روزنامه - THE PAPER

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : برایان گریزر و فردریک زولو
کارگردان : ران هوارد
فیلمنامه‌نویس : دیوید کوپ و استیون کوپ
فیلمبردار : جان سیل
آهنگساز(موسیقی متن) : رندی نیومن
هنرپیشگان : مایکل کیتن، رابرت دووال، گلن کلوز، ماریزا تومی، رندی کوائید، جیسن روباردز، جیسن الکساندر و اسپالدینگ گری
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۲ دقیقه


ـ هفت صبح. ̎هنری هکت̎ (کیتن)، سردبیر صفحهٔ حوادث ̎نیویورک سان̎، در دفتر کارش از خواب بیدار می‌شود و پی می‌برد سایر روزنامه‌های رقیب با خبرهائی که نژادپرستانهٔ دو سرمایه‌دار در بروکلین. ̎مارتا ̎ (تومی)، همسر باردارش که خود قبلاً از خبرنگارهای ̎سان̎ بوده، او را بر سر دو راهی می‌گذارد: یا نیازهای خانواده را برآورده سازد یا روزنامه‌اش رابه علاوه، ̎هکت̎ قرار گفت‌وگوئی برای گیرآوردن یک کار بهتر در روزنامهٔ معتبر ̎سنتینل̎ دارد. انتقال او به آن روزنامه به معنای حقوق بیشتر و کمتر سر و کار داشتن با اخبار سخیف است. در گردهمائی صبحگاهی در دفتر ̎برنی وایت̎ (دووال)، سردبیر روزنامه، ̎هکت̎ درخواست می‌کند که قتل آن دو سرمایه‌دار ـ که به خاطرش دو جوان سیاه‌پوست از همه‌جا بی‌خبر دستگیر شده‌اند ـ مورد بررسی دقیق‌تری قرار گیرد. ̎سنتینل̎ نیز سعی می‌کند اخباری در باب قتل آن دو نفر از سردبیر روزنامه بگیرد و با نگاهی به یادداشت‌های او، چشمش به اسم بانکی می‌افتد که آن دو مقتول از مدیران آنجا بوده‌اند. از طرف دیگر، ̎مارتی̎ باردار هم تحقیقات خودش را انجام می‌دهد و نگاهی به فهرست سرمایه‌گذارهای ناموفق آن بانک می‌اندازد و بینشان، اسم یک گنگستر معروف توجهش را جلب می‌کند. با این رد پا، ̎هکت̎ و ̎مک‌ دوگال̎ (کوائید) ـ خبرنگار روزنامه ـ به مرکز شهر می‌روند و از پلیسی می‌شنوند که دستگیری آن دو نوجوان سیاه‌پوست، فقط برای معطل نگه‌داشتن پرونده بوده است. ̎هکت̎ به روزنامه بر می‌گردد و بلافاصله بی‌گناهی آن دو را برای عنوان صفحهٔ اول انتخاب می‌کند. اما متأسفانه او دیر جنبیده و تیتر قبلی، یعنی دستگیری آن دو نوجوان زیر چاپ است. ̎هکت̎ جلوی چاپ روزنامه را می‌گیرد و بدین ترتیب هزاران دلار به روزنامه ضرر می‌زند و به همین جهت ̎ آلیشیا کلارک̎ (کلوز) مدیر اجرائی روزنامه، او را اخراج می‌کند. در حالیکه ̎ آلیشیا ̎ و ̎مک دوگال̎ به کافه‌ای رفته‌اند، یکی از مقامات شهر که از نوشته‌های ̎مک‌ دوگال̎ ناراضی است به طرف او تیراندازی می‌کند. تیر به خطا می‌رود و به پای ̎ آلیشیا ̎ می‌خورد و او در حالی که از درد به خود می‌پیچد، به روزنامه زنگ می‌زند تا تیتر اصلی ̎هکت̎ را چاپ کنند.
ـ اگر قائل به پیشرفت فیلم به فیلم هوارد باشیم، روزنامه یکی از نقاط عطف در این پیشرفت است. در واقع دنیائی که هوارد به عنوان کارگردان از یک روزنامه و فضای مطبوعاتی خلق می‌کند، آنقدر پذیرفتنی هست که تماشاگر حتی به یکی از اتفاقات داستان هم شک نکند و تا پایان حتی نگران سرنوشت ̎هنری̎ با بازی پر جنب و جوش کیتن باشد. این‌بار هم هوارد تعلیق را چاشنی داستانش می‌کند اما در اینجا، این کار چنان در بطن داستان صورت می‌گیرد که به عنصری ذاتی در دل‌ فیلمنامه و فیلم مبدل می‌شود. برای همین کار کشش بالائی را برای نشاندن تماشاگر برای حدود دو ساعت روی صندلی دارد. پختگی هوارد در روزنامه بدان حد هم رسیده که دیگر از آن لکنت‌های داستانی ویلو (۱۹۸۸) یا شعلهٔ آتش (۱۹۹۱) خبری نباشد. روزنامه یکی از دقیق‌ترین تصاویری است که از کار مطبوعاتی و فضای پر جنجال و پر سوء تفاهم این حرفه در هالیوود داده شده است.