لنگرود ، استان گیلان

نام لنگرود برای نخستین بار در سال 512 هـ.ق در متن‌های تاریخی ذكر شده است. این سال مصادف با مرگ «سلطان محمد» پسر «ملك‌ شاه آلب ارسلان» است كه منجر به آزادی «فرامرز بن مردانشاه» از زندان اصفهان شد. وی به همراه «علاءالدوله علی» - شاه مازندران - از اصفهان به طبرستان و از آن جا به لنگرود رفت. در روزگار سلجوقیان، سادات كیا بر لنگرود حاكم بودند.
در دوره‌ صفویان، خصوصاً در دوره‌ سلطنت شاه عباس اول، شهر لنگرود مركز حوادث مهمی بوده است. فرار احمدخان حاكم لاهیجان از لنگرود و دستگیری اعضای خانواده‌ وی توسط «كیافریدون» حاكم گیلان و تحویل آن‌ها به شاه‌ عباس،‌ از جمله رویدادهای مهمّ این دوره شهر است. نادر برای سركوب تاتارهای شرق مازندران و توسعه‌ تجارت و دست‌یابی به دریا، لنگرود را برای ایجاد پایگاه دریایی و كارخانه كشتی‌سازی انتخاب كرد و در توسعه آن كوشید. در زمان قاجار نیز لنگرود مورد توجه قرار گرفت. مردم این منطقه در نهضت مشروطیت شركت كردند. این شهر، امروزه یكی از مناطق مهم استان گیلان است و در میان شهرهای شرق گیلان از موقعیت جالب توجهی برخوردار است.