آنتن تلویزیون را دور بیندازید

در سال ۱۹۴۸ مردمی كه در دره‌های دور دست در ایالت پنسیلوانیای امریكا زندگی می‌كردند، همانند بسیاری از افراد دیگری كه در مناطق كوهستانی دوردست زندگی می‌كردند، نمی‌توانستند برنامه‌های تلویزیونی را دریافت و مشاهده كنند. طیف فركانس خاصی كه به انتقال امواج تلویزیون اختصاص داده شده بود موجب شده بود دریافت برنامه‌های تلویزیونی تنها برای افرادی میسر شود كه درمسیر مستقیم دید آنتن فرستنده قرار دارند.
برای حل این مشكل آنتن‌هایی روی تپه‌ها نصب شدند و كابل‌هایی از آن آنتن‌ها به منازل كشیده شدند. این سیستم كه از آنتن‌هایی با كابل‌های بسیار بلند متصل به آنها تشكیل می‌شد، مشكلات زیادی داشت، مثلا به علت طول زیاد كابل‌ها، سیگنال در حال حركت در آنها مرتب ضعیف می‌شد و مجبور بودند در فواصل مناسب از تقویت كننده (Amplifire) استفاده كنند تا كیفیت تصویر بهتر شود، اما استفاده از این تقویت كننده‌ها كه گاه تعدادشان در مسیر خانه هر فرد به ۳۰ تا ۴۰ عدد می‌رسید و معمولا با فواصل ۳۰۰ متر نصب می‌شدند، محدودیت‌ها و مشكلاتی نیز در برداشت.
استفاده از این سرویس ادامه یافت و بتدریج كمبودهای آن جبران شد در سال ۱۹۷۲ اولین كانال pay per view راه‌اندازی شد. كه مشتركان مجبور به پرداخت پول به ازای هر فیلم یا برنامه ورزشی بودند. در سال ۱۹۷۵ انتقال امواج به آسمان رفت. در این سال با قرار دادن یك ماهواره در مدار، سیگنال تلویزیونی ابتدا به ماهواره و سپس از طریق آن به سیستم‌های كابلی منتقل می‌شد. اما همچنان مشكلات استفاده از كابل همانند وجود تقویت كننده و نویز كاربران را آزار می‌داد. در سال ۱۹۷۶ سیستم جدید كابلی پایه گذاری شد. در این سیستم از فیبرنوری به جای كابل استفاده می‌شد.
البته فیبر در تمامی مسیر جایگزین كابل نمی‌شد. بلكه از محل دریافت سیگنال‌های تلویزیونی تا همسایگی و نزدیكی كابران فیبر جایگزین كابل می‌شد و ادامه مسیر تا منازل را فیبر به عهده داشت. از آنجا كه فیبر همانند كابل، سیگنال را تضعیف نمی‌كند. لزوم وجود تقویت كننده به تعداد زیاد از میان رفت.
به طوری كه تعداد تقویت كننده موجود میان هربیننده تا مركز از ۳۰ تا ۴۰ عدد به حدود ۶ عدد كاهش یافت. این تعداد در سیستم‌هایی كه از سال ۱۹۸۸ به بعد ساخته شده‌اند. به یك یا دو تقویت كننده كاهش یافته است. كاهش شدید تعداد تقویت كننده‌ها باعث افزایش كیفیت و قابلیت اطمینان سرویس كابلی شده است. به گونه‌ای كه تا اوایل دهه ۹۰ نزدیك به نیمی از منازل در امریكا به شبكه‌های كابلی متصل شدند.
با افزایش استفاده از شبكه‌های رایانه‌ای و تبادل اطلاعات، این شبكه‌ها رشد و گسترش خوبی داشته است و در حال حاضر، تعداد زیادی از كاربران را به خود جلب كرده است. ارائه دهندگان خدمات شبكه‌های رایانه‌ای و اینترنتی سعی كرده‌اند بسیاری از سرویس‌ها را روی این شبكه‌ها ارائه كنند، اما تا به حال نتوانسته بودند تصاویر تلویزیونی با كیفیت مناسب و خوب را در اینترنت ارائه كنند و بسیاری از ارائه دهندگان و در یافت كنندگان خدمات، هر دو شبكه را مورد استفاده قرار می‌دادند. شبكه كابلی برای دریافت تلویزیون و شبكه اینترنت برای دریافت اطلاعات. اما از خبرها چنین برمی‌آید كه باز هم غول دنیای نرم‌افزار، مایكروسافت، اقدام به حال این مشكل كرده است.
در نمایشگاه ITU Telecom كه حدود ۱۰ روز پیش در ژنو برگزار شد. بیل گیتس خبر از تولد نرم‌افزار جدیدی در شركت مایكروسافت داد. این نرم‌افزار كه MicrosoftTV Platform Maketing Manager نام دارد و تا پایان سال ۲۰۰۴ ارائه خواهد شد، امكان ارائه تصاویر تلویزیونی با كیفیت استاندارد را روی شبكه اینترنت فراهم خواهد آورد. مایكروسافت می‌گوید كه با كمك فناوری فشرده سازی تصاویر كه در Windows Media Player۹ به كار گرفته شده است. می‌توان رو ی خط با پهنای باند ۱ مگابایت بر ثانیه، تصاویر تلویزیونی را با كیفیت استاندارد منتقل كرد. در صورت علاقه به دریافت تصاویر با كیفیت بسیار بالا به خطوطی با سرعت ۴ تا ۵ مگابیت در ثانیه نیاز خواهد بود.
مایكروسافت معتقد است با استفاده از این روش تلویزیون اینترنتی به مراتب ارزانتر از تلویزیون‌های كابلی فعلی خواهد بود كه با استفاده از یك شبكع مجزا و فناوری فشرده سازی MPEG در حال كار هستند. از طرف دیگر، ارائه دهندگان خدمات و دریافت كنندگان آن، هردو از كار باشبكه مجزا خلاص می‌شوند و با یك شبكه تماس نیازهایشان را برآورده می‌كنند.
كارشناسان معتقدند در صورت رواج این فناوری كاربران زیادی به استفاده از خطوط پر سرعت اینترنت مثلا DSL روی خواهند آورد و این امر، باعث گسترش و تقویت شبكه‌های دسترسی به اینترنت خواهد شد.

منبع : بانک اطلاعات مهندسی برق