فردی مرده است: آخرین کابوس - FREDDY'S DEAD: THE FINAL NIGHTMARE

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : نیولاین سینما
کارگردان : ریچل تالالی
فیلمنامه‌نویس : مایکل دلوکا، بر مبنای داستانی نوشتهٔ تالالی از شخصیت‌هائی خلق شده توسط وس کریون
فیلمبردار : دکلان کویین
آهنگساز(موسیقی متن) : برایان می
هنرپیشگان : رابرت انگلاند، لیزا زین، شون گرین‌بلات، لزلی دین، ریکی دین لوگان، برکین مه‌یر و یافت کوتو
نوع فیلم : رنگی، ۸۹ دقیقه


ـ اسپرینگ وود، ده سال بعد. نوجوانی که در هواپیما خوابش برده، رویای دختر کوچکی را می‌بیند که می‌گوید: ̎مجبورت می‌کند به او کمک کنی، چون تو آخری هستی̎؛ او خواب ̎فردی̎ (انگلاند) را هم می‌بیند که با یک جارو در حال پرواز است و سپس خود را در خانه‌ای می‌بیند که به زمین سقوط می‌کند. سپس سوار اتوبوسی می‌شود که راننده‌اش ̎فردی̎ است و بعد کنار جاده از خواب بیدار می‌شود. پلیس نوجوان را به یک مرکز توان‌بخشی می‌برد: اسم نوجوان فراموش‌کار ̎جان دو̎ است. رسیدگی به وضعیت سه نوجوان را به ̎مگی باروز̎ (زین)، روانکاو کودک این مرکز سپرده‌اند: ̎اسپنسر̎ (مه یر)، بچه‌ای از خانواده‌ای مرفه که از خانه گریخته؛ ̎تریسی̎ (دین)، دخترکی سرکش که استاد ورزش‌های رزمی است و ̎کارلوس̎ (لوگان) که شنوائی‌اش لطمه دیده است. ̎داک̎ (کوتو)، همکار ̎مگی̎ پی می‌برد که او و ̎جان̎، رویاهائی مشابه دارند و پیشنهاد ̎رویا درمانی̎ می‌دهد. وقتی بریدهٔ روزنامه‌ای با عنوان ̎زن کروگر̎ خاطراتی را در ذهن ̎مگی̎ زنده می‌کند، همراه ̎جان̎، ̎تریسی̎، ̎ اسپنسر̎ و ̎کارلوس̎ به اسپرینگ رود می‌رود. در آنجا در شهر بازی، متوجه عیاب بچه‌های کوچک می‌شوند. ̎مگی̎ و ̎جان̎ از مدرسهٔ محلی دیدن می‌کنند و نیمهٔ دیگر همان بریده روزنامه را [حاوی شرح و توضیح درباره قربانیان ̎فردی̎] در آنجا پیدا می‌کنند و به معلم دیوانه‌ای بر می‌خورند که به آنان می‌گوید ̎فردی̎ یک بچه داشته است.
ـ ̎فردی کروگر̎ در این فیلم می‌میرد. مرگی به تأخیر افتاده و ملهم از ملاحظات بازار که بیش‌تر تلاشی است برای جان دادن به جسدی که مدت‌ها روی دست مانده تا فرجامی متناسب برای هیولائی سینمائی که زمانی بیمار زنده و موحش بود. منطق رویائی فیلم اول و راه‌گشای کریون به شخصیت ̎فردی کروگر̎، کابوسی در خیابان الم (وس کریون، ۱۹۸۴)، به قصه‌گوئی سردستی و رشته‌ای صحنه‌های بی‌ربط متکی به جلوه‌های ویژه تقلیل یافته است. چندان تعجبی ندارد اگر شیوهٔ مرگ ̎فردی̎ همان قدر عاری از تخیل است که خود دنباله‌هائی بی‌رمق کابوسی... البته در نهایت این فیلم پایان کار ̎فردی کروگر̎ نبود و در سال ۱۹۹۴ کابوس جدید وس کریون با شیوهٔ بدیع پست مدرنیستی‌اش هیولا را دوباره به میدان فرستاد.