صنایع دستی و سوغاتی‌ها ، استان تهران

صنایع دستی استان تهران با توجه به بافت اجتماعی و تنوع قومی، به سه دسته شهری، روستایی و عشایری تقسیم می‌شود.
عمده‌ترین صنایع دستی استان را قلم‌زنی روی مس و برنج، خراطی و سبدبافی، خاتم‌كاری، شیشه‌گری، تراش‌ و نقاشی روی شیشه، زیلوبافی، نقاشی روی چرم، قالی‌بافی، سفال‌‌گری و چاپ باتیك تشكیل می‌دهند. رشته‌های مورد اشاره، فاقد سابقه طولانی در منطقه هستند و دست‌اندركاران اكثر رشته‌های صنایع دستی عمدتاً از شهرستان‌های دیگر به تهران مهاجرت كرده‌اند. به طور مثال، ساخت مصنوعات خاتم و قلم‌زنی را به طور عمده، صنعت‌گران شیرازی و اصفهانی انجام می‌دهند. بیش‌تر خراطان این صنایع نیز اهل دزفول هستند.
صنایع دستی روستایی عمدتاً خانگی و غیردائمی هستند و فعالیت‌های عمده آن‌ها را قالی‌بافی، سفالگری و حصیربافی، ورنی‌بافی و دست‌بافی تشكیل می‌دهد.
صنایع دستی عشایری قدیمی‌ترین نوع صنایع دستی استان است كه تولید آن عموماً به طور خانگی و فصلی انجام می‌پذیرد. این نوع از صنایع دستی، با توجه به تركیب قومی منطقه، در میان صنایع دستی استان جایگاهی ویژه دارد و هم اینك یكی از نقاط برجسته و مثبت صنایع دستی استان محسوب می‌شود.
دست‌اندركاران این بخش از دست‌سازه‌های ایرانی كه بافت انواع قالی و قالیچه، ورنی،‌ جاجیم و گلیم‌، چنته، رویه پشتی، جوال، خورجین و نیز رنگرزی و ریسندگی پشم را در انحصار خود دارند، گروهی از عشایر لر، قشقایی، شاهسون و ... هستند كه در دهه‌های اخیر از زادگاه خود به تهران، ری، ورامین و حومه و كرج مهاجرت كرده‌اند.