ارتفاع‌نشین: پایان بازی - HIGHLANDER: ENDGAME

سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : پیتر دیویس و ویلیام ن. پنزر
کارگردان : داگلاس آرنیوکوسکی
فیلمنامه‌نویس : جوئل سوئاسون، بر مبنای داستانی نوشتهٔ اریک برنت، گیلیان هوروات و پنزر از شخصیت‌هائی خلق شده توسط گریگوری ویدن
فیلمبردار : داگلاس میلسام
آهنگساز(موسیقی متن) : نیک گلنی اسمیت و استیون گراتیسانو
هنرپیشگان : ایدریان پل، کریستوفر لامبر، بروس پین، لیزا باربوشیا، دانی ین، جیم برنز و پیتر وینگفیلد
نوع فیلم : رنگی، ۸۸ دقیقه


̎کانر مک لیود̎ (لامبر) و خویشاوندش، ̎دانکن̎ (پل) جزء فرقهٔ ̎نامیرایان̎ هستند؛ فرقه‌ای مخفی که اعضایش فقط با جدا شدن از تن‌شان می‌میرند. ̎کانر̎ و ̎دانکن̎ خود را در میانهٔ مسابقه‌ای می‌یابند که طی آن، ̎نامیرا̎های خوب و بد به مبارزه با یکدیگر می‌پردازند تا در نهایت فقط یکی از آنان در دنیا باقی بماند...
● ارتفاع‌نشین: پایان بازی، چهارمین فیلم از سری فیلم‌های ارتفاع‌نشین است؛ ولی ̎دنباله̎ به‌شمار نمی‌آید. چرا که خط روائی‌اش را از مجموعهٔ تلویزیونی ارتفاع‌نشین (۱۹۹۲ ـ ۱۹۹۸) گرفته و ماجراهای قسمت دوم و سوم را نادیده می‌گیرد. پایان افسانه. این تنها چیزی است که می‌توان دربارهٔ چهارمین قسمت ارتفاع‌نشین بیان کرد. اگر قسمت اول (راسل مالکاهی، ۱۹۸۶) فیلمی بود که خط داستان بدیعی داشت یا فیلم دوم (مالکاهی، ۱۹۹۱) با تکیه بر حادثه‌پردازی از همان آدم‌های قسمت اول در جهت پیشبرد قصه بهره می‌برد، در اینجا به مانند قسمت سوم (اندی موراهان، ۱۹۹۴) که آن‌هم تجربهٔ موفقی نبود، همه چیز روی صحنه‌های حادثه‌ای پرداخته شده و رواج بازی‌های ویدئویی هم البته فیلم را دقیقاً به خشونت و مایه‌های همان بازی‌ها سوق داده است. در اینجا حتی لامبر هم دیگر جذابیت پیشین را ندارد و آرنیوکوسکی دقیقاً کاری را می‌کند که عنوانش را پیشتر بر فیلم گذاشته: پایان بازی.