باکستر جهنم مهاجران

بازداشتگاه باكستر یكی از بازداشتگاه های مهاجران غیرقانونی در استرالیا است. بسیاری از مهاجرانی كه توانسته اند در این كشور مهاجرت گرفته و یا به كشورهایشان بازگردانده شده اند هیچ خاطره خوبی از این مركز ندارند و برخی آن را یك زندان مخوف می دانند. این بازداشتگاه كه مهاجرانی از آفریقا، چین، اوكراین و... را در خود جای داده است، در میان ایرانیان به بازداشتگاه سیاه معروف است. تعداد زیادی از ایرانیان در این بازداشتگاه به سر می برند كه برخی از آنها سال ها از انتقالشان به این مركز می گذرد. هرساله در این مركز مهاجران غیرقانونی به دلیل مشكلات مختلف و كمبود امكانات گوناگون دست به اعتصاب، شورش و... می زنند. دو سال پیش دو ایرانی در انتقاد به وضعیت خود و مشخص نشدن پرونده لب ها و مژه هایشان را دوختند اما این امر كمكی به حل مشكلات آنها نكرد و هر دو پس از انتقال به بیمارستان و مداوا به ایران بازپس فرستاده شدند. یكی از افرادی كه در این كمپ به مدت پنج سال به سر برده و در آخر به ایران بازگردانده شده با یادآوری وضعیت نامناسب ایرانیان و دیگر مهاجران این مركز می گوید: این مركز جای بسیار وحشتناكی است، قانون جنگل برآن حكمفرما است و هر كس كه قدرت بیشتری دارد، حاكم است و بقیه از دستورات او تبعیت می كنند. وی كه هم اینك ۳۵ سال دارد با اشاره به رفتار نامناسب ماموران كمپ می گوید: نخستین روزی كه به این مركز وارد شدم تعدادی كودك در محوطه در حال بازی بودند، مردی قوی هیكل نیز بر روی نرده ها آنها را نظاره می كرد. هنگامی كه می خواستم لباس هایم را درآورم و آبی به سر و صورتم بزنم، یكی از ایرانیانی كه با من هم اتاق بود، گفت: هیچ وقت در باكستر به تنهایی به حمام نرو و لباس هایت را نیز از خودت دور نكن، حتی اگر آنها را شستی، تا زمانی كه روی بند خشك نشده، چشم از آن بر ندار. اینجا هیچ زمان امن نیست. همان شب تازه چشم هایم گرم شده بود كه با فریادهای یكی از زنان بازداشتگاه به بیرون پریدم مرد قوی هیكلی كه صبح نظاره گر كودكان بود همان شب هم به مادر و هم به كودك تجاوز كرده بود. صحنه بسیار وحشتناكی بود این مرد چینی بدون هیچ نگرانی از اتاق آنها خارج و پس از ورود به اتاقش در را قفل كرد. مهاجران مرد ایرانی كه به شدت از این وضعیت ناراضی و ناراحت بودند به اتاق وی حمله برده و مرد چینی را مورد ضرب و شتم قرار دادند. تا پیش از این ماموران كمپ باكستر وارد عمل نشده بودند اما با حمله ایرانیان آنها وارد اتاق شده و مرد چینی را از زیر دست و پای آنها بیرون كشیدند. از فردای آن روز اعتصاب آغاز شد تا دادگاه روی پرونده مرد چینی حكم صادر كند.
مادر و كودك مورد تجاوز قرار گرفته بدون هیچ روان درمانی به حال خود رها شدند و سه ماه پس از این حادثه مادر و كودك در حالی كه مادر رگش را زده و كودكش را نیز پیشتر خفه كرده بود در اتاقشان پیدا كردند. یك سال و نیم پس از این واقعه مرد چینی برای همیشه از استرالیا اخراج شد. هومن با یادآوری این خاطره در حالی كه قادر نبود از سرازیر شدن اشكش جلوگیری كند می گوید این صحنه ها در باكستر به نوعی عادی شده و این در حالی است كه ماموران باكستر نیز به جمع متخلفان پیوسته اند. این ماموران كه به مهاجران غیرقانونی به چشم متخلف نگاه می كنند از آنها در بسیاری موارد سوءاستفاده كرده و برخی اوقات نیز به دختران و زنان تجاوز می كنند اما هیچ دادگاهی هنوز حاضر به رسیدگی به پرونده آنها نیست. باكستر جهنمی است كه همه می دانند اگر از آن شكایت كنند تنها راه پیش رویشان بسته شدن پرونده و باگرداندن شان به كشورشان است. دعواهای نژادی از دیگر مشكلات این بازداشتگاه است. ماموران با دریافت پول هایی از مهاجران غیرقانونی برای آنها مواد مخدر و مشروبات الكلی تهیه می كنند و مهاجران با مصرف آنها از خود بی خود شده و در وسط كمپ عربده می كشند و جنگ نزاع شروع می شود. در بسیاری مواقع ساكنان بازداشتگاه برای مراقبت از خود و اعضای همراهشان پشت درهای اتاق تخت های چوبی زوار در رفته قرار می دهند تا مانع ورود افراد به داخل شوند. كمبود آب و دوری باكستر از شهر از دیگر مشكلات این بازداشتگاه است. در بسیاری از تابستان های گرم این منطقه نبود آب سبب گرمازدگی و تشنگی شدید می شود. هومن با اشاره به سفر نمایندگان مختلف سازمان ملل در زمان های مختلف می گوید: پیش از آمدن این نمایندگان ماموران تمامی اتاق ها را نظافت كرده، منابع را پر آب كرده، وسایل بازی در اختیار بچه ها قرار می دهند، مامور ارشد بازداشتگاه نیز به مهاجران غیرقانونی گوشزد می كند كه نباید هیچ شكایتی مطرح شود در غیر این صورت پرونده شاكی از روال رسیدگی خارج شده و شاكی به كشورش بازگردانده می شود. هرگاه نیز شكایتی از ماموران ارشد بازداشتگاه باكستر می شود، با حالتی تمسخرآمیز می گویند شما از كشور خود فرار كرده اید، اگر ناراضی هستید می توانید بروید، كسی از شما نخواسته كه به اینجا بیایید. این در حالی است كه بر طبق گزارش استرالیا، كانادا، نیوزیلند و آمریكا بیشترین مهاجران جهان را به خود اختصاص می دهند. تعداد مهاجران در این كشورها در خلال سال های ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۰ از ۱۵ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر به ۴۶ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر افزایش یافته است. البته این آمار دربرگیرنده مهاجران قانونی است كه حقوق آنها كاملاً متفاوت از مهاجرانی است كه به شكل غیرقانونی به كشورهای مختلف وارد می شوند.

منبع : روزنامه شرق