خدمت رسانی و دشمنانش

یکی از نقاط افتراق اصلاح‌طلبی و اصولگرایی، رویکرد به مسئله خدمت رسانی است. تاریخ سیاسی ایران به یاد دارد که خدمت رسانی چگونه در هیاهوی سیاست بازی دوم خردادی متوقف شد و به عنوان مثالی واضح، شورای شهر تهران در دور اول به تعطیلی مطلق کشانده شد. تاریخ سیاسی ایران همچنین دوران اندک سپری شده از عمر دولت نهم را نیز در حافظه‌اش ثبت کرده است.
به عنوان مثال، تاریخ ثمرات یازدهمین سفر استانی رئیس جمهور به خراسان رضوی بعد از ۶ ماه را چنین ثبت کرده است:‌”۶۵درصد پیشرفت و اجرا شدن مصوبات جهاد کشاورزی، اتمام کلیه مصوبات مخابرات استان، تامین ۸۰ درصد زمین جهت مصوبات مربوط به بنیاد مسکن، عملیاتی شدن ۷۵ درصد طرح‌ها و مصوبات راه و ترابری و در مجموع پیشرفت ۸۴ درصد کلیه مصوبات استان خراسان رضوی.”(۱)
خدمت رسانی دولت نهم، هم اینک در فضای غوغاسالارانه‌ای فرو رفته است که عمدتا از ناحیه کسانی ایجاد می‌شود که در راه منافع و مصالح خود، مصالح ملی را نیز به مسلخ می‌برند. ادعاهای بی‌اساس آمریکا و رسانه‌های غربی علیه آقای احمدی‌نژاد پس از انتخابات، یک نمونه از مخاطرات بین‌المللی بود که منشاء داخلی داشت.
هم اینک مردم به چشیدن طعم شیرین خدمت رسانی نیاز دارند تا ثبات ملی و بین‌المللی تضمین شود. اگر همه جناح‌ها به اخلاق سیاسی پایبند باشند، خدمت رسانی دولت نهم، بهتر و سریع‌تر تحقق یافته و به ذائقه مردم خواهد نشست. همه گروهها و احزاب و شخصیت‌های سیاسی باید در برابر رای مردم کرنش کنند.
علی‌اکبر ناطق نوری این را در دوم خرداد ۷۶ با رفتار اخلاقی خویش نشان داد. کدام یک از اصلاح‌طلبان دیروز وامروز که گوش فلک از شعار “احترام به آرای مردم”، “پذیرش اکثریت”‌ آنان کر شده است، قدرت و طاقت ناطق نوری را دارند و کدام یک از آنها از پختگی و متانت وی برخوردار است که زودتر از هر کس دیگر پیروزی رقیبش را تبریک گفت که ثابت کند سیاست واخلاق آن را خوب می‌فهمد و قاعده‌اش را می‌داند و هدف، فقط انجام وظیفه و خدمت رسانی به ملت، نظام و انقلاب است. این مردان الگو هستند و باید از گذشته و حال آنها یاد کرد و درس آموخت.
البته سیاستمداران اصولگرا قطعا می‌دانند و باید همواره مدنظر داشته باشند که خدمت به نظام، انقلاب و ملت و قبول زحمت و تلاش برای آبادانی و بهروزی کشور، دشمنی‌های بسیاری بر می‌انگیزد. آنان می‌دانند در جریان اصلاح امور ناصواب گذشته در امور اجرایی و مبارزه با فقر و فساد و تبعیض، معصومیت خود را از دست خواهند داد و در سیبل بی‌انصافی‌ها، اتهامات و افترائات قرار خواهند گرفت. آنان نباید انتظار داشته باشند که بانگ حمایت و تعریف و تمجید از آنان سر داده شود و از سوی همه یا اکثر جناح‌ها و شخصیت‌ها مورد حمایت قرار گیرند.
درست به یادمان هست که زمانی “یک جریان تند و رادیکال در جبهه دوم خرداد، شروع به تخریب چهره آقای هاشمی کرد به این شکل که در مطالب مختلف، تلویحا هاشمی را پشت پرده قتل‌های زنجیره‌ای، عامل تداوم جنگ بعد از فتح خرمشهر یا عامل فساد اقتصادی و نابرابری‌های اجتماعی و... نشان می‌دادند”(۲) و در این میان، بسیاری از چهره‌های مطرح دوم خرداد، سیاست‌ورزی کردند و سکوت پیشه کردند و تلویحا همراه آن جریان شدند. اما امروزه، اتحاد وائتلاف آنان با آقای هاشمی، بسی تعجب‌برانگیز است. می‌خواهم بگویم اقبال وادبار این یا آن گروه سیاسی، چندان مسئله ریشه‌دار و مهمی نیست که بخواهیم بر روی آن حساب باز کنیم. باید به جای اهمیت دادن به سخن تند این و آن یا مدیحه‌سرایی‌ها به اصل مسئله خدمت رسانی بها داد و آن را هدف اول قرار داد.
دولت نهم باید انتقادات صحیح را بشنود اما در برابر بی‌اخلاقی‌ها و بی‌انصافی‌ها، با رفتار کریمانه برخورد کرده آنها را نشنیده بگیرد. به عنوان مثال شرایط خاص امروز وضعیت مسکن که شرایط ناگواری را برای مردم عزیز فراهم کرده است، به واسطه هیاهوی رسانه‌ای اصلا‌ح‌طلبان در بوق و کرنا می‌شود و وسیله‌ای شده علیه فشار بر دولت خدمتگزار جناب آقای دکتر احمدی‌نژاد، در حالی که همگان می‌دانند یکی از مولفه‌های موثر در ساخت و ساز، آهن است و این محصول تاثیر بسزایی بر شرایط اقتصادی می‌گذارد. اما می‌دانیم که مافیای آهن در گرانی‌های اخیر آهن و به تبع آن گرانی‌های مسکن و برخی دیگر از اقلام مایحتاج مردم موثر بوده است.
دلخوشی دولت نهم باید به خدمت رسانی‌هایش باشد. مثلا مصوبه شورای عالی دفاع مبنی بر عدم سرمایه‌گذاری در استان خوزستان و حومه که در زمان جنگ تصویب شده بود و تا به حال به قوت خود باقی مانده بود در سفر استانی رئیس جمهور و هیئت همراه لغو شد. این دست خدمت رسانی‌های مستقیم و رو در روی با مردم، افتخاری است که موجب استحکام پایه‌های دولت نهم در میان مردم می‌شود، چه احزابی مخالف آن باشند و چه نباشند.
اگر طرز تفکری خاص یا حزبی از احزاب در برنامه‌هایش برای کشور موفق شده موجب بهروزی و پیشرفت مملکت شود، این امر مایه مسرت همگان باید باشد. هرچند پیروزی و شکست در برنامه‌ریزی‌های اجرایی، موجب اعتلا یا به حضیض رفتن یک حزب یا گروه سیاسی می‌شود، اما نباید فراموش کرد که پیشرفت و عزت کشور و انقلاب، پیروزی‌ای فراحزبی است و نباید در هیاهوی سیاسی گم شود.
این روزها، روزهای امتحان است و بعید می‌دانم مردم باور کنند اصلاح‌طلبان، به راستی نگران وضعیت مردم و وضعیت سیاسی کشورند و نه نگران وضعیت خود. زیرا آنان خدمت رسانی‌های دولت نهم را به طور کلی نادیده می‌گیرند. آنان از وضعیت برکناری مدیران شایسته گلایه دارند، حال آن که “به هنگامی که دولت [آقای خاتمی] پس از انتخابات دوم خرداد سرکار آمد، هر ۷۵ ثانیه، یک مدیر برکنار می‌شد.”(۳)
اینک اصولگرایان راه دشواری را در پیش دارند. مهمترین دشواری راه آنان عبارت است از تمییز میان انتقادات صحیح و منطقی که باید مورد توجه قرار گیرند و حتی المقدور اعمال شوند و بداخلاقی‌ها و فحاشی‌ها واتهامات. بداخلاقی‌ها نباید بر راه دولت نهم مبنی بر خدمت رسانی بی‌شائبه اثر گذارد و مانع از ادامه یا موجب سستی در آن شود.

پی‌نوشتها:
۱- سیمای جمهوری اسلامی ایران، شبکه یک، برنامه آن سوی خبرها، دوشنبه ۴/۱۰/۸۵
۲- ماهنامه سیاسی- فرهنگی آوای آزاد، اردیبهشت ۸۵
۳- رسالت، چهارشنبه ۳۱/۳/۸۵، شماره ۵۸۹۳، ص ۴
محمد پهلوانی

منبع : روزنامه رسالت