فرانسه در بحران داخلی

شش ماه از دوران ریاست جمهوری نیکلاسارکوزی برفرانسه می گذرد. بررسی کارنامه آن در عرصه سیاست داخلی نشانگر ناتوانایی آن در تحقق خواست مردم و تشدید بحران های فرانسه می باشد. وی که با شعار اصلاحات داخلی و بهبود رفاه اجتماعی قدرت را در دست گرفت، سیاست های داخلی را چنان تدوین نموده که فرانسه به عرصه اعتصابات و تظاهرات های گسترده مردمی مبدل شده است. اعتصاب در بخش های حمل ونقل عمومی به دلیل اصلاحات در سن بازنشستگی، تظاهرات دانشجویان برای لغو قوانین اشتغال و خصوصی شدن دانشگاه ها، اعتراضات گسترده رنگین پوستان به نقض حقوق اقلیت های نژادی ودینی که با اعمال قانون جدید مهاجرت و لغو تابعیت و حقوق بسیاری از سیاه پوستان بسیاری از آنها بی خانمان و از حقوق اولیه خود محروم شده اند، اعتراضات عمومی به گسترش فقر، تورم و فساد اجتماعی که جامعه را در وضعیت بحران قرار داده و ... بخش هایی از نارسایی های داخلی در فرانسه است که دستاورد سیاست های سارکوزی می باشند.
این چالش ها در فرانسه در حالی ایجاد شده که بسیاری از آنها ریشه در سیاست های گذشته سارکوزی در دوران ریاستش بر وزارت کشور دارد. وی که پیش از ریاست جمهوری پست وزارت کشور را در اختیار داشت اصلاحات بسیاری را برکشور حاکم ساخت که نتیجه آن تظاهرات های گسترده مردمی بود. سیاست های سارکوزی در سال های اخیر برچند محور استوار است. اولا وی سیاستی کاملا نژادپرستانه دارد به گونه ای که همواره تاکید دارد رنگین پوستان و اقلیت های دینی جایگاهی در فرانسه ندارد. تدوین قانون مهاجرت جدید که براساس آن تمامی مهاجرین که بسیاری از آنها بیش از ده سال در فرانسه اقامت داشته اند باید اخراج گردند.
تصویب قانون انجام آزمایش DNA از مهاجرین، اسکان دادن مهاجرین به ویژه آفریقایی ها در محله های خاصی با حداقل امکانات، افزایش اختیارات به پلیس برای مقابله با مهاجرین که به نژادپرستی پلیس مبدل شده، سرکوب تظاهرات های مهاجرینی که خواستار اصلاح وضعیت موجود شده اند، تاکید بر محدودیت اجتماعی برای اقلیت های دینی به ویژه مسلمانان که به اخراج ده ها تن از آنها انجامیده و ... نشانه هایی از اعمال سیاست های نژادپرستانه سارکوزی از دوران وزارت کشوری وی تا مقطع کنونی می باشد. ثانیا محدودسازی آزادی های اجتماعی با تدوین قوانین جدید نظیر بهره گیری از هزاران دوربین برای جاسوسی از مردم، شنود مکالمات تلفنی، اجرای سیاست های بازرسی ویژه در خطوط هوایی و ... افزایش محدودیت های اجتماعی و آزادی های فردی را به همراه داشته است.
سیاست های سارکوزی سبب شده تا سازمان عفو بین الملل و نهادهای حقوق بشر اروپایی، فرانسه را با ۷۶ درصد آرا اولین نقض کننده حقوق بشر در اروپا ارزیابی کنند. در شرایطی که فرانسه در بحران های شدید داخلی به سر می برد و هر روز براعتراضات مردمی افزوده می شود، سران پاریس برای فرار از بحران به جای حل چالش و رسیدگی به خواسته های مردمی، بازیگری در عرصه جهانی و بعضا جنجال آفرینی بین المللی را در دستور کار قرار داده اند. سارکوزی با چالش آفرینی در مسائلی نظیر پرونده هسته ای ایران که برخلاف خواست جهانی همواره برمقابله خصمانه با آن تاکید می کند، همگرایی با آمریکا در تحولات جهانی و زیرپا نهادن استقلال فرانسه، حضور فعال در اصلاحات اتحادیه اروپا به ویژه در بخش قانون اساسی، دخالت در امور داخلی لبنان و بازیگری در عراق، دیدارهای بسیار از آفریقا و ... تلاش می کند که برمشکلات سیاست داخلی سرپوش نهاده و به نوعی چنان وانمود سازد که از یک سو فرانسه با بحران مواجه نمی باشد و از سوی دیگر وی ریاست جمهوری موفقی را سپری می کند.
این تحرکات در شرایطی صورت می گیرد که محبوبیت سارکوزی طی ۶ ماه گذشته بیش از ۱۰ درصد کاهش یافته و نزدیک به ۴۰ درصد شده است. بسیاری از مردم فرانسه تاکید دارند که دوران شیراک، کشورشان در وضعیت مطلوبتری قرارداشت، بویژه اینکه در آن دوران نژادپرستی و نگرش های فردی کمتر در سیاست اعمال می شد اما اکنون بسیاری از اصلاحات برای تحقق سیاستهای نژادپرستانه است که نقض گسترده حقوق مهاجرین و رنگین پوستان را به همراه داشته است. با عنایت به روند کنونی در آینده کاری سارکوزی اعتصابات و اعتراضات مردمی ابعاد گسترده تری خواهد گرفت که بحران های جدیدی را برای فرانسه به همراه دارد بویژه اینکه سارکوزی براصل اجرای تصمیمات خود تاکید دارد و حاضر به پذیرش خواست های مردمی نمی باشد.

قاسم غفوری
صبح صادق شماره ۳۲۷

منبع : سایت بصیرت