سالها مبارزه برای استیفای حقوق

هیچ چیزی خطرناك تر از حقیقت در دنیای سرشار از دروغ نیست. هیچ قدرتی در دنیا وجود ندارد كه بتواند میان من و نوشتن فاصله بیندازد .
نوال السعداوی ، دختری كه در دهكده ای كوچك در مصر به دنیا آمد، كسی بود كه هیچ چیزی را بدون پرسش قبول
نمی كرد. هنگامی كه ۱۰ ساله شد، براساس آداب و رسوم قرار شد با مردی كه دو برابر او سن داشت ، ازدواج كند. اماتقدیر این بود كه او ناخواسته چای داغ را روی داماد بریزد و به دلیل این سهل انگاری او مورد قبول واقع نشد. از این زمان او مسیر اصلی زندگی خود را پیدا كرد به عبارتی زندگی سیاسی او و امتناع وی از اطاعت كوركورانه و قبول آنچه كه باور نداشت، آغاز شد.
بزودی نوال السعداوی دهكده خود، كفر تاهلا ، را به منظور ادامه تحصیل در دانشگاه قاهره ترك گفت و در سال ۱۹۵۵ در رشته روانپزشكی از این دانشگاه فارغ التحصیل شد و به عنوان یك روانپزشك كار خود را آغاز نمود و سرانجام عهده دار پست ریاست سازمان بهداشت عمومی مصر شد. در این زمان او سردبیری مجله ای به نام بهداشت را به عهده داشت كه موضوع اصلی آن داروهای پیشگیری كننده بود. در كنار این مشاغل، السعداوی همه وقت و انرژی خود را صرف نوشتن مقالات و مطالبی نمود كه راجع به مشكلات زنان ، به ویژه زنان عرب و مشكلات ناشی از فرهنگ قومی آنان بود. نوشتن این مطالب سبب شد كه او شغل خود را به عنوان رئیس از دست بدهد و مجله او نیز تعطیل شد. با این وصف، با وجود فشارهایی كه برای خاموش نگه داشتن او اعمال می شد، او به نوشتن ادامه داد.
پس از انتشار تعداد زیادی داستان های افسانه ای و واقعی و كتاب رمان مشهور چهره پنهان حوا (۱۹۷۷)، السعداوی دریافت كه برای او ، یافتن یك شغل اداری مشكل است.
نوشته های او و عقایدش زعمای كشور و دست اندركاران قدرت را به وحشت انداخته بود. در واقع عقیده و باور او به برابری زنان و مقالات انتقادی و سیاسی و بی پرده و صریح او برای رژیم ستم پیشه مصر خطرناك بود، به همین دلیل در سال ۱۹۸۰ او به زندان محكوم شد. اما میله های زندان نیز نتوانست مانع از فعالیت او شود. در سال ۱۹۸۱ السعداوی انجمن همبستگی زنان عرب را بنیانگذاری كرد و با استفاده از هرچه در زندان می توانست پیدا كند، حتی كاغذ توالت به نوشتن ادامه داد. در سال ۱۹۸۳ پس از آزادی از زندان، نوشته های او با یاد زنان زندانی به چاپ رسید.
نوال السعداوی هرگز برای رسیدن به آرامش و داشتن یك زندگی مرفه اعتقادات خود را انكار نكرد و دست از باور خود نكشید. او می گوید: وقتی از زندان آزاد شدم و بیرون آمدم، دو راه در برابر من وجود داشت كه می توانستم انتخاب كنم. می توانستم زندگی راحتی در پیش گیرم و مانند یك برده در مؤسسات دولتی شروع به كار كنم كه این شرایط برای من امنیت و موفقیت به ارمغان می آورد و یا می توانستم راه سخت و دشواری را كه انتخاب كرده بودم، ادامه دهم . راهی كه مرا به زندان انداخت. از زمانی كه قلم به دست گرفتم و شروع به نوشتن كردم، خطر جزیی از زندگی من شده است. علی رغم تهدید به مرگ بنیادگرایان، السعداوی به پافشاری و استقامت ادامه داد و از عقاید خود در باره استیفای حقوق زنان دست نكشید. او به سراسر جهان سفر كرد و مردم را از زندگی خود ، نوشته هایش و نیاز به جنگیدن برای ایجاد تغییرات باخبر كرد. او در دانشگاههای متعددی چون دوك، واشنگتن استیت و فلوریدا آتلانتیك تدریس كرد و سمت استادی داشته است. او هنوز هم می نویسد.
معصومه پیروزبخت

منبع : روزنامه ایران