آیا پاپ فقید دست به اتانازی زده بود

هفته گذشته یک استاد دانشکده پزشکی در ایتالیا در مقاله یی تحریک آمیز، ادعا کرد علت مرگ پاپ ژان پل دوم، رهبر سابق کاتولیک های جهان، تنها به دلیل ضعف مفرط و شدت بیماری وی نبوده است. دکتر «لینا پاوانلی»، محقق سختکوش ایتالیایی از تحقیقاتش اینگونه نتیجه گرفته است که مرگ پاپ ناخوش در دوم آوریل ۲۰۰۵ به دلیلی بوده است که کلیسای کاتولیک از آن به عنوان اتانازی یاد می کند. او نتیجه گیری خود را براساس تخصص پزشکی خود، مشاهده حالات پاپ در ناخوشی از طریق تلویزیون، بررسی گزارش های مطبوعاتی در خصوص وضعیت عمومی پاپ و بررسی مطالب کتابی که پزشک شخصی پاپ پس از مرگ پاپ نوشته، استوار کرده است.
«پاوانلی» با بررسی شواهد یاد شده نتیجه گرفته است که کوتاهی در نصب لوله تغذیه برای پاپ، تنها چند روز پیش از مرگ وی، روند مرگ وی را تسریع کرده است. به علاوه «پاوانلی» معتقد است پزشکان پاپ از روی وظیفه شرایط و وضعیت سلامت عمومی پاپ را تشریح کرده اند. لذا پاوانلی نتیجه می گیرد پس از آنکه پاپ دو بار در ماه های فوریه و مارس به بیمارستان منتقل شد، پس از استماع توضیحات پزشکانش خود شخصاً تصمیم به استفاده نکردن از لوله مخصوص تغذیه گرفته است. این در حالی است که در مذهب کاتولیک، استفاده از تمام روش ها برای جلوگیری از مرگ توصیه شده است.
مقاله «پاوانلی» با نام «مرگ شیرین کارول واجتیلا» (نام حقیقی پاپ در زمان تولد)، در آخرین شماره مجله «مایکرومگا» که همواره کلیسای کاتولیک به خاطر حمایتش از... مورد انتقاد قرار می دهد، چاپ شده است. لینا پاوانلی که رئیس بخش بیهوشی دانشکده پزشکی فرارا در ایتالیا است دلیل کنجکاوی اش در مورد علت مرگ پاپ را سختگیری کلیسای واتیکان در مورد مساله مشروعیت عمل اتانازی که سال گذشته در ایتالیا بالا گرفت، عنوان کرده است. اتهامی که پاوانلی به پاپ وارد می کند بسیار سنگین است. اگر آنچه پاوانلی ادعا می کند درست باشد موضع کلیسای کاتولیک در خصوص حمایت اخلاقیات در پزشکی به شدت زیر سوال خواهد رفت.
چرا که پاپ ژان پل دوم در سال ۱۹۹۵ طی بخشنامه یی استفاده از تمامی امکانات موجود پزشکی برای جلوگیری از مرگ را ضروری اعلام کرده بود. پاوانلی با بازخوانی گزارش های موجود در خصوص وضعیت جسمانی پاپ ژان پل دوم در روزهای آخر زندگی اش می نویسد؛ «امیدوارم مشاهداتم با آنچه در خصوص علائم بالینی وضعیت جسمانی پاپ ژان پل دوم دیده ام مطابقت کنند.» در حالی که واتیکان در زمان بیماری پاپ نگرانی خود را ر خصوص مشکلات تنفسی پاپ اعلام کرده بود، پاوانلی معتقد است کم شدن آشکار وزن پاپ و مشکلات آشکار او در بلع غذا توسط پزشکان پاپ مورد توجه قرار نگرفته است.
پاوانلی صراحتاً می نویسد؛ «بیمار به دلایلی مرده است که در گزارش ها به آن اشاره نشده است. با در نظر گرفتن تمامی مشکلات جسمانی پاپ ژان پل دوم نمی توان گفت که نارسایی تنفسی پاپ تهدیدی برای زندگی او بوده است. پاپ به دلیل اثرات دیگری در ناحیه ماهیچه گلو که به خاطر بیماری پارکینسون عارض شده بود و مورد معالجه قرار نگرفت جان باخت. دلیل اصلی مرگ او ناتوانی در بلع غذا بود.» کلیسای واتیکان بلافاصله پاسخ پاوانلی را داد. «رناتو بوزونتی»، پزشک خصوصی پاپ ژان پل دوم، که اکنون بر وضعیت سلامت بندیکت شانزدهم نظارت می کند در پاسخ به اتهامات پاوانلی اعلام کرد از تمامی امکانات پزشکی برای ممانعت از مرگ پاپ ژان پل دوم استفاده شده است.
بوزونتی گفت؛ «معالجه پاپ هرگز دچار وقفه نشد و هر کسی که خلاف این را بگوید، در اشتباه است.» او همچنین گفت یک لوله دائمی تغذیه سه روز پیش از مرگ پاپ به وی نصب شد چرا که پاپ دیگر نمی توانست غذا و مایعات را ببلعد. البته بوزونتی به این ایراد پاوانلی که لوله تغذیه باید چند هفته نه چند روز پیش تر به پاپ متصل می شد، پاسخی نداد.
ناگفته نماند که این کشمکش درست زمانی به اوج رسید که کلیسای واتیکان بار دیگر مخالفت خود را با عمل اتانازی اعلام کرد. دفتر عقیدتی کلیسا سندی یک صفحه یی را منتشر کرد که پاپ بندیکت شانزدهم در آن هر اقدامی را در قطع جریان غذارسانی به بیمارانی که در حیات نباتی هستند، منع کرده است حتی اگر آنها هرگز به هوش نیایند.
بندیکت شانزدهم با این اطلاعیه نظر پاپ ژان پل دوم را در خصوص منع عمل اتانازی تایید کرد. موضوع عمل اتانازی و مخالفت کلیسای واتیکان با آن زمانی به اوج رسید که مردی به نام «پیر جرجیو ولبی» که مدت ۹سال در بیمارستان بستری بود و دستگاه حیاتی به وی متصل شده بود، تقاضای انجام عمل اتانازی را مطرح کرد. مقامات بیمارستان نیز با قطع اتصال دستگاه های حیاتی، با تقاضای وی موافقت کردند. اما زمانی که همسر وی، که اتفاقاً کاتولیکی معتقد بود، از کلیسا تقاضای وقت برای اجرای مراسم تدفین کرد، کلیسای واتیکان تقاضای وی را رد کرد. بررسی دورادور وجوه پزشکی پرونده بیماری پاپ ژان پل دوم و وضعیت سلامتی وی در روزهای پایانی دشوار است. کلیسای کاتولیک نیز بر این عقیده است که هر عملی که پاپ و پزشکان وی در جریان بیماری اش انجام داده اند از سر ایمان و اعتقاد بوده است. البته نظرات پزشکی همواره متفاوت بوده است.

آرمین منتظری

منبع : روزنامه اعتماد