شنبه, ۶ بهمن, ۱۴۰۳ / 25 January, 2025
مجله ویستا
بزرگترین شبکه بشر دوست، غیرسیاسی
دونانت از طرح این پیشنهاد دو هدف داشت: ایجاد انجمن‌های كمك‌رسانی در تمام كشورها برای مراقبت از مجروحان در زمان جنگ از یك طرف و تنظیم اصولی بین‌المللی به عنوان اساس و مبنای این انجمن‌ها از طرف دیگر.
در سال ۱۸۶۳ یعنی ۴ سال پس از جنگ سولفرینو و یك سال پس از انتشار كتاب دونانت، كمیته‌یی خصوصی متشكل از ژنرال دوفور، گوستاو مونیر، دكتر تودور مانور، لوییس اپیا و خود هنری دونانت، كنفرانسی در ژنو برگزار كردند و ۱۶ كشور نیز نمایندگان خود را فرستادند. در این كنفرانس پیشنهاد شد كه در هر كشور جمعیت امدادرسانی ملی تاسیس شود و دولت‌ها نیز حمایت و پشتیبانی خود را از آنها دریغ نكنند. بی‌طرفی جامعه پزشكی و مصونیت نیروهای امدادرسان در میادین جنگ از حملات نیروهای متخاصم از دیگر موارد مطرح شده در این كنفرانس بود.
در سال ۱۸۶۴ نمایندگان ۱۱ كشور بیانیه‌یی ۱۰ ماده‌یی با هدف كاهش خسارات ناشی از جنگ تنظیم كردند كه در آن پیشنهاد شده بود در هر كشور كمیته‌یی تشكیل شود كه وظیفه آن امدادرسانی و ارایه خدمات بیمارستانی و پزشكی به ارتش در زمان جنگ با تمام قوا و امكانات باشد.
با گذشت سالها، كمیته بین‌المللی صلیب سرخ (ICRC) ، جمعیت صلیب سرخ و هلال‌احمر و جمعیت‌های مستقل ملی به اركان اصلی جنبش بین‌المللی صلیب سرخ تبدیل شده‌اند.
آلفرد نوبل كه در سال ۱۸۹۶ درگذشت، صندوقی تشكیل داد و وصیت كرد سود حاصل از آن هر ساله به كسانی اهدا شود كه بیشترین خدمات را برای بشریت انجام داده باشند. در سال ۱۹۰۱، اولین جایزه صلح نوبل به هنری دونانت، پایه‌گذار صلیب سرخ تعلق گرفت. اما دونانت مبلغ جایزه را به جای استفاده شخصی، به مصارف خیریه رساند. كمیته بین‌المللی صلیب سرخ بعدها سه بار دیگر نیز جایزه صلح نوبل را از آن خود كرد: در سال ۱۹۱۷ و ۱۹۴۴ به عنوان قدردانی از فعالیت‌های بشردوستانه این كمیته در خلال جنگ‌های جهانی و در سال ۱۹۶۳ به همراه جمعیت بین‌المللی هلال‌احمر و همزمان با صدمین سالگرد جنبش صلیب سرخ.
كمیته بین‌المللی صلیب سرخ در سال ۱۹۸۶ به جنبش بین‌المللی صلیب سرخ و هلال‌احمر تغییر نام داد تا شماری از كشورهای اسلامی را نیز در برگیرد. این جنبش مسئولیت برگزاری كنفرانس‌های بین‌المللی صلیب سرخ كه مهمترین بخش مشورتی این سازمان است را برعهده گرفت. این كنفرانس هر ۴ سال یك بار برگزار می‌شود و اعضای آن شامل نمایندگان جمعیت‌های ملی هر كشور و چند كمیته بین‌المللی است.
دولت ایران در سال ۱۳۰۱ هجری خورشیدی، جمعیت ملی خود را تاسیس كرد و به جای استفاده از نشان صلیب سرخ یا هلال‌احمر، نشان ویژه خود را كه شیر و خورشید سرخ بود، با تلاش و پیگیری متمادی در كنفرانس ژنو در سال ۱۹۲۹ به عنوان نشان سوم مورد حمایت بین‌المللی، به تصویب رساند. از آن پس سه نشان صلیب سرخ، هلال‌احمر و شیر و خورشید سرخ به عنوان نشان‌های رسمی بین‌المللی شناخته شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و در سال ۱۳۵۹ دولت جمهوری اسلامی ایران با ارسال نامه‌یی به دولت سویس اعلام كرد كه از این پس به جای نشان شیر و خورشید سرخ، از نشان بین المللی هلال‌احمر استفاده خواهد كرد.
هم‌اكنون صلیب سرخ و هلال‌احمر جهانی بزرگترین شبكه بشردوستانه غیرسیاسی و امدادرسانی جهانی را تشكیل می‌دهند. امروزه در سطح بین‌المللی یكی از معیارهای سنجش میزان فعالیت‌های بشردوستانه در هر كشور، وضعیت جمعیت ملی صلیب سرخ یا هلال‌احمر و عدم وابستگی و غیرسیاسی بودن آن است.
منبع : روزنامه اعتماد
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست