شکاف دیجیتال

شكاف دیجیتال فاصله روزافزون كشورهای توسعه نیافته از كشورهای توسعه یافته است كه بیش‏تر به مواردی به شرح زیرمربوط زیرمی‏شود:
▪ دسترسی به فناوری‏های دیجیتال
▪ استفاده از فناوری برای بهبود بهروه وری و كارایی فرایندها ، فعالیت‏ها ، نظام‏ها و كارها در همه بخش‏های زندگی فردی و اجتماعی و در سطح خردوكلان
▪ توانایی به كارگیری این فناوری در ایجاد زیر ساخت مناسب برای مشاركت فعال در تولید دانش فناوری دیجیتال و مصرف ابزار و كالاها و خدمات دیجیتال.
این شكاف با شاخص‏های متفاوتی چون دسترسی به فناوری‏های اطلاعات وارتباطات مانند تلفن سیار، اینترنت و پخش ماهواره‏ای برنامه ‏های رایویی و تلویزیون، حجم تجارت الكترونی و امثال آن سنجیده می‏شود. جامع‏ترین شاخصی كه برای مقایسه كشورها و شناخت این شكاف ارایه شده، شاخصی است كه بانك جهانی به نام شاخص جامعه اطلاعاتی ارایه داده، كه شامل ۲۳ متغیر است (گزارش ۲۰۰۱) این متغیرها در چهار زیر ساخت به زیر كه در آن طبقه بندی شده ‏اند .توانایی شهروندان هر كشوری را برای مبادله اطلاعات در داخل و خارج از كشور براساس آن می‏سنجند:
۱) زیر ساخت رایانه:
سرانه رایانه شخصی نصب شده، تعداد رایانه شخصی حمل شده بر حسب خانوار، رایانه‏های شخصی حمل شده تجاری و دولتی، برحسب نیروی كار حرفه‏ای، رایانه‏ های حمل شده آموزشی، برحسب دانشجو و استاد،درصد رایانه‏های شبكه‏ای شده، مخارج نرم ‏افزار، سخت ‏افزار .
۲) زیر ساخت اینترنت:
حجم تجارت الكترونیكی، تعداد كاربران خانگی اینترنت، تعداد كاربران اینترنت در كسب و كار، تعداد كاربران اینترنت در سازمان‏های آموزشی.
۳) زیر ساخت ارتباطات:
تعداد خطوط تلفن، خانوار، هزینه تلفن‏های داخلی سرانه مالكیت گیرنده تلویزیون، سرانه مالكیت گیرنده رادیو، سرانه مالكیت دستگاه نمابر، سرانه مالكیت تلفن سیار، مشتركان تلویزیون كابلی
۴) زیر ساخت اجتماعی:
تعداد دانش ‏آموزان متوسط، تعداد دانش‏آموزان دبیرستان، نرخ خواندن روزنامه، آزادی مطبوعات و آزادی‏های مدنی.

منبع : نشریه سبا