كار دست ما بدهد كه محمود فكری، كاپیتان تیم ایران آن را از روی خط دروازه بیرون كشید تا روز وداعش از تیم ملی با خاطره خوشی همراه باشد.
● آرایش مطلوب
از حق نگذریم، تیمی كه قلعه نویی به میدان مبارزه با كره فرستاد، بهترین بود. او در غیبت میرزا پور كه به تازگی جراحی شده است رودباریان را برگزید با جثه ای خوش جلوه تر از رحمتی و طالبلو و واكنش هایی كه دو سه بار روی شلیك های دور كره ایها نشان داد ، به ویژه روی ضربه ایستگاهی دقیقه ۸۰ كه مستقیم دروازه را هدف قرار داد و رودباریان با استادی دفع كرد.
آرایش ۲-۵-۳ با وجود فكری در وسط و نصرتی و صادقی در كنار او این حسن را داشت كه در مقابل نفوذهای سنتی كره از جناحین و سانترهای آنها خوب ایستادگی كرد و تبحر این دو مدافع سرزن روی بازی هوایی اجازه نداد خطری تیم ایران را تهدید كند.
بازیگردانی نكونام كه تجربه های بازی در اسپانیا او را كاملتر كرده است و دوندگی نیكبخت و تیموریان در كنار او، حتی مردان میانی و پا به توپ كره را كه با پاسهای قطری خود آغاز گر حملاتی از جناحین می شدند، در اغلب اوقات بازی از كار انداخته بود.
بهتر از مهره چینی مطلوب قلعه نویی كه او را در حد یك كوچ خوب معرفی می كند و استفاده صحیح از هنر بازیكنان، جزو زیركی های او این است كه تیم ایران سعی در یك بازی روان با پاسكاری های نسبتاً درست و حساب شده بود، سانتر تیموریان كه با ضربه سر پیچشی عنایتی به گل اول ایران تبدیل شد (۴۸) و پاس عالی و تودر نیكبخت كه بادامكی، جانشین كاظمیان مصدوم، آن را به گل تبدیل كرد گواهی می دهد كه فوتبال ما نشأت گرفته از پیشرفت های فنی در لیگ برتر، در تیم ملی هم تأثیر مثبت گذارده است.
اثبات این ادعا، حملات مكرر ایران، چه زمانی كه هاشمیان در میدان بود چه زمانی كه خطیبی جای عنایتی را گرفت و آنگاه كه شكوری به میدان آمد و تیم ایران فكورانه بازی كرد، بارها روی حساب و كتاب دروازه كره تهدید شد.
كلام آخر این كه تیم ملی دیروز آرایش و تركیب خوبی داشت، خوشفكر بازی كرد. تعویض ها با حساب و كتاب انجام شد و نتیجه ای مطلوب گرفت و سرگروه شد، با این حال نمی شود از دو سه ایراد كوچك چشم پوشی كرد؛ وقتی كه پس از گل اول زیر فشار تیم جوان و پر انرژی و پر انگیزه كره قرار گرفتیم و كم كم اجباراً عقب نشینی كردیم، كه امری طبیعی بود ولی برای خروج از این مخمصه كوتاه مدت فقط با ورود خطیبی و ضد حمله به جنگ حریف رفتیم، پرسینگ و پاسهای سالم برای كنترل بازی را فراموش كرده بودیم.
به این نقطه ضعف كه باید در فوتبال باشگاهی ما و در تیم ملی نگاهی جدی تر شود. از نظر تاكتیكی هم چند بار دیده شد كه روی توپهای برگشتی از سمت دفاع ایران، كسی در میانه میدان و پشت محوطه جریمه نبود تا توپ سرگردان را مهار كند. كره ایها با استفاده از این نقطه ضعف تیم ایران خطرهایی پی درپی و چند باره داشتند، اگر چه مثمر ثمر واقع نشد. این كه خطیبی و كاظمیان در پاس دادن اشتباهاتی دارند و این دو بازیكن با تكنیك بی فكر یهای زیادی دارند، به خودشان مربوط است كه آینده و عمرشان را دارند تلف می كنند.

منبع : روزنامه ایران