طاهره صفارزاده

سال چهارم دبیرستان بود که دکتر باستانی پاریزی دبیر دبیرستان بهمنیار نخستین جایزه شعر زندگی صفارزاده را به او تقدیم کرد، جایزه یک جلد دیوان «جامی» بود. همین تشویق برای طاهره صفارزاده کافی بود تا راه های ترقی را یکی پس از دیگری بپیماید. صفارزاده که در خانواده ای مذهبی به دنیا آمده بود این جوهر را در خود دید که تلاش کند انسانی موثر در حوزه های علوم انسانی برای سرزمین اش باشد.
او پس از اخذ مدرک لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی به شرکت نفت رفت و پس از آن به انگلستان و آمریکا برای ادامه تحصیل. صفارزاده در دانشگاه «آیووا»ی آمریکا مشغول به تحصیل در رشته «نقد تئوری و عملی ادبیات جهان» شد. پس از تحصیل حدود سال های ۴۹ در دانشگاه شهید بهشتی (ملی سابق) مشغول به کار شد.
طاهره صفارزاده سال ۱۳۴۱ مجموعه اولش را با عنوان رهگذر مهتاب به چاپ رساند. این شاعر که با نام «مردمک» نیز شعر می نوشت در این دوران ذهنش درگیر مباحث درونی و بیرونی نوقدمایی بود، به این معنا که هنوز نوقدمایی می اندیشید و می نوشت. این مجموعه مفاهیمی اخلاقی و ملی را بیان می کرد و تلاش داشت این مفاهیم را به مخاطب انتقال و ترویج دهد. شعر «کودک قرن» یکی از معروف ترین شعرهای صفارزاده در همین مجموعه است. بعد از اینکه او از آمریکا بازگشت مجموعه «طنین در دلتا» را منتشر کرد. این مجموعه بازتاب های زیادی را در پی داشت. اول اینکه صفارزاده تئوری ادبیات خوانده بود و این مجموعه به شدت تحت تاثیر خوانده های او بود.
بیشتر اشعار این مجموعه علاوه بر نوشتار شکل های بصری هم داشتند. مثلا در شعر «میزگرد مروت» شعر به صورت میزگرد نوشته شده بود چند کلمه «میز» به صورت دایره نوشته شده بودند که می شد «میز»، «گرد». این فضاها در شعر و بازتابی که در آن دوران وجود داشت اصلا دور از انتظار نبود، چرا که هنوز شعر «نیما» و اندیشه نیما نهادینه نشده بود و هنوز مخالفت با او و هم اندیش های او وجود داشت.
مجموعه «طنین در دلتا» در سال ۱۳۴۹ منتشر شده بود شعرهای این مجموعه با نام های «سفر اول، سفر زمزم، شعر کانکریت، میزگرد مروت، زندگی آسانسور، شیرهایی که با توپ نقره بازی می کنند، در جشن تولد ولادمیر، در لندن و... این اسامی حتی در آن دوران اسم هایی بود که چندان با عرف شعر (حتی نیمایی) موافقت نداشت. در تاریخ تحلیل شعر نو درباره این کتاب آمده است؛ «اشعار طنین در دلتا همچون ایمان بیاریم به آغاز فصل سرد فروغ، محصول درک تازه و امروزی ای از شعر بود ولی برخلاف شعر فروغ بیش از اینکه جوششی باشد کوششی است...»

منبع : روزنامه کارگزاران