استرس شغلی، روابط را به سمت کم‌اعتمادی و کم‌حمایتی می‌برد

استرس یا فشار روانی به معنی فشار و نیرویی است که از انواع عوامل درونی و بیرونی فرد ناشی می‌شود و بر رفتار او تاثیر می‌گذارد. هرچند این امکان وجود دارد که افراد آن را بروز ندهند یا درصد کمی ‌از بازتاب درونی آن را در رفتار خود منعکس کنند.
منظور از ابهام در نقش، وضعیت نامشخص شغلی فرد است، به صورتی که فرد نمی‌داند برای انجام شغل و وظیفه‌اش، ازاو چه انتظاری می‌رود. ابهام در نقش زمانی به استرس منجر می‌شود که فرد را از بهره‌وری و پیشرفت بازدارد.
هرچند، هنگامی ‌استرس ناشی از ابهام در نقش پدید می‌آید که فرد حس اطمینان و پیش‌بینی خود را در نقش کاریش از دست داده باشد.
گرانباری نقش ناشی از ناتوانی ازانجام کاری است که بخشی از شغل او را تشکیل می‌دهد و در نتیجه او دچار استرس و فشار روانی خواهد شد. گرانباری نقش ممکن است کمی ‌یا کیفی باشد. زمانی که یک کارمند نمی‌تواند زمان کافی را به تمام قسمت‌های وظایف محول شده به او، اختصاص بدهد، دچار گرانباری کم نقش خواهد شد.
درصورتی که گرانباری کیفی نقش، زمانی ظهور می‌کند که کارکنان فکر می‌کنند قادر نیستند درحد مهارت‌هایی که دارند یا درحد کوششی که ازآن‌ها ساخته است، ازعهده انجام کارها آنطور که شایسته است برآیند.
کم باری نقش، وضعیتی است که درآن از مهارت‌های شخص به طور تمام و کامل استفاده نمی‌شود واین توانایی‌ها کمتر از اندازه ممکن به کار گرفته می‌شود. بهتر است بگوییم کم باری نقش حکم محدودیت و بازدارندگی را دارد.
و درنهایت ناسازگاری نقش زمانی رخ می‌دهد که پذیرفتن مجموعه‌ای از الزام‌های شغلی با پذیرش مجموعه دیگری ازالزام‌های شغلی، مغایر یا به کل ناممکن باشد.
آهنگ کار با سرعت کار فرد در استرس شغلی او در ارتباط مستقیم قرار دارد و به دوگونه است. گونه اول آهنگ ماشینی نام دارد. دراین حالت سرعت عملیات و تولید به وسیله عامل یا منبع دیگری غیر از فرد شاغل کنترل می‌شود.
دومین گونه تنظیم آهنگ انسانی است. دراین حالت تنظیم آهنگ کار را فرد انجام می‌دهد که دراین حالت او یا شخص دیگری در محیط کارفرایند کار را کنترل می‌کند.
هرچه شغل یکنواخت وتکراری ترباشد، نقش بیشتری در پیدایش استرس خواهد داشت.
همچنین مشاغلی که مستلزم انجام در ساعت‌هایی خارج از ساعت کار معمول روزانه هستند، امکان بیشتری برای پیدایش استرس دارند، در مشاغلی از قبیل خدمات بیمارستانی، آتش نشانی، نیروی انتظامی ‌و مشاغلی که مستلزم نوبت کاری هستند این احتمال بیشتر وجود دارد که فرد شاغل را دستخوش فشارهای ناشی از زندگی خانوادگی کند.
وقتی روابط همکاران با یکدیگر ضعیف باشد، آن‌ها احساس نگرانی وخطر خواهند کرد. چه بسا داشتن اینگونه روابط به کم اعتمادی، کم علاقگی وکم حمایتی منجرشود که درنتیجه افراد رغبتی به شنیدن درد دل ومشکل دیگران ندارند و زمانی که دچار استرس شغلی می‌شوند، همکاران خود را مقصر قلمداد می‌کنند.
همچنین روابطی که فردشاغل باسرپرست خود دارد ازدیگر عوامل موثردراسترس می‌باشد. مدیری که در رهبری خود روشی میانه در پیش گیرد باعث می‌شود تا کارکنان زیردست اوکمتر دستخوش استرس شوند.

منبع : خبرگزاری ایسنا