رویکردهای اصولگرایان اصلاح طلب در جریان انتخابات

همیشه تصمیم گیری در زندگی بشر مسئله ای مهم و خطیر بوده است. هنگامی که این تصمیم گیری جنبه ای فراشخصی می یابد اهمیت آن نیز مضاعف می گردد.
حال اگر نتایج فرایند تصمیم گیری به شیوه ای گسترده و مویرگی یک جامعه را در بر بگیرد و حاصل آن تک تک آحاد اجتماع را تحت تاثیر قرار دهد، تصمیم گیری به یکی از سخت ترین، پیچیده ترین و خطیرترین فعالیت های بشری تبدیل می گردد.
تصمیم گیری برای آحاد جامعه را "سیاست" نامیده اند. با این توصیف باید گفت که سیاست، در صورت توجه به نتایج آن، از جمله صعب ترین فعالیت هایی است که انسان ها انجام می دهد.
از سوی دیگر باید گفت سیاستی که به شیوه ای خودخواهانه و بدون لحاظ تاثیر آن بر دیگران دنبال گردد به فعالیتی سودمحور بدل می شود که دیگر چندان پیچیده هم نخواهد. چنین سیاستی در چم و خم شناسایی نیازهای جمع و دستیابی به بزرگترین مخرج مشترک ممکن از منافع افراد جامعه نیست بلکه پی جوی منافع سیاست مدار خواهد بود.
منافعی که شناسایی آن ها به راحتی توسط خود فرد ممکن می شود. با این حال این دیگر سیاست صحیح نیست.حتی بسیاری از نظریه پردازان قدیمی تر چنین فعالیتی را اصولا سیاست نمی دانند. به هرحال نام چنین فعالیتی هر چه که باشد سیاست سازنده نخواهد بود.
چنین سیاستی در مقابل سیاست بازی یا سیاست ساختگی قرار می گیرد. سیاستی که با معنای واقعی سیاست فاصله دارد و در عمل چونان سرپوشی برای منفعت جویی های فردی عمل می کند.
عرصه انتخابات از جمله جدی ترین عرصه هایی است که تفاوت میان سیاست واقعی یا سازنده و سیاست ظاهری یا ساختگی را مشخص می سازد. در این عرصه سره سیاست از ناسره سیاست بازی جدا می شود و سیاست اصیل از سیاست جعلی باز شناخته می شود.
این وضعیت در کشور ما نیزمشاهده می شود. درایام انتخابات وزن سیاسی و اخلاقی احزاب و جمعیت های سیاسی باز شناخته و جدا می شود و میزان حرفه ای بودن، مردم دار بودن و اخلاق محور بودن هر یک مشخص می گردد.
یکی از مهم ترین معیارهایی که در انتخابات نقشی کلیدی در این راه بازی می کند نوع و چگونگی عملکرد احزاب یا گروه های سیاسی در عرصه هایی است که منافع مستقیمی بر حضورشان در آنها مترتب نیست. حتی شاید بتوان از وجود معادله ای خبر داد که میان گرایش گروه های سیاسی به انتخابات و احتمال دستیابی شان به قدرت وجود دارد: اگر با کاهش احتمال قدرت یابی یک حزب عملکرد آن گویای گرایش به انتخابات باشد می توان از جریان سیاست واقعی یا اصیل در آن حزب سخن به میان آورد. چرا که در چنین شرایطی مشخص می گردد که گرایش آن حزب به انتخابات محصول مناسباتی خودخواهانه نبوده است و در ارتباط با منافع جمع قرار داشته است. اما اگر با کاهش احتمال قدرت یابی در انتخابات، سطح و نوع گرایش به این فرایند مهم سیاسی نیز درحزب کاهش یافت باید نسبت به اهداف و رویکردهای آن حزب ظنین بود.
جمعیت پیشرفت و عدالت ایران اسلامی پس از اعلام رسمی عدم نامزدی درانتخابات توسط دکتر قالیباف از جریان قدرت یابی مستقیم در انتخابات کناره گرفت، با این حال این مسئله به رویکرد جدی این جریان به عرصه انتخابات خللی وارد نساخت.
پر واضح است که جریان های درون انقلاب در هر حال در انتخابات حضور دارند و منظور از علاقه مندی برای حضور در انتخابات، فراتر از مشارکت در این حماسه ملی، رویکرد جریان سازانه، موثر و پر اشتیاق در آن است.
نگاهی به مواضع، فعالیت ها و رویکردهای اشخاص سرشناس این جمعیت نشان گر عزمی جدی برای حضوری این گونه، سازنده و موثر در انتخابات، به شیوه ای فعالانه، توسط اعضای این جریان سیاسی است.
از دیگر علایم رویکرد اصیل و مردمی به سیاست در مقابل رویکرد خودمحورانه و غیر اصیل به آن در تخریب یا عدم تخریب دیگران ظاهر می شود. اقتضای سیاست واقعی، اصیل و تاثیرگذار نگاه سازنده به حاضران در عرصه سیاسی است. چنین رویکردی به سیاست جنبه ای شخصی و انتقام گیرانه نمی بخشد و به صف بندی در مقابل افراد نمی پردازد بلکه محک رفتار سیاسی خود را رفتارهای سیاسی دیگران قرار می دهد. به عبارت بهتر سیاست اصیل دچار حس انتقام گیری از افراد نمی گردد و نسبت به اشخاص، مستقل از مواضع و ایده های آنان، بی طرف است.
چنین رویکردی در سیاست اقتضای مکالمه ای سازنده را با دیگران دارد.این وضعیت نه تنها در اندیشه و گفتمان فکری یک حزب یا جمعیت سیاسی خود را نشان می دهد بلکه در مواضع و رویکردهای آن نیز به چشم می آید.
نگاهی به رویکردهای اصول گرایان اصلاح طلب در جریان انتخابات گویای چنین وضعیتی است. این جریان نه از عرصه انتخابات وضعیتی بی عیب و نقص و تماما سپید ترسیم کرده است که در آن هیچ اشکال و مشکلی به چشم نمی آید و نه با منفی بافی های رایج در میان جریان های سوم، کوشیده است بار مسئولیت مدنی و اجتماعی خود را در مواجهه جدی، اساسی و واقعی با انتخابات کناری نهد و از آن شانه خالی کند.
کوتاه سخن آن که به رغم عدم کاندیداتوری جناب آقای دکتر قالیباف این گروه از فعالان سیاسی به جد برای حضوری پر شور در انتخابات آماده شده اند. این مسئله، قبل از هر چیز دیگر، بیانگر یک واقعیت دانش سیاست است: جمعیت پیشرفت و عدالت اسلامی بر اساس رویکردی "اصیل" در سیاست ایرانی حضور دارد و منطق سیاسی پشتیبان آن، یعنی اصول گرایی اصلاح طلبانه، بر اساس رویکردی "سازنده" به سیاست ابتناء شده است نه جهت گیریی "ساختگی".

منبع : پایگاه خبری دیلم