لارنس اولیویه

اگر چه پسر پنج نسل از روحانیون انگلیکن محسوب می شد، اما گرایش خاصی به تئاتر و نمایشنامه در وجود خود احساس می کرد. به عنوان اولین هنرمند کلاسیک عصر خود با ارائه نقش در آثاری چون «بلندیهای بادگیر» در سال ۱۹۳۹ و «ربه کا» در ۱۹۴۰ به شهرت بسیار دست یافت.لارنس اولیویه تأثیرگذارتر از هر بازیگر دیگری، کلمات را از میان متون نمایشنامه می ربود. با احساسی خاص در صحنه های تاریک نمایشها منعکس می کرد چنانچه در ذهن بینندگان ثبت می شد. وی در سال ۱۹۰۷ در دورکینگ انگلستان به دنیا آمد. در اوج کاری خود بر روی صحنه های مختلف، در اواسط دهه ۴۰ ، می توانست تنها در یک نمایش یک شبه گسترده ای از تناقضات موجود را مطرح نماید. در نمایشی پیش از میان پرده نقش اودیپ و پس از میان پرده نقش آقای پوف را بازی کند. او در تغییر قیافه از روش خاصی پیروی نمی کرد و تنها به شخصیت خود اتکا می کرد. در سال ۱۹۴۰ پس از بازی در فیلم «آتش برفراز انگلستان» گرقتار عشق ویوین لی شد و با او ازدواج کرد.
در اواسط دهه پنجاه همسرش به بیماری روحی دچار شد. او در سال ۱۹۶۰ از همسرش جدا شد. اولیویه تقش آرچی ریس همان شخصیت برجسته ی اثر «مهماندار» (۱۹۵۷) نوشته جان اوسبورن را بر عهده گرفت. در سال ۱۹۷۰ به دلیل حمایت مردم، از زندگی شاهانه و اشرافی برخوردار گردید. در سال ۱۹۷۴ به بیماری فساد ماهیچه ها و پوست دچار شد. از این رو بیش از هشت بار در هفته،نمی توانست بر روی صحنه برود. از آن پس شخصیت های کارتونی بسیاری بر اساس زندگی او ساخته گردید. در آخرین روزهای زندگی اجرای نقش شاه لیر نوشته شکسپیر را برای برنامه تلوزیونی پذیرفت و در سال ۱۹۸۹ و در سن ۸۲ سالگی،چهره ای جاودانی از خود به جا گذاشت.او می دانست چگونه باید با مردم وداع کرد.


نوشته شده توسط سعید فراستخواه
http://biography.blogsky.com/category/cat-۶/

منبع : مطالب ارسالی