شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا

تعقیب - The Chase


تعقیب - The Chase
سال تولید : ۱۹۶۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : سام اسپیگل
کارگردان : آرتور پن
فیلمنامه‌نویس : لیلیان هلمن، برمبنای رمان و نمایش‌نامه‌ای نوشته هورتن فوت.
فیلمبردار : جوزف لاشل و رابرت سورتیس.
آهنگساز(موسیقی متن) : جان باری
هنرپیشگان : مارلون براندو، جین فاندا، رابرت ردفورد، ا.ج. مارشال آنجی دیکینسن، جانیس رول، میریام هاپکینز، مارتا هایر، ریچارد برادفورد، رابرت دووال، استیو اینات و جیمز فاکس.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۵ دقیقه.


"بابر ریوز" (ردفورد) همراه یک محکوم دیگر از زندان ایالتی می‌گریزد و این خبر باعث ولوله‌ای میان مردم شهر می‌شود. هم قطار "بابر" راننده‌ای را به خاطر اتوموبیل و لباسش می‌کشد و "بابر" را به حال خود رها می‌کند. بعضی از اهالی شهر، "بابر" را گناهکار می‌داند و بقیه بی‌گناه. "ملانتر کالدر" (براندو) از دسته دوم است و حس می‌کند که "بابر" به شهر و خانه‌آش خواهد آمد. شایعات و حدس‌ها و پیش‌بینی‌ها در مودر سرنوشت "بابر"، که با بهترین دوست شوهرش "جیک راجرز" (فاکس) (پسر "وال راجرز"/ مارشال، بانکدار متمول شهر) سر و سری دارد؛ همسر "کالدر"، "زوبی" (دیکینسن) که وفادارانه سعی در راهنمائی و حمایت از شوهر دارد؛ "دیمون فولر" (برادرفورد) اعتراف می‌کند و همسر "دیمن"، "مری" (هایر) که فقدان عشق در زناشوئی، او را به الکل سوق داده است. پس از جشن تولد بی‌بندوبارانه‌ای در شهر، کلانتر "کالدر" از سوی مخالفانش مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد. در همین حال "بابر" وارد شهر می‌شود و از همسرش و "جیک راجرز" تقاضای کمک می‌کند. به‌زودی این خبر شایع می‌شود که او در قبرستان اتوموبیل‌های قراضه مخفی شده است و تمام مردم شهر در پی یافتن او روانه می‌شوند. طی درگیری، "جیک" در اثر انفجار بنزین کشته می‌شود. "کالدر"، "بابر" را تحت حمایت خود می‌گیرد و او را به سوی زندان می‌برد ولی یکی از آشوب‌گران شهر، "آرچی" (اینات)، "بابر" را می‌کشد. "کالدر"، "آرچی" را می‌کشد و سپس آگاهانه از اینکه دیگر کاری از دستش برنمی‌آید، همراه همسرش شهر را ترک می‌کند.
٭ فیلم به دلیل درگیری‌های پشت صحنه میان فیلم‌نامه‌نویس، کارگردان و تهیه‌کننده آن شهرت دارد. هلمن طرح داستانی اصلی را به کلی تغییر می‌دهد تا با معرفی شخصیت‌ها و تیپ‌های متعدد، به اجتماعی بیمار و گناهکار بپردازد. پن تسلط کامل بر فیلم نداشت و حاصل کارش به ملودرامی اغراق‌آیمز شبیه شده است. با این حال در هدایت بازیگران متعدد و معروف فیلم و هم‌چنین ایجاد موقعیت‌های نمایشی که به نحوی اجتناب‌ناپذیر به خشونت می‌انجامند، موفق می‌نماید. در بین‌ بازیگران، ردفورد در نقش شخصیتی تک افتاده و مطرود بهترین بازی را ارائه می‌دهد.


همچنین مشاهده کنید