مراسم حَشَر ، استان سیستان وبلوچستان

مردم روستائی سیستان از قرنها پیش برای ساختن بندها و لایروبی رودخانه و انهار بزرگ، دو ماه از سال را با رضایت كامل به بیگاری می‌پردازند كه به گویش محلی آن را «اَشَر» یا «حَشَر» می‌‌گویند، از این‌رو در هنگام لایروبی به منظور افزایش نیروی كار كشاورزان، یكی از آنان از میان جمعیت با صدای بلند (در هنگام خستگی) اظهار می‌دارد :

این نوح نبی، كرم از علی هر كس محمدی است،‌ غلام‌علی
هــر كــه آقایش علی یـه بــه آواز جلــی بگــه یــا علـــی

پس از اینكه همه پاسخ دادند و گفتند «یا علی»، همان شخص مجدداً اظهار می‌دارد: لال نگردی بلندتر بگك یا علی. سپس جمعیت با صدای بلندتر می‌گویند «یا علی!». مجدداً اظهار می‌دارد :

بارها گفت محمد كه علی جان من است كه به جان علی و نام محمد صلوات

بعضی اوقات نیز چنین می‌گویند :
بـــرش بـــرش ذوالــفــقــار جهنــم است پــای كـــوه
كشته است از برزگر خاكسار توان بده تیشه كو، آلو كو

عده‌ای نیز در هنگام لایروبی و كارهای گروهی این ترانه را می‌خوانند :

او ور سر سنگ قلقلی می‌خوانه بلبل سر شاخ یا علی می‌خوانه
اگه خستـه جانـی بگـو یـا علـی اگــه ناتوانــی بگــو یــا علـــی