دوشنبه, ۱۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 6 May, 2024
مجله ویستا

ایو - Eve


سال تولید : ۱۹۶۲
کشور تولیدکننده : فرانسه و ایتالیا
محصول : روبر حکیم و ریمون حکیم
کارگردان : جوزف لوزی
فیلمنامه‌نویس : هوگو باتلر و اوان جونز، برمبنای رمانی نوشته جیمز هادلی چیس.
فیلمبردار : جانی دی و نانتسو.
آهنگساز(موسیقی متن) : میشل لوگران.
هنرپیشگان : استنلی بیکر، ژان مورو، ویرنا لیزی، جیمز ویلیرز، ریکاردو گارونه، جورجو آلبرتاتزی و لیزا گاستونی.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۳۵ دقیقه.


"تیویان جونز" (بیکر) با تکیه بر موفقیت نخستین رمانش ـ که در واقع، برادر مرحومش نوشته ـ در ونیز زندگی می‌کند و قصد دارد با "فرانچسکا" (لیزی)، فیلم‌نامه‌نویسی جوان و موفق، ازدواج کند. او با "ایو" (مورو) آشنا می‌شود، زنی فرانسوی که از خیابان‌گردی به هیچ‌وجه شرمنده نیست. "ایو" به تناوب به "تیویان" محبت و تحقیرش می‌کند تا این‌که "تیویان" دل‌باخته‌اش می‌شود آخر هفتهاو را به گران‌ترین هتل ونیز می‌برد. وقتی "ایو" برای خدماتش طلب پول می‌کند، طاقت "تیویان" تمام می‌شود و پیش "فرانچسکا" برمی‌گردد و با او ازدواج می‌کند. در ماه‌عسل، "ایو" به "تیویان" تلفن می‌زند و وقتی "فرانچسکا" مجبور می‌شود برای یک روز به رم برود، "تیویان" به قصد کشتن "ایو" به آپارتمانش می‌رود، اما در نهایت التماس می‌کند که دوباره او را بپذیرد. "ایو" او را بیرون می‌کند. دو سال بعد، "تیویان" هنوز در ونیز است و به‌عنوان راهنمای توریست‌های پولدار، زندگی‌اش را می‌گذراند که دوباره "ایو" را می‌بیند که می‌خواهد با تازه‌ترین محبوبش به سفری تفریحی برود. "تیویان" التماس می‌کند که باز با هم باشند، اما "ایو" اعتنائی نمی‌کند.
٭ تمثیلی از رابطه ازلی و محتوم مذکر ـ مؤتث و مطالعه‌ای در "خودآزادی". خود لوزی، فیلم را بهترین کارش و از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما ناطق خوانده بود، اگر به شکل اصلی خود به نمای درمی‌آمد. ظاهراً تهیه کنندگان، برادران حکیم، با دست بردن در تمام جنبه‌های اثر (از جمله، حذف موسیقی مایلز دیویس و آواز بیلی هالیدی از صحنه پایانی) آن را قربانی کرده بودند. این‌جا نه مورو، زن خواستنی عشاق لوئی مال از کار درآمده، نه بیکر شمایل مرد خشن خود را عرضه کرده و نه لوزی ملودرام و احساسات پلیس گشت (ساخته خودش، ۱۹۵۰) را بازپرورانده است. در حالی که هنوز هم، از همین نسخه موجود می‌توان دریافت که حداقل مورو با نقشی مناسب بتی دیویس دهه ۱۹۴۰ در اوج به‌سر می‌برد و دی ونانتسو با استادی فضائی آنتونیونی‌گونه به‌دست می‌دهد.