همه چیز درباره امنیت کشور

مصطفی پورمحمدی، هشتمین «وزیر كشور» جمهوری اسلامی است، نشسته در اتاق بزرگی در طبقه هجدهم برج وزارت كشور؛ ساختمانی كه می گویند شبیه نقشه ایران ساخته شده است.
گفت وگو با سی دقیقه ای تاخیر آغاز می شود و با سی دقیقه تأخیر هم به انتها می رسد. او شمرده و آرام به همه سؤالات پاسخ می دهد و آن قدر لبخند می زند كه عكاس قدیمی روزنامه می گوید: تا حالا این همه عكس خندان از پورمحمدی نگرفته بودم. وزیر ۴۶ ساله كشور، متولد قم است. نامش در نیمه اول دهه هفتاد بیشتر به عنوان جانشین وزیر اطلاعات شنیده می شد و تا دو روز قبل از معرفی به مجلس (در مرداد۸۴) هم، وزیر اطلاعات دولت نهم تصور می شد.
استاد سخت گیر دانشگاه امام صادق(ع) است، اما خودش تأكید دارد: «نمره كه خوب می دادیم». اولین ترمی است كه نتوانسته برای تدریس به دانشگاه برود. مصاحبه كه تمام می شود، می گوید: اگر خبرنگار بعدی بیاید، باید راجع به آینده سؤال بپرسد، چرا كه در این گفت وگو به همه سؤالات درباره عملكرد یك ساله وزارتخانه اش پاسخ داده است.
* اگر پارسال همین موقع با توجه به این تجربه پرفراز و نشیب یك ساله، به شما پیشنهاد پذیرفتن وزارت كشور می شد، این سمت را قبول می كردید؟
- واقعیت آن چیزی بود كه اتفاق افتاد. اگر در شرایط مشابه هم قرار بگیریم، تبعاً همان اتفاق می افتد.
* یعنی چه؟
- سال گذشته به من پیشنهاد وزارت كشور شد و من قبول كردم. دوره مشابه با همان شرایط و وضعیت پیش بیاید، همان اتفاق می افتد.
* حجم حرفهایی كه درباره شما در مجلس زده می شد نسبت به دیگر وزرا خیلی زیاد بود، علاوه بر آنكه فرض این بود كه شما وزیر اطلاعات شوید، چه اتفاقی در آن روزها افتاد و چرا وزارت اطلاعات را قبول نكردید؟
- انتخاب وزارت كشور توسط خود من صورت نگرفت. صحبت های اولیه با من در رابطه با وزارت اطلاعات بود، اما دو روز مانده به زمان معرفی وزرا از دفتر آقای رئیس جمهور با من تماس گرفتند كه من برنامه ام را برای وزارت كشور بنویسم و آماده كنم. البته قبل از آن اجمالاً اشاره ای شده بود كه خودت را برای وزارت كشور هم آماده كن ولی همانطور كه گفتم تا دو روز مانده به معرفی، من برنامه وزارت اطلاعات را آماده كرده بودم.
* به گذشته برگردیم. در این یك سال عملكرد خود را مثبت می بینید؟
- بهتر از این می توانستیم كار كنیم، دلیل آن هم این است كه آشنایی ام با این حوزه كمتر بود. نكته دوم اینكه من یك سری امكاناتی را مد نظرم بود و تلقی ام این بود كه زودتر می توانم تأمین كنم اما نشد و آنچنان كه انتظارم بود نتیجه نگرفتیم. اما ارزیابی من از دو جهت مثبت است، یكی اینكه در كل اقداماتی كه صورت گرفت به طور مطلق حكایت از پیشرفت و تحول دارد. از منظر دیگر در مقایسه با كمبودهایی كه داریم و توقع داشتیم جبران بشود، عملكرد موفقیت آمیزتری است و این حكایت از پیشرفت بهتر كار دارد. البته اگر امكانات مدنظر تأمین می شد ما حتماً نتیجه بهتری می گرفتیم.
* منظورتان از امكانات لجستیك (پشتیبانی) است یا نیروی انسانی؟
- هر دو مورد.
* شما در ابتدای پذیرش مسئولیت وزارت كشور گفتید كه همه استانداران را عوض نمی كنید، اما حالا اكثر استانداران عوض شده اند، چرا چنین اتفاقی افتاد؟
- البته اگر آن موقع هم عوض نمی كردم تا حالا در روند تغییر قرار می گرفتند. ما گفتیم این طور نیست كه تا وارد شویم همه را بیرون بریزیم بلكه این تغییرات یك روند دارد. خیلی از استانداران نمره منفی ندارند و قابل تأمل اند و می شود آنها را نگه داشت. اما بعضی ها به دلیل انتظارات و سطح توقعات باید كنار گذاشته شوند. از آنجا كه سطح انتظارات مردم بسیار بالا بود و مردم پس از انتخاب گزینه مدنظر خودشان در انتخابات ریاست جمهوری انتظار داشتند كه همین نگاه در سطوح مدیریتی اعمال شود با صحبتی كه با رئیس جمهور داشتیم قرار شد كه تغییر استانداران در یك دوره زمانی اتفاق بیفتد، اما انتظارات مردمی این فرآیند را تسریع كرد.
* در بعضی از موارد هم تعلل احساس می شد مثلاً استاندار كردستان كه در یك مرحله قرار شد تثبیت شود اما بعد...
- در كردستان تلقی این بود كه فعالیت های استاندار قابل قبول است و می تواند باقی بماند. به خودش هم اعلام كردیم اما جمعی از نمایندگان و فعالان مردمی احساس كردند كه دولت بی توجهی می كند و همانطور كه كردستان استانی محروم است یكی از دلایلش همین است كه به مدیریتش كاری ندارند. ما دیدیم این موضوع به نقطه منفی تبدیل می شود به همین دلیل باز ناچار شدیم استاندار كردستان را هم عوض كنیم.
* اعلام كرده بودید كه برای انتخاب استاندار تا حد امكان با نمایندگان مجلس مشورت خواهید كرد و با رضایت آنان فردی را انتخاب می كنید اما در بسیاری از موارد نمایندگان مجلس از عدم مشورت و رضایت در خصوص انتخاب استانداران گله كردند.
- فكر می كنم در حد زیادی به آنچه كه اعلام كرده بودم عمل كردیم. اما خب، شما ببینید در یك استان كه ،۱۰ ۱۵ و ۲۰ (یا بیشتر) نماینده دارد، من می توانم نظر همه آنها را جلب كنم؟
* اما در مورد استاندار تهران، یادتان هست كه مجمع نمایندگان تهران اعتراض كردند و گفتند كه در انتخاب استاندار با نماینده شهریار و ورامین هماهنگ شده ولی با آنها هماهنگی صورت نگرفته است؟
- بله، من در مورد استاندار تهران با هیچ یك از نمایندگان شهر تهران صحبت نكردم چون تعدادشان زیاد است و از طرفی دیدم كه نمایندگان تهران در سطح ملی فعالیت دارند و معمولاً كمتر درگیر مسائل استان هستند. تعدادشان هم به حدی است كه هماهنگی با همه آنها سخت است. من استمزاج كردم كه آقای دانشجو مورد قبول تعدادی از نمایندگان است. پس از آن هم با نمایندگان استان تهران (به غیر از شهر تهران) نشستیم و صحبت كردیم ولی همانطور كه شما اشاره كردید نتوانستم با نمایندگان شهر تهران صحبت و مشورت كنم.
* به نظر شما مخالفت نمایندگان استان ها تأثیری در كار استانداران ندارد؟
- من مكتوب بسیاری از نمایندگان را در مورد موافقت با استانداران انتخاب شده دارم ولی باز هم معنی آن این نیست كه با همه نمایندگان یك استان هماهنگ كرده باشم و رضایت همه آنها جلب شده باشد. بالاخره منطق دموكراسی و مردم سالاری، جهتش اكثریت است. در میان ۲۰ نماینده یك استان، بالاخره ممكن است تعدادی از آنها مخالفت هم بكنند.
* آیا در یك سال گذشته استانداری استعفا كرده است؟
- تا به حال استعفای رسمی به دست من نرسیده است.
* قضیه استاندار یزد چه بود؟
- ایشان یادداشتی به من داد كه به تغییر مدیریت فكر كنم. من هم گفتم كه تغییر به مصلحت نیست، بعد هم ایشان نظرش را پس گرفت.
* در مورد جابه جایی استانداران مثلاً مازندران با یك استان دیگر.
- در این مورد هنوز هیچ تصمیمی در وزارت كشور اتخاذ نشده است.
* شما به استانداران خود نمره قبولی می دهید؟
- تعداد قابل توجهی از استانداران نمره قبولی می گیرند، برخی هم باید كار بیشتری بكنند.
* پس هنوز برنامه ریزی دقیقی برای تغییر استانداران ندارید؟
- هنوز هیچ استانداری یك ساله نشده كه ما آنها را ارزیابی كنیم.
* ما عمر یك ساله دولت را در نظر گرفتیم.
- برخی از وزیران هم هنوز یك ساله نشده اند. البته هر گاه ما در ارزیابی هایمان دریابیم كه مصلحت استان ایجاب می كند كه تجدید نظری صورت بگیرد، این كار را خواهیم كرد.
* یكی از انتصابات شما، انتصاب علی جنتی به عنوان معاون سیاسی وزارت كشور بود. از همان ابتدا هم یك موج مخالفتی ایجاد شد. آیا نیاز هست كه شما برای معاونت سیاسی، با رئیس جمهور هماهنگ كنید؟ و اگر هماهنگی می خواست، آیا این هماهنگی صورت گرفته بود؟
- پست های بالایی مانند معاونت سیاسی باید با رئیس دولت هماهنگ باشد تا بتواند سیاستهای دولت را تعقیب كند. در این مورد هم من فكر می كردم كه باید چنین تفاهمی وجود داشته باشد و این را انجام دادم. در ابتدا مورد قبول رئیس جمهوری قرار گرفت. به هر حال تمام اقداماتی كه ما كردیم براساس تفاهم با رئیس جمهور بود. اما مخالفت ها به هر حال تا جایی پیش رفت كه حوزه فعالیت آقای جنتی تغییر پیدا بكند و این طور هم شد و در آینده بسیار نزدیك ایشان وزارت كشور را ترك خواهد كرد.
* چه كسانی بیشتر مخالفت كردند و فشار آوردند؟
- خوب یك عده ای توقع و انتظار بیشتری داشتند فشار بیشتری هم می آوردند كه طبیعی هم هست ولی خوب من وظیفه دارم با رئیس جمهور هماهنگ كنم نه با دیگران.
* مثلا دفتر رئیس جمهور؟
- به هر حال خیلی ها، نمی خواهم اسم ببرم. اتفاقاً از دفتر رئیس جمهور فشار آنچنانی نبود.
* علت اصلی این فشار چه بود؟
- دلایل متعددی داشت كه مهمترین آنها سه چیز بود. اول ایشان در ستاد انتخاباتی غیر از رئیس جمهور فعالیت داشت و به این علت با دولت همگرا نیست دوم دیدگاه های شخصی وی با دولت فعلی و رئیس جمهور هماهنگ نیست و سوم به هر حال ایشان می خواهد مسئول اجرای انتخابات باشد و با وجود پدر بزرگوارشان كه دبیر شورای نگهبان است این قرابت سبب خواهد شد كه انتخابات شبهه ناك بشود.
* شما این دلایل را قبول داشتید؟
- من فكر می كنم از لحاظ روانی دلیل سوم درست است اما از نظر واقعی. من با شناختی كه نسبت به آقای جنتی و پسرشان دارم معتقدم كه خلاف تحلیل های دیگر اتفاق می افتاد ولی حالا جو عمومی چنین برداشت و ذهنیتی می توانست پیدا كند. من هم در مجموعه این استدلالات خصوصا مسئله سوم، به این نتیجه رسیدم كه برنامه را طوری تنظیم كنیم كه این جابجایی صورت بگیرد.
* البته این شبهه از همان روزهای اول مطرح بود.
- بله، ولی به هر حال ایشان انتخاب شده بودند یعنی من معارفه را انجام داده بودم. شما خوبست یك مروری بر رسانه ها بكنید. آیا پیش از آن هیچ كس به این مسئله پرداخته بود؟ حداقل من یادم نمی آید.
* شاید دلیلش این بود كه كمتر كسی فكر می كرد شما ایشان را انتخاب كنید!
- به هر حال ... خودم این مشكل اجرای انتخابات به ذهنم خطور نكرده بود اما بعد از آنكه این قضیه در رسانه ها مطرح شد و به آن دامن زده شد دیدیم كه دنبال آن هستند كه انتخابات را زیر سؤال ببرند. این بحث انتخابات و صحت آن است كه از مصالح كلی نظام است و نمی شود از آن گذشت. این بود كه تسلیم این نگاه شدیم و آن بخشهای دیگر را می شد با تمهیداتی پشت سر گذاشت و كنار آمد.
* در برخی سایت ها گفته می شد كه عده ای از نزدیكان رئیس جمهور به دلیل انتخاب علی جنتی علیه شما حرفهایی زده بودند. چرا این تغییر بیش از ۴ ماه (از نیمه دوم اردیبهشت تا امروز) طول كشیده است؟
- قرار شد زمانی كه محل ماموریت جدید وی مشخص و قطعی شد ما هم تغییر را اعلام بكنیم.
* فعالیتهای معاونت سیاسی دچار اخلال نمی شود؟
- نه، امروز هم كارهای خیلی مهمی در حال انجام است.
* شایع شده كه معاون سیاسی در دفتر كارش حضور ندارد.
- ایشان هر روز در دفتر كارشان هستند. میزان سفرها، نشستها، جلسات و ... همه بیانگر میزان حضور منظم ایشان در محیط كار است. به جرأت می گویم كه آقای جنتی از مدیران منظم و پركار ما بودند.
* گزینه بعدی كیست؟
- خیلی طول نمی كشد و به زودی این اتفاق می افتد.
* اما انتصاب دیگر شما یعنی معاون امنیتی - انتظامی و قائم مقام وزارت كشور، اخیراً در رسانه ها اخباری مبنی بر وجود اختلاف میان شما و ایشان منتشر می شود.
- این شایعات از آنجا ناشی می شود كه برخی از همان سایت ها می گویند كه من استعفا دادم یا از ادامه فعالیت منصرف شدم و آن هم به این دلیل كه من با قائم مقام مشكل دارم. خوب وقتی دلیل و مقدمه اش درست نباشد، موخره اش هم درست نخواهد بود. روابط من با آقای ذوالقدر بسیار صمیمی و خوب است. من در جهات مختلف با ایشان همفكر و هم نظرم. این را هم به شما بگویم كه من از هیچ كس دغدغه ای ندارم تا به حال سابقه نداشته كه در مدیریت نسبت به همكارانم احساس نگرانی و دغدغه بكنم.
* آقای ذوالقدر را خودتان انتخاب كردید؟
- من وی را با اصرار متقاعد كردم. چند جلسه هم با رئیس جمهور داشتم و نظر ایشان را هم جلب كردم. با مراجع دیگر كشور هم كه می دانستم موثرند و نظرشان تعیین كننده است صحبت كردم و موافقتشان را جلب كردم.
* شاید شائبه اختلاف میان شما و قائم مقامتان موضوع معاون سیاسی و بركناری وی باشد. یعنی همان مشابه سازی در افكار عمومی.
- در مورد آقای جنتی بحث دیگری مطرح بود و مورد نگاهها و انتقادات خاصی قرار داشت اما آقای ذوالقدر چنین نبود. وی بیشتر از جانب جبهه دوم خرداد مورد نقد و فشار قرار می گرفت مثلا می گفتند محیط وزارت كشور امنیتی می شود. من كه خودم سابقه امنیتی دارم. دیگر نیازی نیست كس دیگری بیاید مرا امنیتی تر كند. من از شما به عنوان فعال رسانه ای سوال می كنم كه آیا وزارت كشور و فعالیتهایش امنیتی شده؟
* امنیتی نشده ولی این تلقی در فضای جامعه ایجاد شده كه زاویه دید وزارت كشور مسائل امنیتی است مثل انتخاب استانداران كه اكثرشان دارای سابقه امنیتی و اطلاعاتی اند.
- كدام یك از استانداران امنیتی یا اطلاعاتی اند؟* منظور ما از امنیتی تنها سابقه فعالیت در وزارت اطلاعات نیست. مثلا نیروهای باسابقه نظامی در سپاه، ارتش یا جای دیگر.
- من جهت اطلاع شما می گویم كه ما از كل مجموعه های نظامی نظیر سپاه و ارتش تنها ۶ نفر از میان استاندارها را انتخاب كردیم. حالا شما ببینید بعضی از رسانه ها چقدر روی این مسئله كار كردند. در حالی كه این افراد از مدیران زبده، كارشناس و توانا در مسایل مختلف كشور و خوشبختانه از مقبول ترین افراد محیط خودشان هستند. شما نظر مردم را می خواهید یا اینكه می خواهید نظر روزنامه ها و منتقدین ساكن تهران را رعایت كنم. من باید در استانها آدم های خوب و قوی را انتخاب كنم.
* سابقه امنیتی و نظامی در قضاوت مردم هیچ تاثیری ندارد؟
- مردم یك قضاوتی دارند حتی نسبت به من. الان نه به اعتبار این كه بنده سابقه اطلاعاتی، فرهنگی، قضایی یا روحانیتی دارم بلكه قضاوت مردم براساس رفتار فعلی من است. من پورمحمدی می توانم ظرف این یك سال نظر مردم را جلب كرده باشم و می توانم جلب نكرده باشم. پس شرایط كاملا متفاوت است. گذشته و سابقه افراد به جای خود و عملكرد و مدیریت در زمان حال هم به جای خود.
* به نظر شما انتخاب این افراد با آن سوابق تاثیری بر فعالیت های تحت نظر وزارت كشور نظیر كارهای سیاسی و یا اجتماعی ندارد؟ آیا در این یك سال فعالیت های سیاسی افت محسوسی نداشته است؟
- آیا واقعا فعالیتهای سیاسی كاسته شده؟ نشست احزاب، تجمعات، همایش ها، مطبوعات و دیگر فعالیتهای سیاسی آیا تحت تاثیر قرار گرفته؟ كجا درخواست تجمع كرده اند و ما مخالفت كردیم؟ هر كسی درخواست كرده و با مخالفت صریح و قاطع وزارت كشور روبه رو شده، گزارش بدهد. بله! ممكن است جایی درخواست كردند، ما هم گفتیم كه اینجا مشكل ترافیكی ایجاد می شود و در محل دیگری برگزار كنند.
موضوع دیگر این است كه یك سال گذشته، فصل تحركات سیاسی نبوده. مثلاً ایام انتخابات یا مشابه آن. مگر بعد از دوم خرداد، گروه های اصول گرا برای یك مدت طولانی در محاق نبودند؟ ولی كسی صدایش در نیامد. شما دو سال ۸۴ و ۷۶ را مقایسه كنید. ببینید نشاط سیاسی از طرفین در كدام سال بیشتر است؟ من به شما با اطمینان عرض می كنم كه نشاط سیاسی در سال گذشته بیشتر بوده است. ما خفه نكردیم و طرف مقابل را این جور زیر ضربه نبردیم. شما یادتان هست بعد از دوم خرداد، روزنامه های طرف پیروز همچنان تا یك مقطع طولانی با تحلیل های مختلف، علل بروز دوم خرداد را مورد بررسی قرار می دادند و اصلاً به كسی اجازه نمی دادند وارد این عرصه شود. آن موقع مثل امروز این قدر سایت نبود ولی به هر حال، امروز این همه سایت و روزنامه دارند حرف می زنند. خانه احزاب قبل از اینكه ما بیاییم، با هم دعوا كردند و نتوانستند مشكلشان را حل كنند. حالا ما باید تاوانش را بدهیم؟ خودشان باید تاوان بدهند. وقتی كه با هم دعوا دارند و به توافق نمی رسند، تحركاتشان محدود می شود و این طبیعی است. شاید آنها بعد از دوم خرداد برای طرفدارانشان عرصه را خیلی بیشتر باز كردند اما ما هنرمان این بود كه عرصه را برای هیچ طرفی نبستیم و به یك نسبت متعادل، برای طرفین عرصه فعالیت را باز گذاشتیم.
* پس شما امنیتی شدن فضا را قبول ندارید؟
- خیر! ارزیابی ما این است كه با آرامشی كه در جامعه برقرار شده و رشد شاخص های فراوان نظیر امید به آینده و مشاركت عمومی آرامش در فضای كلی جامعه رو به بهبود است.
* منظور شما از آرامش، دقیقاً چیست؟
- یعنی عدم آزردگی خاطر در فضای سیاسی كشور و اینها، همه از امیدواری بیشتر حكایت می كند. سفرهای استانی دولت، نشست های عمومی كه داریم و اقبالی كه از مجامع عمومی دریافت می كنیم، نظرسنجی ها و میزان شكایت ها، همه شاخص هایی است كه این موضوع را تأیید می كنند كه الان احساس رضایت مردم از مدیران بیشتر است.
* شما به عنوان وزیر كشور فكر می كنید اوضاع امنیتی كشور چگونه است؟
- بعد از ۴سال كه متأسفانه نمودار حوادث ضدامنیتی به طور پیوسته، رشد را نشان می داد و صعودی بود، برای اولین بار در ۵ ماه اول امسال، این منحنی سیر نزولی پیدا كرد؛ یعنی تمام وقایع ضدامنیتی غیر از قتل، كاهش داشته است. ما این را یك موفقیت می دانیم اما برایمان رضایت بخش نیست.
* احساس امنیت؟
- احساس امنیت حرف دومی است. ما الان از آمار صحبت می كنیم. در تمام سنوات گذشته، ما رشد داشتیم اما همان طور كه گفتم، امسال این آمار كاهش یافت.
* در خصوص حوادث تروریستی خوزستان و شناسایی هسته های این فعالیت ها چه اقداماتی صورت گرفت؟
- احتمال اینكه یك گروه تروریستی دیگر هم در این نقطه از كشور موجود باشد بعید نیست و ممكن است شناسایی شود اما اینكه شاكله اش، تشكیلاتش، مركزیتش را و بخش بزرگی از فعالان آن شناخته شده و دستگیر شده اند، شكی نیست و موضوعی كاملاً روشن است.
* در خصوص ارتباط این گروه ها با بیگانگان به چه نتایجی رسیده اید؟
- این ارتباط، قطعی است. البته این موضوع را باید وزارت اطلاعات اعلام كند كه كرده است.
* این كشورها كدامند؟
- دو سه كشورند كه ما قبلاً هم گفتیم. هم آمریكایی ها، هم انگلیسی ها و هم اسرائیلی ها، در نقاط مختلف كشور- به خصوص در خوزستان- از گروه های تروریستی در قالب آموزش، تقویت و تجهیز، حمایت می كنند.
●اختلافی با رئیس جمهوری ندارم
* در رابطه با موضوع گروگانگیری های شرق كشور كه به نظر می رسد كمی پیچیده شده است، در مورد «عبدالمالك ریگی» كه گاهی اعلام می شود كشته شده اما بعد می گویند زنده است و مسائلی از این دست، كمی توضیح بفرمایید.
- در مورد عبدالمالك ریگی ما هیچ وقت اعلام نكردیم كه كشته شده. در برخی سایت ها و روزنامه ها از یك منبع آگاه نقل شد، بعد هم كه معلوم شد زنده است. ایشان از كشور فرار كرده ولی خب، تحت تعقیب است. آنچه مهم است اینكه ما وضعیت كشور را نسبت به گذشته تغییر دهیم. حالا بحث احساس امنیت را مطرح می كنم. دغدغه ها و نگرانی های حادی كه متأسفانه اواخر سال گذشته و اوایل امسال وجود داشت خوشبختانه تا حد زیادی كاهش پیدا كرده است و ما در تلاشیم كه باز این احساس امنیت را افزایش بدهیم.
* درست است كه دغدغه هایی كه شما از آن صحبت می كنید در آمار كاهش یافته ولی به نظر می رسد در بعضی موارد، عمق آن افزایش پیدا كرده باشد. مثلاً قصد گروگان گرفتن یك استاندار یا حوادث بمب گذاری و...
- به هر حال كشور ما دشمنان بسیار كینه توزی دارد كه صریحاً اعلام دشمنی می كنند و در این موضوع، كسی تردید ندارد. آمریكایی ها به جز تحریم و تهدید، عملاً اقدامات تضعیف كننده و بنیادكنی را در جهت تحریك، حمایت و پشتیبانی از گروه های ضدامنیتی به اصطلاح خودشان، «برانداز» دنبال می كنند و این كاملاً مشخص است. اسرائیل هم همین طور. پس اینها واقعیاتی است كه وجود دارد. شما اروپا را ببینید كه پس از سال ها كه اعلام كرد منافقین گروهی تروریستی هستند، دوباره به آنها اجازه فعالیت می دهند و دوباره در عراق، حتی تجهیزشان می كنند. اما علیرغم این اوضاع، شما می بینید كه اوضاع امنیتی ما خوشبختانه و به لطف خدا كنترل شده است.
* با توجه به آن صحبت اولیه تان درباره تجهیزات، به نظر شما با امكاناتی كه در اختیار شماست، آیا امنیت به طور كامل محقق می شود؟
- حتماً نه! چون ابزار، نقش بسیار زیادی دارد. امكاناتی كه می خواستیم، عموماً برای چه می خواستیم؟ اول برای مسدودكردن مرزها اما در اینجا امكاناتی را برای بستن مرز دریافت نكردیم؛ مرزی كه تأثیر مستقیم در حوزه امنیتی كه ما تعریف می كنیم دارد.
یا برای تقویت نیروی انتظامی چرا كه امنیت اجتماعی بر عهده نیروی انتظامی است. اغلب نمایندگان مجلس به من معترضند كه چرا تعداد نیروها در پاسگاه ها كم است؟ چرا در نقاط بسیاری در كشور، پاسگاه تصویب شده ولی راه اندازی نمی شود؟ چرا وسایل نقلیه مناسب نیست؟ چرا بسیاری از امكانات نیروی انتظامی فرسوده است و تعویض نمی شود؟
پاسخ، كاملاً روشن است. ما از لحاظ نرم افزاری و برنامه ریزی و داشتن سیاست امنیتی و نیروهای مجرب، خوشبختانه در وضعیت مناسبی هستیم. اگر ما امكانات پشتیبانی را در حد كفایت داشته باشیم، بلاتردید ضریب امنیتی را افزایش خواهیم داد.* برای افزایش ضریب امنیتی می توانید یك نماد یا درصد اعلام كنید؟
- اعلام كردیم به میزانی كه نیازمان تأمین شود، به همان نسبت افزایش درصد امنیتی خواهیم داشت. البته هیچ وقت و در هیچ شرایطی ضریب فضای امنیتی صددرصد نخواهد شد ولی به یك حد قابل قبول خواهد رسید.
ما الان و در وضعیت فعلی به رغم بسیاری از مشكلاتی كه با آنها روبه رو هستیم در خارج، مرزها و داخل كشور باز نرم امنیتی مان جزو درصدهای خوب در دنیاست.
* میزان دقیق برآورد شما برای هزینه های امنیتی چقدر است؟
- ما برای ۵ سال به طور میانگین و برای هر سال حدود ۲۵۰-۲۴۰ میلیارد تومان تقاضا كردیم تا امكانات مورد نیاز تخصیص یابد، تا مرزها را كنترل كنیم و واحدهای داخل كشور مجهز بشوند و امكاناتشان افزایش پیدا كند وتجهیزاتی كه می خواهند به آنها بدهیم و برسیم به آن حدی كه مطلوب می بینیم.
* برخی گاهی این نظر را مطرح می كنند كه می توانیم ما مسیری را برای عبور و مرور در كشور باز كنیم و اساساً خودمان را از این سیر مجادلات بیرون بكشیم.
- یعنی چه؟
* به این معنا كه قاچاقچیان مواد مخدر بتوانند رد بشوند و ما را از این گزند خودشان بیرون بگذارند.
- اینكه ما اجازه بدهیم مسیر كشور ما محل امن برای ورود و تردد و ترانزیت مواد مخدر باشد یك اشتباه بزرگ و مخالف جدی سیاست های نظام است. ما فساد و انحراف آدم ها را در هیچ جای دنیا نمی پذیریم؛ نه فقط برای مردم خودمان. ما برای هیچ كس نمی پسندیم و نمی خواهیم كه ابزار انحراف آنها بشویم. ما با سردمداران آمریكا هم اگر مخالفت و دشمنی داریم، این مواد مخدر نمی رود مقامات آمریكایی را از بین ببرد. این مواد یك عده جوان بدبخت در اروپا و آمریكا كه آنها هم قربانی سیاست های استكباری آنها هستند را از بین می برد. دلیلی ندارد ما روی مواضع خودمان پا بگذاریم و علیه آن عمل كنیم. ما با فساد انسان ها و از بین بردن سرمایه انسانی ملت ها به شدت مخالفیم چه برای ملت خودمان و چه برای سایر ملت ها. ما با این پدیده شوم مبارزه می كنیم و داریم تاوانش را هم می دهیم. آنها هم كه می گویند سازش، كدام سازش؟ كجا سازش؟ ما هر روز دستگیری و تعقیب و گریز داریم. امروز پس از گذشت ۱۵۰ روز از سال جدید تقریباً بیش از ۱۵۰ تن مواد مخدر كشف شده است. در ضمن درگیری های زیادی با اشرار داشتیم و در این راه هزینه های فراوانی هم كردیم. اینها همه بیانگر آن است كه ما هیچ وقت بر سر این مسئله كوتاه نمی آییم.
* كمی در خصوص پروسه تعویق انتخابات و رفت و برگشت های آن توضیح بدهید.
- چون ما پیشنهاد تجمیع انتخابات را داده بودیم و الان هم در لایحه جامع نظام انتخاباتی مان این را گفتیم و پیشنهاد دادیم كه طبعاً یك نگاهی هم به امسال داشتیم. گفتیم خب، امسال هم دو تا انتخابات داریم گرچه این دو از یك جنس نیستند و قرابتی هم خیلی با هم ندارند بیاییم و اینها را تجمیع كنیم.
* تجمیع دو انتخابات كه با هم قرابت ندارند، ضرر ندارد؟
- ما به خاطر مسائل اجرایی برگزاری دو انتخابات با فاصله اندكی از یكدیگر این پیشنهاد را دادیم هر چند كه این دو انتخابات جنسشان هم یكی نبود. در دولت مطرح كردیم، اما دولت موافقت نكرد. ما این پیشنهاد را از لایحه مان برداشتیم. عملاً ما هم این را به مجلس پیشنهاد نكردیم، ولی عده ای در مجلس آمدند و روی این موضوع كار كردند و به رغم اعلام نظر دولت و مشكلات اجرایی آن، مجلس رای داد و شورای نگهبان هم تصویب كرد. وقتی تصویب شد دیگر ما باید قانون را اجرا می كردیم. وقتی كه زمان اجرا شد دیدیم كه دو انتخابات با زمان سرشماری نفوس و مسكن همزمان شده و اجرای هر سه اینها خیلی سخت است. ما مجبور شدیم كه درخواست كنیم به تعویق بیفتد. البته به این نكته هم توجه كنید كه ما انتخابات شوراها را خیلی جلو آوردیم، چون انتخابات شوراها می بایست در اسفندماه برگزار شود.
* ولی انتخابات خبرگان یك ماه عقب افتاد. آن شبهه ای كه در مورد كوتاه شدن دوره خبرگان مطرح می شود.
- نه، آن شبهه الان دیگر وجود ندارد. در گذشته پیشنهادی بود كه دوره خبرگان مدتی عقب بیفتد و این با مشكل قانونی مواجه شد به خصوص مقام معظم رهبری فرمودند مردم به ۸سال رای می دهند، دلیلی ندارد خبرگان ۸ سال و یك روز فعالیت داشته باشد. آن پیشنهاد هم دیگر انجام نشد، اما ما برنامه زمان برگزاری انتخابات را عقب انداختیم. یك روز هم دوره خبرگان كم و زیاد نخواهد شد، یعنی مجلس خبرگان دقیقاً راس ۸ سال تمام می شود.
* پس برای این یك ماه خلأ قانونی وجود ندارد؟
- مجلس خبرگان یك قانونی دارد كه ۳ ماه قبل از شروع دوره جدید باید تكلیف انتخابات مشخص شده باشد. این مقررات دست ما را بسته بود. در هیچ انتخابات دیگری وزارت كشور این تكلیف را ندارد، یعنی ما تا پیش از پایان هر دوره ای مجازیم انتخابات را برگزار كنیم و نتیجه را اعلام كنیم و تا روزی كه دوره تمام می شود می توانیم جواب بدهیم.
* گفته می شد كه پورمحمدی در حاشیه جلسه مجمع تشخیص مصلحت نسبت به سفرهای استانی رئیس جمهور اظهار گلایه كرده است و یا اینكه گفته كه معاون سیاسی شما عوض می شود به خاطر اینكه برخی ها و یا رئیس جمهور در كار شما دخالت می كردند. آیا خودتان هم قبول دارید كه اختلاف نظرهایی میان وزیر كشور و رئیس جمهوری هست؟
- رئیس جمهوری به عنوان یك چهره شاخص ارزشمدار مورد اقبال و انتخاب مردم قرار گرفتند. بنده هم به عنوان یك عنصر فعال در مجموعه اصولگرایان حضور داشتم و بر این مسیر وفادارم. خوشبختانه دیدگاه های مشتركمان هم زیاد و گسترده و تا الان هم این وضعیت ادامه داشته است. معنای این مطلب این نیست كه ما در هیچ سیاست اجرایی یا برنامه ای اختلاف سلیقه نداریم. هركس دیگر حتی مشاوران آقای رئیس جمهور و دفتر ایشان، حتی من با معاونان و همكارانم در وزارت كشور در بسیاری از موارد دیدگاه های متفاوت داریم.
* انتقاد از سفرهای استانی هم از همین اختلاف دیدگاه هاست؟
- وقتی من چند بار اعلام كردم كه سفرهای استانی بسیار مفید است و من جزو مدافعانش هستم، البته ایده هایی برای اینكه شاید بهتر برگزار شود داشته باشم، ولی اساس این سفرها مورد تایید، حمایت، پشتیبانی و استقبال بنده است. علناً هم اعلام كردم. شما حالا آمدید یك حاشیه ای كه در سایتی می آید را مبنا قرار می دهید. این می شود فضاسازی رسانه ای كه متاسفانه عده ای دنبالش هستند. ما هم حرفی نداریم این قدر مجال را برای رسانه قبول داریم و نمی خواهیم با بداخلاقی و محدودسازی برخورد كنیم، ولی واقعیتش این است كه عرض می كنم. به هر حال كلیات و تفاهمات فوق العاده قابل توجه است. در مجاری اجرایی هم اختلاف سلیقه و اختلاف مشرب اجرایی طبعاً وجود دارد و این هم طبیعی است، یعنی اگر كسی ادعا كند هیچ زمینه اختلاف سلیقه ای وجود ندارد یك مقدار به نظر من اغراق گویی است.

مهدی قمصریان
فرشاد مهدی پور

منبع : روزنامه همشهری