آیا هافبک کهنه‌کار آیندهوون بازنشسته می‌شود؟

● كوكو: ما را با بزرگان قیاس نكنید
شاید بازی‌های رفت و برگشت چندی پیش لیورپول با آیندهوون در مرحله یك‌چهارم نهایی فوتبال جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا كه تیم هلندی با نتیجه مجموع ۴ بر صفر آن را واگذار كرد، آخرین بازی‌های فیلیپ كوكو، هافبك كهنه‌كار آیندهوون در سطح اروپا بوده باشد و او به‌كلی كفش‌ها را بیاویزد.البته خود كوكو به‌صراحت نگفته است كه چه خواهد كرد اما سن زیاد و خستگی فراوان ممكن است او را به این سمت و سو سوق دهد و در آن صورت باید افسوس ندیدن بازیكنی را خورد كه بیش از ۲۰ سال متوالی در سطح اول فوتبال هلند و اروپا درخشیده و اغلب متین و مسلط و فنی جلوه كرده است.كوكو توانایی ادامه راهش را نیز دارد زیرا كارآیی فنی و تناسب فیزیكی خود را حفظ كرده و همان‌قدر تراشیده است كه ۱۵ سال پیش بود و آنچه مورد تردید قرار دارد، این است كه آیا او اصولا كشش و انگیزه‌ای برای ادامه‌دادن به روند كنونی و استمرار زحماتش را نزد خود می‌یابد و یا برعكس به پیشنهاد سران آیندهوون برای پیوستن به كادر فنی باشگاه و تصدی پستی در این كادر جواب مثبت خواهد داد.
● اقبالی خوش
مردی كه ۷۸ بار در بازی‌های رسمی باشگاهی اروپا بازی كرده و ۱۰۱ مرتبه هم پیراهن ملی هلند را به تن نموده، در ۲ ماه آخر فصل مشغول ستیزی بزرگ با آژاكس و آلكمار بر سر مقام قهرمانی لیگ كشورش بود و تنها در هفته آخر توانست تكلیف را به نفع خود و تیمش یكسره و كار را تمام كند و تازه خوش‌شانس هم بود كه تیم لوئیس فان‌گال (آلكمار) در هفته آخر كم آورد و بازنده شد و در غیر این‌صورت این عنوان از مشت كوكو و یارانش می‌پرید و ناراحتی آن ضمیمه غم حذف شدن به‌دست لیورپول در جام قهرمانان اروپا می‌شد.كوكو چند هفته پیش از غلبه تیمش بر مردان فان‌گال و همچنین آژاكس می‌گوید: «كار ما در هفته‌های آخر بسیار سخت بود، چون شرایط گره خورده بود و می‌بایست هر مسابقه‌ای را می‌بردیم و در غیر این‌صورت قهرمانی را از دست می‌دادیم. یك ماجرا كه ما را عذاب می‌داد و تحلیل می‌برد، نمایش‌های بدمان در نیم‌فصل دوم بود كه باعث شد برتری عظیم‌مان بر رقبا در نیم‌فصل اول به آرامی رنگ ببازد و آنها به ما برسند. باید اعتراف كنم كه در تعدادی از آن هفته‌ها، واقعاً بد بازی می‌كردیم و شاید همزمانی مسابقات داخلی‌مان با بازی‌های جام قهرمانان اروپا باعث شده بود كه مقداری تحلیل برویم و دچار خستگی شویم. از طرف دیگر ما برخلاف بسیاری از باشگاه‌های بزرگ اروپا صاحب ۲۵ بازیكن شاخص همسطح نیستیم و افراد نیمكت‌نشین ما كار این نفرات ثابت را ندارند. درست است كه این مشكل را بیشتر در صحنه رقابت‌های جام قهرمانان حس كردیم اما در لیگ هلند هم در زمان مصدومیت و غیبت شماری از نفرات‌مان با این مشكل مواجه بودیم و جانشینان ما كشش لازم را نداشتند.»
● چرا؟
با این حال هنوز خیلی‌ها می‌پرسند كه چرا آیندهوون در مسابقه خانگی خود با لیورپول متحمل شكست سنگین صفر ـ ۳ شد. كوكو در این خصوص می‌گوید: «در نیمه اول بد نبودیم اما در نیمه دوم به‌كلی محو شدیم و انگار اصلاً در مسابقه حضور نداشتیم. حقیقت آن است كه لیورپول كلاس و كارایی ویژه خود را دارد و تفاوت‌های بین آنها و ما كاملاً محسوس بود. این تنها مساله قطعی و مشخص است كه می‌توان گفت.»كوكو از تابستان سال ۲۰۰۴ و پس از مدت‌ها بازی در بارسلونا به آیندهوون بازگشت و با اینكه سنش بیشتر از اكثر نفرات این تیم بود، دوباره تبدیل به موثرترین بازیكن آیندهوون شد و در ۳ فصل گذشته به‌ندرت بازی‌های بدی را ارائه نموده است. اگر آیندهوون در تمامی این سه فصل، اول شده، یكی از دلایل آن، همین مساله بوده است. او از آن دست بازیكنانی است كه حتی حضور صرف‌شان در میدان نیز برای تشویق و ترغیب دیگران به ارائه بیشترین كوشش‌شان كفایت می‌كند و یك عامل انگیزه‌بخش متعالی برای تیمش محسوب می‌گردد.
● شكوفایی در مسابقات بزرگ
كوكو مثل هر بازیكن بزرگ دیگری به‌محض اینكه مسابقات مهم از راه می‌رسد، شكوفاتر می‌شود و اهمیت و حساسیت یك بازی (ولو بسیار دشوار) او را كمرنگ و كم‌اثر نمی‌كند و برعكس فروغ بیشتری را به نمایش می‌گذارد. دو سال پیش كه آیندهوون و میلان در نیمه‌نهایی جام قهرمانان اروپا مصاف دادند، دو گل جالب و فرصت‌شناسانه از كوكو، آیندهوون را تا یك قدمی پیروزی نهایی برابر رقیب نامدارش به پیش برد و فقط یك گل در واپسین ثانیه‌ها توسط تیم حرفه‌ای‌تر ایتالیایی باعث صعود این باشگاه و حذف كوكو و یارانش شد.در آن فصل (۲۰۰۵ـ۲۰۰۴) آیندهوون در هلند به «Double» (فتح توامان لیگ و جام‌حذفی) نایل شد و صعود تا نیمه‌نهایی جام قهرمانان باعث شد شرایط تاحدی شبیه فصل ۱۹۸۸ شود كه این تیم هر ۳ جام فوق را برد و مربیگری‌اش مثل سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ با گاس هیدینگ مشهور بود.
● آنها كه رفتند
اما چه فایده كه پس از آن فصل فوق‌العاده، اكثر نفرات خط میانی آیندهوون رفتنی شدند و از این طریق یوهان فوگل، مارك فان بومل و پارك جی‌سونگ بار سفر بستند و به‌ترتیب به میلان، بارسلونا (سپس بایرن‌مونیخ) و منچستریونایتد پیوستند. از قدرت و تجربه كوكو همین بس كه به‌رغم از دست‌دادن امتیاز همراهی نفرات فوق، خط میانی آیندهوون را سرپا نگه داشت و در این راه نفرات تازه‌واردی مثل ابراهیم افه‌لای و اسماعیل ایساتی در این خط شكوفا و تبدیل به یاران مناسبی برای كوكو شدند. به‌واقع این هافبك كهنه‌كار تبدیل به یك عامل راهنما و وسیله شكوفایی برای نفرات جوان‌تر فوق شد و به آنها خط لازم را داد تا یك خط میانی جدید و موثر برای آیندهوون متولد شود.كوكو وقتی جوان‌تر بود، میشل پلاتینی معروف و فرانسوی را به‌عنوان الگوی خود تعیین كرده بود و همین امروز هم كه از او بپرسید، وی را یك هافبك كامل توصیف می‌كند. درست است كه خود او هیچگاه پلاتینی و فردی در آن سطح نشد اما در جای خود بسیار خوب كار كرده و تبدیل به یك «نمونه» برای دیگران شده است. حسن دیگر كوكو، توانایی او در پوشش‌دادن تمامی جناح چپ، چه مدافع چپ كاذب و چه «بال چپ روبه‌جلو» است و در هافبك وسط نیز جواب داده و همان‌قدر موثر واقع شده است.
● مرد قهرمان
گاه حتی پیش آمده كه كوكو بر اساس نیاز در دفاع وسط به كار گرفته شد و آنجا هم موثر واقع شده است. او كه زاده شهر آیندهوون است، تنها عضو شاخص ورزشی خانواده‌اش به‌شمار نمی‌آید زیرا پدرش هم رئیس یكی از قدیمی‌ترین باشگاه‌های آن شهر به‌نام «DBS» بود. فیلیپ با آلكمار شروع كرد و از آنجا به ویتس رفت و سپس سر از آیندهوون درآورد و از آنجا مسافر بارسلونا شد و جالب‌تر اینكه با هر یك از باشگاه‌های فوق (منهای ویتس) قهرمان لیگ كشور متبوعه شد.
او پس از این راه بسیار طولانی، آشكارا خسته و فرسوده است اما هنوز هم خداحافظی احتمالی‌اش اسباب تاسف خواهد شد.

منبع: Uefa

منبع : روزنامه تهران امروز