مهریه ، چماقی برای روز مبادا!

مرد درراه عشق از همه دارایی خود و ابزار اصلی کارش می گذرد. او در ابتدای ازدواج تمامی مهریه را در قالب سند خانه ای که آنهمه برایش ارزش داشت به زنش می دهد.او می گوید برای رسیدن به او هر چه بخواهد،همان می شود. در عوض زن آخر حیله گری است.او از زنانگی خود بعنوان سلاحی استفاده می کند.او عشق را به بازی گرفته و مرد را ذره ذره ذوب می کند. او از صداقت مرد و عاشقیش،کاملاً سوء استفاده می کند. او برای عشق شرط و شروط دارد.در پایان،مرد با چهره ای حیران ، مغموم و سردرگریبان باقی می ماند. اما عکس این ماجرا نیز صادق است و بسیار زنانی که در دام مردان هوس باز و حیله گر گرفتار می آیند و راهی برایشان باقی نمی ماند جز آنکه مهریه خود را به اجرا گذارند اگرچه شاید برخی از آنان مهریه ای قابل توجه نیز نداشته باشند.
"علی جعفری"یک دانشجوی رشته حقوق درخصوص مهریه می گوید:مهریه چماقی است در دست زن برای روز مبادا! اما "زهرا موسوی " دانشجویی دیگر معتقد است:اگر تاریخ ویل دورانت را ورق بزنید می بینید که در گذشته های دور در ایران زمین پدر داماد در شب عروسی هدیه ای را به عروس می داد که امروز آن تحت عنوان مهریه نامیده می شود.
"علی سعیدی"جامعه شناس می گوید: فرهنگ و آداب و رسوم مردم ایران در حال تغییر است.در زبان ایرانیان سوشبوس همان مهریه امروزی به معنی عروس چاه هست. در فرهنگ زرتشتیان؛ دختری را به عقد چاه در می آوردند(البته به انتخاب خود چاه) و دختر باید برای مهریه خود آب برای روستای خود طلب کند.دختر باید هرروز برای چاه زمزمه های عاشقانه بخواند تا چاه بیشتر عاشق او شود و آب زیادتری به مردم روستای او بدهد.او نمی تواند آب بنوشد اما باید هر روز برای مردم روستا کوزه ای از آب چاه ببرد تا تشنگان از دستان او سیراب شوند برای زمینهای کشاورزی آب ببرد و دعا کند تا محصول زیادی بدست آید.این جامعه شناس در خصوص بالا بودن مهریه می گوید:شاید تمام مشکلات حکومت را بتوان به گردن حاکمیت انداخت اما این دیگر ربطی به حکومت ندارد،به اجرا گذاشتن مهریه های ۱۰۰ و ۱۲۰ میلیونی بوسیله زنان جوان و تلاش مردان برای خلاصی از این بدهی کمرشکن به هر وسیله اخلاقی و غیر اخلاقی در شان این ملت و این ملک نیست.
وی می افزاید:چندروز پیش به دادگاه خانواده رفتم. متاسفانه با صحنه هایی مواجه شدم که متاثرم کرد. فحش و کتک و نفرین و زندان و دستبند و ...
این جامعه شناس می افزاید:دخترانی که در شرف ازدواج هستند باید آگاه باشند که جوان امروز ایرانی ثروت ندارد،خانه ندارد و ماشین هم ندارد ولی این غیرت را دارد که با کار و تلاش و لطف حق و همراهی همسرش آینده ای روشن را برای شما و خود رقم بزند. پس این مهریه های آنچنانی چیست در حالی که میدانید جوان ایرانی حتی ۲ میلیون هم ندارد که سریعتر ازدواج کند ؟ وی می افزاید:پسران جوان سعی کنند زیر بار این مهریه های کمر شکن نروید چون طبق قانون همسر شما میتواند لحظه ای پس از ثبت عقدنامه از شما مهریه را طلب کند .چه بسیارند جوانان پاک و ساده ای که بخاطر همین سهل انگاریها و عبارت کی داده و کی گرفته اکنون در گوشه زندان به سر می برند.
چندی پیش ،رئیس کل دادگستری استان اردبیل گفته بود: در کشور ما پشتوانه هر عملی زندان است ما در مسائل اقتصادی چون چک یا مسائلی از قبیل ازدواج و اختلافات دوستانه به جای سئوال از مقدار موجودی یا حل اختلافات بین انها افراد را تهدید به زندان می کنیم و با کوچکترین مسئله افراد روانه زندان می شوند. پس سوال اساسی این است که آیا زندان می تواند پشتوانه خوبی برای همسران باشد؟
طبق آمار سایت زندان آمار زندانیان مهریه نیز رو به رشد است.اگر ما جوانان به فکر ساختن این ملک و میهن هستیم اول بیاییم کانون خانوادگی خود را بسازیم و رشد دهیم.
یک استاد جامعه شناس دانشگاه می گوید:خشونت در قوانین ما ریشه دارد و حكومت هم از آن حمایت می¬كند.هیچ¬گونه حمایتی از زن نمی¬كند و هیچ سرپناهی ندارد.متاسفانه تنها حقی كه زن در قانون خانواده دارد مهریه¬اش هست كه آن هم چندان دردی را دوا نمی¬كند.
دکتر"مریم یوسفی"می افزاید:ما قوانین ضد تبعیض علیه زن و ضد خشونت علیه زنان نداریم.مسئله¬ی خشونت خانوادگی كه یكی از شیوه¬های رفتاری خیلی عادی اجتماعی است و در زندگی روزمره جاافتاده است،در این كارزار مبارزه با خشونت علیه زنان در ایران، خوشبختانه به عنوان یك مسئله¬ اجتماعی دارد مطرح می‌شود.
وی اظهارداشت:اگر دقت كنیم یك زن در همه¬ ابعاد زندگی فردی و اجتماعی به طور روزمره و دائم با این مسائل درگیر است: تبعیض و خشونت. زنان بخشی از جامعه هستند و متاسفانه چون همه مسائل منفی هست و ظلمی است كه به زن¬ها می¬رود،در مجموع وقتی نگاه كنید ممكن است به نظر مظلوم¬نمایی بیاید ولی به نظر من نور انداختن روی زوایای تاریك مسئله¬ی خشونت و تبعیض علیه زنان است، تا وقتی این مسائل پنهان هستند طبیعتا كسی نمی¬تواند دنبال راه حل باشد.
به گفته وی زنان درجامعه به تنهایی نمی¬توانند كاری از پیش ببرند بنابراین رشد آگاهی عمومی یكی از وظایف ما زنان هست و باید مردان را در جامعه همراه خودمان بكنیم و نشان بدهیم كه ما با چه مشكلاتی دست و پنجه نرم می¬كنیم و چه بار سنگینی روی دوش ما هست كه تحرك را در زندگی فردی¬ و اجتماعی¬مان گرفته است. تنها در این صورت می¬توانیم جامعه را تغییر بدهیم.
"جعفر درویش "، استاد دانشگاه آزاد اسلامی نیز می گوید:این فشاری كه بر زنان وارد می¬شود نه تنها به زن¬ها بلكه به مردان هم آسیب می¬زند، چون هر كدام از این¬ها را در قابل خشك سنتی اجتماعی قرار می¬دهد كه مرد باید خشن ،جنگجو و نان¬آور خانه باشد و تمام فشار اقتصادی بر روی دوش مرد باشد و زن باید یك موجود ظریف،لطیف،مهربان،بچه¬نگهدار،منفعل و بی دست و پا باشد.این قالب¬ها باید شكسته بشود.انسان¬ها به طبیعت¬شان اجازه¬ی رشد بدهند و در روابط اجتماعی هر دو شركت كنند و در آن صورت ما جامعه¬ی متعادلی خواهیم داشت.
به گفته درویش این كه شما عنوان می¬كنید زن¬ها برخی امتیازها را دارند من مسئله را به این شكل نمی¬بینم.در این سیستم پدرسالاری كه ما داریم یك سری محدودیت¬هایی را برای زنان هم ایجاد می¬كند و با تغییر نگرش ،تغییر سیستم و تغییر جامعه به سمتی كه زنان انسان¬هایی برابر با مردان باشند.
وی معتقد است: تنها امتیاز زنان مهریه است كه می¬تواند دست زنان را بگیرد و از این امتیاز عملا هنوز نمی¬تواند صرف نظر بكند. ما اگر به صورت منفعل یك سری امتیازهایی را به زن¬ها بدهیم به هیچ جایی نمی¬رسیم ما سیاست و برنامه¬ی عملی فعال می¬خواهیم كه برای توانمندسازی زنان در سطح جامعه اجرا بشود و زن¬ها بتوانند از آن طریق راه¬شان را از حاشیه به متن جامعه پیدا كنند.
وی می افزاید:این قوانین برای توانمندسازی جامعه بر پایه های خانواده وجود داشته باشد وگرنه نمی توان تنها ابزار زنان را از آنها گرفت.
آزادی در امر ازدواج و انتخاب همسر. ممنوعیت هر نوع معامله گری از قبیل شیربها، مهریه، جهیزیه وغیره در امر ازدواج. به رسمیت شناختن ازدواج از طریق ثبت در دفاتر دولتی؛ ممنوعیت صیغه و تعدد زوجات. برابری حقوق زن و مرد در امر طلاق و تكفل فرزندان. ممنوعیت ازدواج زنان و مردان زیر۱۸ سال. اشخاص و مراجع مذهبی كه افراد زیر ۱۸ سال را عقد شرعی میكنند مجرم محسوب میشوند. ممنوعیت برقراری رابطه جنسی افراد بالای ۱۸ سال با دختران و پسران زیر ۱۶ سال جنبه های زندگی برخودار باشند. محل زندگی باید با توافق مشترك طرفین انتخاب شود. قانونی كه تنها حق مردان را در تعیین محل سكونت به رسمیت میشناسد، باید لغو شود. حق زنان برای كاركردن و مسافرت نباید منوط به اجازه شوهر باشد.هر گونه تبعیض و نابرابری میان زن و مرد در قوانین مربوط به وراثت، تقسیم اموال و دارائیها و امتیازات قانونی مردان و سلسله پدری در مساله قیمومت و سرپرستی لغو میگردد.
وی می افزاید: زنان و مردان باید به یكسان از حق طلاق برخوردار باشند. قانون باید در صورت تمایل هر یك از طرفین، چه زن و چه مرد، جدایی آنها را به رسمیت بشناسد. حقوق مادری باید مستقل از ازدواج به رسمیت شناخته شود.


امیررضا پرحلم و سمیه نصرتی

منبع : سایر منابع