زنان سرزمین من روی سکوی نمایش

با پرداخت ۲۵۰۰تومان ورودی و تحویل دادن گوشی همراه می‌توان به سالن نمایش لباس زنان رفت؛ نمایشی که ورود برای آقایان ممنوع است و مختص خانم‌هاست. حدود ۱۵۰صندلی قرمز دورتا دور سکوی نمایش چیده شده‌اند و همه سعی می‌کنند در ردیف‌های جلو جایی برای نشستن پیدا کنند. از هر قشر و تیپی برای دیدن این نمایش آمده‌اند؛ خانم‌های چادری، مانتویی، مجرد، متاهل و... قبل از شروع برنامه برگه‌هایی بین حاضران پخش می‌شود.
برگه اول نظرسنجی است که هر کس می‌تواند کد سه لباس منتخب خود از هر بخش و کد بهترین مانکن را بنویسد البته قبل از آن باید به سوال‌هایی مانند: سن، وضعیت تاهل، شغل، درآمد و محل سکونت خود پاسخ بدهد. برگه دوم کد لباس‌ها به همراه نام طراح آنهاست. لباس‌ها به چند بخش مختلف تقسیم می‌شوند. چادر، لباس جامعه بانوان و نوجوانان، لباس زنان ملل مسلمان و لباس مهمانی بانوان و نوجوانان. ساعت هفت در حالی که تمام صندلی‌ها پر شده است و عده‌ای هم ایستاده‌اند بدون اینکه نوری از سالن گرفته شود پروژکتورهای نصب شده بالای سکوی نمایش روشن می‌شوند و برنامه شروع می‌شود. موسیقی سنتی پخش می‌شود و خانمی که فقط صدایش را می‌شنویم شروع برنامه را با خوشامدگویی به حاضران اعلام می‌کند و توضیح می‌دهد: بخش اول مربوط به چادرهاست که خود به دو بخش چادرهای اسپرت و رسمی تقسیم می‌شود.
دو مدل روی سکو می‌آیند و چادرهای خود را نمایش می‌دهند. مدل‌های دیگر به ترتیب می‌آیند و می‌روند. روی هر کدام از چادرها کدی وصل شده است که با توجه با آن کد‌ها و یادداشت کردن آن می‌توان آن لباس را برای دوخت سفارش داد.
وقتی نوبت به آمدن کد شماره ۲۰ می‌شود خانم با تاکید کردن به ۲۰ بودن کد چادر توضیح می‌دهد: این چادر یکی از فوق‌العاده‌ترین و ساده‌ترین طرح‌هاست؛ چادر مشکی جلوبسته با نواردوزی‌های قرمز و ترکیب آن با سربند صورتی که دختر زیرشال مشکی‌اش بسته است.
بعضی از چادرها کاملا شبیه مانتوهای کیمونوی گشاد هستند به علاوه یک روسری که جدا بسته شده و ادامه چادر که مثل شال روی روسری آمده است. برخی دیگر از چادر‌ها طراحی‌های شلوغی دارند که حتی مدل‌ها برای راه رفتن با آنها دچار مشکل هستند هنگامی که مدلی با چادری به رنگ روشن که چین و تکه‌پارچه‌های زیادی دارد روی سن می‌آید یکی از اطرافیانم آن را به لباس عروس تشبیه می‌کند. بخش مربوط به چادرها تمام می‌شود. خانم چادری که کنارم نشسته می‌گوید: همین چادرساده‌ای که دارم را به تمام این چادرهای شلوغ و سنگین ترجیح می‌دهم.
حدودا ۲۰ دختر جوان ۲۳ تا ۲۷ساله روی سکو آمدند. با اینکه روزهای آخر کارشان است اما در بخش اول کمی مضطرب و ناهماهنگ بودند. صدای موسیقی سنتی یکنواختی تمام سالن را پر کرده است. دومین و مهم‌ترین بخش شروع می‌شود؛ لباس جامعه بانوان و نوجوانان. اولین مدل ترکیب شال صورتی، مانتوی طوسی طرح‌دار، شلوار جین و کفش اسپرت است که مربوط به نوجوانان است. مدل رده سنی نوجوان دختر۱۷-۱۶ساله‌ای است که جثه کوچکی دارد و چندان هم بلندقد نیست و تا آخر نمایش اکثر لباس‌هایی که می‌پوشد حداقل یک سایز برایش بزرگ هستند.
نوبت به مدلی با سارافونی قهوه ای رنگ می‌رسد و صدای توضیح خانم: نوع پارچه از طرح قدیم ایرانی گرفته شده و بسیار شیک و ساده است. مدل بعدی مانتوی تابستانی سفید مشکی است که با دو شال سبز و زرد ترکیب شده است. حاضران از این مانتو استقبال می‌کنند فقط مشکل شال‌هاست؛ سر کردن دو شال آن هم در فصل تابستان کار ساده‌ای نیست. می‌توانید متین باشید
مدل در حال نمایش دادن لباس است که صدای خانمی از پشت میکروفن شنیده می‌شود که می‌گوید: می‌توان درعین متانت، پوشیدگی و شیک‌پوشی، از مدل‌ها و رنگ‌های متنوع استفاده کرد و به جامعه رنگ و زندگی بخشید. بیشتر مدل‌ها اصراری برای اینکه شبیه به مدل‌های غربی راه بروند ندارند و آن تعداد محدودی هم که تلاش کردند به نتیجه مطلوبی نرسیدند. مدل بعدی یک مانتوی قهوه‌ای پوشیده است که بالاتنه‌اش گشاد است و پایین‌تر که می‌آید کمی تنگ می‌شود به علاوه شال قهوه‌ای که سرش است و یک شال مشکی که به کمرش بسته است. صدایی از پشت سرم می‌گوید: واقعا بعضی از این لباس‌ها قابل استفاده در سطح شهر نیستند و فقط به درد نمایش‌دادن می‌خورند. جالب است که در بعضی موارد قسمتی از شال‌ها کاملا چروک است و یا مارکشان را به راحتی می‌توان دید. نکته دیگر مربوط با کفش‌هاست. بیشترمدل‌ها در نمایش لباس‌های متفاوت فقط یک جفت کفش به پا دارند که هم با لباس اسپرت و هم با لباس رسمی از همان استفاده می‌کنند.
طولانی‌ترین بخش نمایش تمام می‌شود و خانم‌های حاضر به ۵-۴ مورد که نسبت به بقیه ساده‌تر و شبیه‌تر به نمونه‌هایی که در جامعه می‌بینیم هستند، عکس‌العمل مثبت نشان دادند. بخش بعدی نمایش لباس زنان ملل مسلمان است؛ لباس‌هایی از ترکیه، لبنان، هند، مالزی، کرواسی و... مدل لباس‌های زنان مسلمان یکی پس از دیگری به نمایش گذاشته می‌شوند و زنان حاضر در سالن به دلیل گرمی هوا و نبود تهویه مناسب در حال باد زدن خود هستند و بعضی هم روسری‌های خود را برداشته‌اند و شاید به این فکر می‌کنند که اگر قرار باشد لباس زنان ایرانی در کشور دیگری نمایش داده شود از چه لباسی برای این کار استفاده خواهد شد؟ از همین لباس‌هایی که امروز نمایش داده شدند و تعداد کمی از آنها را می‌شود بیرون از این سالن دید یا از لباس‌هایی که خودشان پوشیده‌اند؟
بخشی که همه منتظرش بودند و شروع می‌شود. لباس میهمانی بانوان و نوجوانان. اولین مدل همان دختر۱۷-۱۶ است و برای نوجوانان است. لباسی که به تن دارد طرح عجیبی دارد و ترکیب رنگ سبز و زرد است. خانم کناری‌ام به همراهش می‌گوید: به خدا اگر یاسمن این لباس را بپوشد. فاجعه است! مدل‌ها یکی پس از دیگری می‌آیند و رفته‌رفته سالن خلوت‌تر می‌شود و کسانی که قبل از شروع برنامه صندلی‌های جلوی سالن را برای نشستن انتخاب کرده بودند ترجیح می‌دهند جایشان را ترک کنند.
با اینکه آن خانم توضیح داده بود این لباس‌ها برای میهمانی‌های زنانه است اما همچنان شال روی سر مدل‌هاست لباس‌ها، گشاد و کاملا پوشیده هستند و می‌شود گفت این بخش ادامه بخش لباس‌های جامعه است.
یکی از لباس‌ها پیراهنی گشاد و زرد و پر از چین با شال سبز است و خانم توضیح می‌دهد: این طرح الهام گرفته شده از گل‌هاست و شبیه گل آفتابگردان طراحی شده است و صدایی از جمعیت می‌گوید: این لباس‌ها بیشتر مناسب مجری‌ها و بازیگرهای تلویزیون است که لباس‌های رنگی و پوشیده می‌پوشند. برنامه با نمایشی از لباس زنان بندرعباس تمام می‌شود و باز هم صدای خانم که در مورد لباس می‌گوید: زیبا و دوست داشتنی به رنگ آبی نیلگون. یک‌سوم جمعیت رفته‌اند و بقیه هم حواسشان به گوشی است که باید از امانات تحویل بگیرند و تعداد کمی از حاضران متوجه می‌شوند که مدل آخر با آن کفش ورنی مشکی که پاشنه عجیبی داشت نزدیک بود زمین بخورد و نمایش لباس ختم به خیر نشود. انتظامات سالن که در طول اجرای برنامه هم حضور داشتند خانم‌ها را به آرامش دعوت می‌کنند و می‌خواهند اول کسانی که چیزی به امانات نسپرده‌اند از سالن خارج بشوند.
● او فقط یک مدل است
بیرون سالن حجاب یکی ازمدل‌ها را می‌بینیم. لباس‌هایی که پوشیده هیچ شباهتی به لباس‌هایی که تا چند دقیقه پیش نمایش می‌داد، ندارد. شلوار جین تیره، مانتوی سفید، شال مشکی؛ پوششی مانند پوشش اکثر دخترهایی که در خیابان می‌بینیم. از معیارها و شرایط پذیرفته شدن به عنوان مدل اطلاع چندانی ندارد.
از مدل‌های «زنان سرزمین من» نیست و از مدل‌های لوتوس است. برای اجرای هر برنامه ۲۰هزارتومان دریافت می‌کند و در جواب اینکه آیا خودش حاضر است از این لباس‌ها استفاده کند، می‌گوید: ۵-۴ مدل از لباس جامعه برای پوشیدن در سطح شهر مناسب‌اند. ساده و زیبا هستند اما فکر نکنم بقیه لباس‌ها قابل استفاده باشند. در مورد لباس‌های مهمانی می‌خندد و می‌گوید: به هیچ وجه حاضر نیستم آن لباس‌ها را در مهمانی‌ها بپوشم.

منبع : روزنامه کارگزاران