چگونه می توان بربی اشتهایی غالب شد

نسل فردا : حتماً شماهم حداقل یک بار دچار احساس بی‌اشتهایی شده‌اید این حالت برای اغلب افراد اتفاق می‌افتد و باید گفت : از بین رفتن موقتی اشتها فرصت خوبی برای کاهش وزن می‌باشد . اما اگر بی‌اشتهایی به جای چندروز ، چند هفته طول بکشد ، علت خاصی دارد که در رابطه با آن باید با پزشک متخصص مشورت نمایید .
کم خوراکی یا بی‌اشتهایی علامت شایعی است که می‌تواند علل مختلفی داشته‌ باشد که بسیاری از آنها اهمیت چندانی ندارند . برای مثال تمام عفونت‌ها می‌توانند باعث بی‌اشتهایی شوند . مثلاً ویروس سرماخوردگی یا آنفولانزا ممکن است عامل آن باشد یا علل جدی‌تر مثل سل ، کم کاری غده تیروئید ، بیماریهای قلبی یا ریوی ، یا گرفتاری‌های کبدی ، داشته باشد . متأسفانه یکی از شایع‌ترین علائم اخطاردهنده اولیه سرطان ، بی‌اشتهایی است که معمولاً با تغییر در حساسیت به مزه‌ها همراه است .
گاهی نیز بی‌اشتهایی ، مقاومت بدن در برابر خوردن هر چیزی است که به فرآیند بهبود کمک کند . با این همه بیماری ، تنها علت کاهش اشتها نیست . بعضی مواقع چیزی که به دلیل خاصی خورده‌اید ، مثل یک دارو ، می‌تواند عامل آن باشد . آنتی‌بیوتیک‌هایی مثل اریترومایسین جوانه‌های چشایی را غیرفعال کرده و باعث کندی حرکت غذا در روده شده و احساس پری بعد از خوردن غذا را طولانی می‌کنند . تمام آمفتامینها که برای کاهش وزن تجویز می‌شوند نیز احساس گرسنگی را از بین می‌برند .
ضمن آنکه باید توجه داشت ، داروهای مسکن و ضدالتهاب مفصل می‌توانند معده را تحریک کرده و با عث تهوع و برگرداندن غذا شوند . دیژیتالیس « که یک داروی قلبی است » و داروهای مدر « که مانع احتیاج آب شده و فشار خون را پایین می‌آورند » نیز میل به غذاخوردن را کم می‌کنند . گاهی چیزی غیرخوراکی مشکل‌‌ساز شده است . کمبودهای کلی تغذیه‌ای می‌توانند نیروی حیاتی یک اشتهای طبیعی را تضعیف کنند . به ویژه اشخاص مسن ممکن است گرفتار کمبود روی در رژیم غذایی باشند که می‌تواند جوانه‌های چشایی را از بین ببرد گرچه خود پیری بر روی اشتها تأثیر می‌گذارد . در اشخاص مسن سازوکار بدن آهسته می‌گردد ، وزن ماهیچه‌ها کم می‌شود و ضعف جسمانی مانع فعالیت است . در رأس آنها کاهش احساس چشایی و ترشحات معدی قرار دارد که همه باعث بی‌اشتهایی می‌شوند .
بعضی اوقات نیز اتفاقی در زندگی بر اشتها تأثیر می‌گذارد . برای مثال اگر این اواخر یک برنامه‌ورزشی را شروع کرده‌اید ممکن است دچار بی‌اشتهایی شوید . به طور کلی سلامت روانی نقش مهمی در اشتهای شما دارد همانگونه که در هنگام گرفتاری طولانی ، تنش روانی می‌تواند شما را به پرخوری بکشاند . ولی فشارهای کوتاه مدت معمولاً اشتها را از بین می‌برند . افسردگی نیز در برخی افراد باعث بی‌اشتهایی می‌شود .
بی‌اشتهایی عصبی ، اختلالی است که در افراد مبتلا معمولاً دختران جوان تقریباً باعث ترک کامل غذاخوردن می‌شود . اما باید توجه داشت ، بی‌اشتهایی را با بیماری لاغری عصبی اشتباه نگیریم . این عارضه یک اختلال روانی است که طی آن بیمار علی‌رغم گرسنگی ، از خوردن غذا به حد کافی امتناع می‌کند و به قدری وزن کم می‌کند که لاغر و نحیف می‌شود . بیماری مذکور معمولاً به دنبال رژیم گرفتن عادی برای کاهش وزن آ‎غاز می‌شود . فرد بیمار بسیارکم غذا می‌خورد و از توقف رژیم لاغری پس از وزن کم کردن خودداری می‌کند .
بیماری لاغری عصبی به دلیل ترس فرد از افزایش وزن ایجاد شده و دراثر آن فرد دچار لاغری مفرط می‌شود ، از خوردن غذا امتناع می‌کند و یا غذا را خورده اما عمدتاً برمی‌گرداند . این افراد معمولاً تصویری نادرست از اندام خود دارند . همیشه خیال می‌کنند چاق بوده و به اندازه کافی لاغری یا خوش‌اندام نیستند . در واقع دریافت ذهنی و تصور فرد از بدن خود به گونه‌ای است که علی‌رغم لاغری زیاد ، هنوز فکر می‌کند اندام ناموزونی دارد .
شاید یکی از دلایل ایجاد این اندیشه را بتوان به رواج تبلیغاتی اندام‌های باریک و فشارهای عصبی در جامعه مرتبط دانست . مبتلایان به آنورکسیا یا مبتلایان به لاغری عصبی ، مدت طولانی خود را گرسنه نگه می‌دارند . ملین‌ها یا قرص‌های لاغرکننده مصرف می‌کنند ، وعده‌های غذایی را حذف می‌کنند عصبی‌اند و بیخوابی دارند .
آنها حساس و زودرنج می‌شوند . مبتلا به افسردگی شده و قابلیت باروری را از دست می‌دهند و در نهایت نیز به بیماریهای قلبی و دیگر بیماریهای مرگ بار مبتلا خواهند شد . از طرفی این افراد دچار یبوست شده وتحمل آنها نسبت به سرما کاهش می‌یابد ، ضمن آنکه قاعدگی مبتلایان به عارضه مذکور ، دچار اختلال و حتی متوقف می‌شود .
در اینجا لازم است بدانید ، بیماری لاغری عصبی ، با فشار دوستان و همسالان یا فشار اجتماعی برای حفظ لاغری اندام ، همچنین داشتن روحیه وسواسی و تکامل طلب همراه با سابقه اضافه وزن مختصر و استرس روانی ، می‌تواند در تشدید بیماری حائز اهمیت باشد .
همانطور که گفته شد ، این وضعیت می‌تواند باعث ناتوانی دایم یا حتی مرگ شود ، ضمن آنکه بیماران دچار بی‌اشتهایی عصبی ، به علت نداشتن عزت نفس در بسیاری از مواقع دست به خودکشی می‌زنند . به همین دلیل و به لحاظ اهمیت این بیماری در حالت جدی‌شدن این افراد باید به متخصصین ارجاع داده شوند . زیرا درمان آنها در بسیاری از موارد تنها با مصرف مواد غذایی امکان‌پذیر نیست .

منبع : سایت آموزش و پرورش استان اصفهان