اختیارات سرمایه‌گذاری و بودجه‌بندی سرمایه‌ای

نارضایتی فزاینده از روش‌های ارزیابی پروژه‌های سرمایه‌ای توسط دانشگاهیان و مدیران اجرائی توجهات را به شیوه‌های بودجه‌بندی سرمایه‌ای و روش‌های تخصیص منابع جلب نموده است. بسیاری از تحقیقات بودجه‌بندی سرمایه‌ای بین نظریه و عمل فاصله نشان می‌دهند، بطور مثال به کریستی (١٩٦٦) کلامر (١٩٧٢) و پایک (١٩٨٤) مراجعه کنید.
روش‌های متداول ارزیابی پروژه‌های سرمایه‌ای مثل ارزش فعلی خالص (NPV) و نرخ بازده داخلی (IRR) که به‌عنوان روش‌های پیشرفته ارزیابی پروژه‌های سرمایه‌ای شناخته شده‌اند انعطاف مدیریتی را در رابطه با تغییر تصمیمات به هنگام تغییر شرایط بازار در نظر نمی‌گیرند. روش‌های تنزیلی ارزیابی پروژه‌های سرمایه‌ای (DCF) براساس این فرض بنا گردیده‌اند که وقتی پروژه سرمایه‌ای پذیرفته شد باید آنرا تا آخر عمر مفیدش نگهداری کرد.

منبع : حوزه معاونت تحقیقات و فناوری