دوست‎های اجاره‎ای

با این‎که شرایط سخت رکود اقتصادی دوباره به ژاپن برگشته و حتی در ماه‎های اخیر سخت‎تر نیز شده است اما هنوز هم ژاپنی‎ها تمایل دارند پول‌شان را برای سرگرمی خرج کنند.
«لولا» یا «رورا» - تلفظ دوم ژاپنی‎تر است - بسیار زیباست و خودش هم این موضوع را خوب می‎داند. مشتریان برای این‎که یک ساعت در کنارش باشند حاضرند پول پرداخت کنند. آن‎ها معمولا" فقط می‎خواهند نوازشش کنند اما او به عنوان یک لطف مخصوص به مشتریان دائمی و بسیار خاص، روی یک صندلی لم می‎دهد، چشم‎هایش را می‎بندد و اجازه می‎دهد از او عکس بگیرند.
لولا یک گربه‌ی پشمالوی ایرانی است که در «کافه جالالا»ی توکیو در ناحیه‎ی شلوغ «آکیهابارا» کار می‎کند. جالالا یکی از کافه‎های گربه‎ای شهر است که برای مشتریانش یک دیدار دوستانه اما کوتاه را فراهم می‎آورد. در این کافه حیوانات خانگی تربیت‎شده‎ای وجود دارند که در ارتباط با مشتریان بسیار حرفه‎ای برخورد می‎کنند. تعداد این نوع مکان‎ها در ژاپن رو به افزایش است.
وقتی وارد شدم دوازده گربه در آن‎جا حضور داشتند، مشتریان موجود در آن لحظه هفت نفر و اکثرا" هم مجرد بودند. یکی از این آقایان که سی و یکی دو سال داشت در تلاش بود تا به‎وسیله‎ی یک موش پلاستیکی، یک گربه‎ی نژاد Orienta Longhair - نژاد شرقی که گوش‎های بزرگی دارد - ارتباط برقرار کند. «یاتسوک» می‎گوید در ارتباط با مردم معمولا" خجالتی است. او از ته دل آرزو دارد که یک گربه برای خودش داشته باشد اما مسافرت‎های کاری همیشگی‎اش این اجازه را به او نمی‎دهد؛ تنها زندگی می‎کند و جالالا راه حل مشکل‎اش است.
یک مؤسسه‎ی تخصصی به نام «هاگما شی ‎تای» وجود دارد که «فامیل» اجاره می‎دهد. از طرف این شرکت برای مشتریان، هنرپیشگانی فرستاده می‎شود تا در مراسم عروسی یا عزاداری آنان نقش خویشاوندان‌شان را بازی کنند.
گذراندن یک ساعت وقت در Cat Cafe ده دلار هزینه خواهد داشت. در صورتی‌که علاقه‎ای به گربه‎سانان نداشته باشید، دیگر مؤسسات به شما خرگوش، راسو، حتی سوسک خزوک اجاره می‎دهند. بیش از صد و پنجاه شرکت در توکیو وجود دارد که مجوز اجاره دادن حیوانات در شکل‎های مختلف را دارند. سوسک‎ها از همه ارزان‎تر هستند و سگ‎ها طرفداران بیش‎تری دارند.
برای این‎ کار ابتدا باید مبلغی به‌عنوان وجه‎الضمان و سپس مبلغ اجاره را پرداخت کنید. سپس قلاده به‌دست بیرون می‎روید. در آن‎جا به شما مقداری دستمال و یک کیسه‎ی پلاستیکی می‎دهند و درباره‎ی این‌که چه‎طور از دوست جدیدتان نگه‌داری و آن‌را کنترل کنید، راهنمایی‎تان می‎کنند.
«کائوری» فرد دیگری است که معمولا" بعد از ظهرهای یک‌شنبه‎اش را با «لابرادور» می‎گذراند. او یک گارسن است و می‎گوید در صورتی‎که هوا خوب باشند برای قدم زدن به پارک می‎روند و اگر بارانی باشد جلوی تلویزیون خانه‎اش می‎نشینند و با هم بازی می‎کنند: "وقتی به چشم‎هایش نگاه می‎کنم، احساس می‎کنم سگ خودم است اما زمانی‌که به مؤسسه برش می‎گردانم، از من دور می‎شود و شروع به دم تکان دادن برای مشتری بعدی می‎کند، آن وقت است که می‎فهمم این فقط یک سگ اجاره‎ای است."
بازار کار پر رونق «سرگرمی» در ژاپن نشان می‎دهد که فقط وفاداری حیوانات نیست که با پول معاوضه می‎شود. در این صنعت موقعیت‎های بسیاری وجود دارد که می‎تواند برای صاحبان شرکت‎ها سود به همراه داشته باشد.
یک مؤسسه‎ی تخصصی به نام «هاگما شی ‎تای» وجود دارد که «فامیل» اجاره می‎دهد. مفهوم نام این مؤسسه تقریبا" چنین چیزی است: "می‎خواهم شاد باشم." از طرف این شرکت برای مشتریان، هنرپیشگانی فرستاده می‎شود تا در مراسم عروسی یا عزاداری آنان نقش خویشاوندان‌شان را بازی کنند و در صورتی‌که مبلغ بیش‎تری بپردازند برای حاضرین مجلس، سخن‎رانی هم می‎کنند.
تنهایی مشکلی است که بسیاری از مردم این جزیره‎ی پر جمعیت با آن مواجه‎اند. اما ژاپنی‎ها به خود قبولانده‎اند که در برخی شرایط، پول می‎تواند حداقل برای یکی دو ساعت، غریبه‎ای را به دوست تبدیل کند.
اما خدمات به همین‎ جا ختم نمی‎شود. این شرکت حتی به مادرانی که به کمک نیاز داشته باشند، شوهران موقتی اجاره می‎دهد. این «بابا»ها در انجام تکالیف مدرسه به کودکان کمک می‎کند و حتی امور مربوط به آپارتمان و همسایگان را انجام می‎دهد. بچه‎ها را به پیک‎نیک یا پارک می‎برد و یا حتی در مصاحبه‎های دلهره‎آور ثبت‎ نام مهدکودک‎ها با مدیر مهد صحبت می‎کند تا به کودک‌شان خدمات مناسبی ارائه دهد.
خدماتی هم برای خانم‎هایی وجود دارد که قصد ازدواج دارند و یا ازدواج کرده‎اند اما در زندگی مشترک موفق نبوده و قصد دارند طلاق بگیرند. این شرکت برای آن‎ها یک «مادر» می‎فرستد تا بتوانند با او درد دل کنند، مشکلات‌شان را در میان بگذارند و از نصایح مادر اجاره‎ای استفاده کنند. آقای «م.ا» با شرکت تماس گرفته تا یک «پدر» اجاره کند. او به طور مادرزادی نابیناست و نگرانی‎ها و ترس‎های درونی دارد که حس می‎کند نمی‎تواند آن‎ها را با دیگران در میان بگذارد. او می‎گوید: "من احساسات بدی را در وجود خود نگه داشته بودم و نمی‎توانستم با انتقادات والدین و معلمینم کنار بیایم. بعد از این‎که با شرکت تماس گرفتم آن‎ها مرد مسنی را برایم فرستادند تا با هم شام بخوریم. معمولا" نمی‎توانم در اولین ملاقات با کسی راحت باشم اما در آن روز احساس کردم واقعا" با یک پدر حرف می‎زنم و دوباره از این خدمات استفاده کردم.»
در این میان محل بسیار معروف دیگری هم وجود دارد که آقایان می‎توانند برای معاشرت و صحبت با دختران دانشجو به آن‎جا بروند. آن‎ها در Campus Cafe دور هم جمع می‎شوند تا فقط با هم حرف بزنند. هزینه‎ی این دور هم‎نشینی‎ها بسیار کم‎تر از کلوپ‎هایی است که تجار و سیاست‎مداران در آن‎ها به دور هم جمع می‎شوند و صحبت می‎کنند. اگرچه این کار هم به دلیل بحران اقتصادی رونق سابق را ندارد.
تنهایی مشکلی است که بسیاری از مردم این جزیره‎ی پر جمعیت با آن مواجه‎اند. اما ژاپنی‎ها به خود قبولانده‎اند که در برخی شرایط، پول می‎تواند حداقل برای یکی دو ساعت، غریبه‎ای را به دوست تبدیل کند.

منبع: خبرگزاری بی بی سی

منبع : علوی