شب‌های قدر؛ فرصتی برای دوری از هیاهوی پوچ روزمرگی

شب‌های احیا، حیات دوباره به عالم جان و ساحت ایمان است که اگر به چراغ معرفت و مغفرت، آذین شود آدمی‌ را رها، از تجربه‌های زیسته و انضمامی‌ به تجربه‌های ناب ایمانی و لذت انتزاعی، پرتاب می‌کند و حس رهایی و آزادگی حاصل می‌شود.
ساختار پیچیده و چند ساحتی دنیای مدرن بر افسون‌زدگی می‌افزاید و آدمی ‌را در چنبره قفس آهنین خود زندانی می‌کند. گویی در این عالم وانفسا، انسان تنها سوژه‌ای است که به واسطه ابژه‌های گوناگون، جان می‌گیرد و باز تعریف می‌شود. لذا شب‌های قدر، فرصت ارزشمندی است تا آدمی‌، دمی‌از این سوژگی خارج شود و فارغ از دیگر بودگی و سلطه ابژه‌ها به تجربه عریان و خالص خویش دست یازد.
قرار نیست حتما فرد دینداری باشی. به عنوان یک انسان با هر مرام و مسلکی گاهی از خود، دیگران و این دنیای تکراری خسته می‌شوی و نیازمند فرصتی هستی تا دمی ‌از عادت زیستن رهایی یابی و از هر آنچه در آنی فاصله بگیری. شب‌های روشنی که فرصت خلوت کردن با خود را فراهم می‌کند تا دور از هیاهوی پوچ روزمره‌گی و زیست اجتماعی به فردیت و فرامتنیت خویش بیاندیشیم و افسار لجام گسیخته نفس سرکش را کشیده برای لحظاتی به ستون اراده ببندیم تا ببینیم در کجای این جهان آشفته و جان شیفته قرار داریم.
آدمی‌ برای تکاپوی مستمر در زیست جهان خویش به ایمانی تازه و جانی دوباره محتاج است. اگر معرفت آدمی ‌دچار قبض و بسط می‌شود ایمان و محبت وی نیز به این لف و نشر نیازمند است. اگر فکر و اندیشه در بند تکرار و بی‌ثمری گرفتار می‌شود روح و جان نیز به زنگار کهنگی و ملالت دچار می‌شود و مستلزم احیا و بالندگی است.
زیباترین تجربه‌های دینی در همین فرصت عاشقانه‌ای است که خدا برای نیایش و بخشش بندگانش فراهم کرده است.
شاید اینجا همان نقطه‌ای باشد که حلاوت ایمان به کام جان می‌نشیند و شاید این شب‌ها بهترین زمان برای تجربه بی واسطه حق باشد. قدر آن را بدانیم...

منبع : خبرگزاری ایسنا