استرالیا برای جام جهانی به آسیا آمده

● به بهانه نتایج ضعیف استرالیا در جام ملت های آسیا
پیش از هر چیزی باید ببینیم که استرالیا با چه انگیزه یی از اقیانوسیه به آسیا آمده. باید ببینیم که آسیا می تواند به رشد فوتبال استرالیا کمک کند؟ اصلاً قاره آسیا چیز جدیدی برای آنها دارد؟ در اولین نگاه می توانیم بفهمیم که استرالیا تنها به یک دلیل قاره آسیا را انتخاب کرده. آنها به آسیا آمده اند برای اینکه دنبال یک محیط جدید برای رقابت بودند. بازی در اقیانوسیه چندان کمکی به پیشرفت فوتبال استرالیا نمی کرد، اما حالا باید بپرسیم که حضور آنها در قاره آسیا به پیشرفت شان کمک می کند؟ جواب منفی است.
مسلماً آنها به قاره آسیا نیامده اند که در تورنمنت های آسیایی بازی کنند و صاحب جام های آسیایی شوند. نه مسابقات جام ملت های آسیا، نه مسابقات فوتبال بازی های آسیایی و نه تورنمنت های پرتعدادی که در شرق و غرب قاره برگزار می شود، اهمیتی برای فوتبال استرالیا ندارد. تنها چیزی که در قاره آسیا برای استرالیا جذابیت دارد، مسابقات مقدماتی جام جهانی است. مسابقاتی که حضور استرالیا در آسیا را هم توجیه می کند.
تا سال گذشته که استرالیا در قاره اقیانوسیه بازی می کرد، این تیم فقط می توانست روی نیم سهمیه جام جهانی اقیانوسیه حساب کند. این نیم سهمیه شانس زیادی را برای استرالیا به وجود نمی آورد و برای همین استرالیا در شانزده سال گذشته تنها یک مرتبه به جام جهانی صعود کرد.
آنها بازنده همیشگی مسابقات پلی آف «اقیانوسیه- آسیا» و «اقیانوسیه- امریکای جنوبی» بودند. پس با این حساب اصلاً عجیب نیست که آنها برای بالا بردن شانس صعود به جام جهانی، آسیا را انتخاب کنند و کاملاً قابل پیش بینی است که هیچ تورنمنتی غیر از مسابقات مقدماتی جام جهانی انگیزه لازم را در آنها به وجود نیاورد.
البته نباید فراموش کرد که بیشتر بازیکنان استرالیا در کشورهای اروپایی بازی می کنند و جام ملت های آسیا که سطح پایینی دارد، یک ریسک برای آنها به حساب می آید. بازی های فشرده، درگیری در میانه زمین و سبک بازی فیزیکی تیم های آسیایی، بازیکنان استرالیایی را تهدید می کند و آنها اصلاً دل شان نمی خواهد که به خاطر جام ملت های آسیا یک مصدومیت چند ماهه را تحمل کنند.
پس برای بازیکنان استرالیا هم بهتر است که زودتر از جام ملت ها خلاص شوند و به تمرینات تیم شان برگردند. هرچند که آنها در این تورنمنت با مربی بزرگی هم مسابقات را آغاز نکردند. گراهام آرنولد سرمربی فعلی استرالیا اصلاً با گاس هیدینگ قابل مقایسه نیست و برای همین استرالیا حتی بارقه امیدی هم از خودش نشان نداد.
به هر حال با این سیاستی که استرالیا در پیش گرفته، مدیران AFC باید در یک واکنش جدی با آنها برخورد کنند. با اینکه سهمیه آسیا در جام جهانی پس از حضور استرالیا از ۵/۴ تیم به ۵ تیم افزایش پیدا کرده، اما اگر آنها از این قاره صعود کنند، در اصل نیم سهمیه هم به آسیا ضرر زده اند.
باید بپرسیم آنها در قبال این نیم سهمیه چه نفعی را به فوتبال آسیا می رسانند؟ فعلاً که جواب منفی است. اگر آنها با این سیاست بخواهند در فوتبال آسیا کار کنند، اصلاً بعید نیست که حضورشان در آسیا به چالش کشیده شود.

مجید جلالی

منبع : روزنامه اعتماد