تقویت‌کنندهٔ کم نویز (Low Noise Amplifier)

تقویت‌کنندهٔ کم نویز (Low Noise Amplifier) نوع خاصی از تقویت‌کننده‌های الکترونیکی است که در سیستم‌های مخابراتی برای تقویت سیگنال‌های گرفته شده از آنتن به‌کار می‌رود و اغلب در فاصلهٔ کمی از آنتن قرار می‌گیرد تا کاهش دامنهٔ سیگنال در خطوط به حداقل ممکن برسد.
استفاده از LNA سبب می‌شود که نویز طبقات بعد به‌وسیلهٔ بهرهٔ LNA کاهش یابد ولی نویز LNA به‌طور مستقیم در سیگنال دریافتی تزریق می‌شود. لذا یک پیش‌شرط برای تقویت‌کنندهٔ کم‌نویز آن است که در حالی‌که سیگنال را تقویت می‌کند، نویز و اختلال بسیار کمی به آن بیافزاید تا بازیابی سیگنال در طبقات بعد به نحو مطلوب صورت گیرد.
برای داشتن حداقل نویز تقویت‌کننده باید تقویت مطلوبی در طبقهٔ اول خود داشته باشد بنابراین از JFETها و HEMT در طبقات اول استفاده می‌شود همچنین می‌توان از تقویت‌کننده‌های غیر متمرکز (توزیع نشده) در طبقات اول استفاده کرد. تقویت‌کننده‌های غیر متمرکز برای راه‌اندازی نیاز به جریان بالائی دارند که از نقطه‌نظر انرژی کارآمد نیستند ولی میزان نویز را به‌خوبی کاهش می‌دهند.

سید عبداله حسنی
علیرضا وحیدی‌فر

منبع : انجمن تخصصي برق - الكترونيك