سانست بولوارد - Sunset Boulevard

سال تولید : ۱۹۵۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : پارامونت
کارگردان : بیلی وایلدر
فیلمنامه‌نویس : چارلز براکت، د. م. مارشمن جونیر و وایلدر، برمبنای داستانی نوشته براکت و وایلدر.
فیلمبردار : جان سایتس.
آهنگساز(موسیقی متن) : فرانتس واکسمن.
هنرپیشگان : ویلیام هولدن، گلوریا سوانسن، ایک فورن استروهایم، نانسی اولسن، فرد کلارک، جک وب، سسیل ب. دمیل، هدا هاپر، هـ. ب. وارنر و باستر کیتن.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۱۰ دقیقه.


"نورما دزموند" (سوانسن) ستاره سابق فیلم‌های صامت، در خانه باشکوهی در سانست بولوارد زندگی می‌کند و تنها همدمش کارگردان دیروز و پیشخدمت امروز، "ماکس فون مایرلینگ" (فون استروهایم) است. "نورما" روزی اتفاقی با نویسنده‌ای جوان و سرخورده به‌نام "جوگیلیس" (هولدن) آشنا می‌شود و از او می‌خواهد تا روی فیلم‌نامه‌ای کار کند که شهرت از دست رفته‌اش را باز گرداند. "جو" که علاقه چندانی به "نورما" ندارد کنار او زیاد دوام نمی‌آورد و ترکش می‌کند تا با دختری که دوستش دارد (اولسن) زندگی جدیدی را آغاز کند. اما سرانجام "نورما" او را به ضرب گلوله می‌کشد...
٭ یکی از "سیاه‌ترین" فیلم‌های تاریخ سینمای آمریکا که روایت نامتعارفش از زبان یک مرده، آن را به یکی از خاص‌ترین فیلم‌های هالیوود تبدیل می‌کند. در پس تضاد "نورما" و "جو"، تضاد عمیق سینمای صامت و هالیوود جدید نهفته است. سیاهی فیلم در این "تر" ریشه دارد که "نو" به گونه‌ای گریزناپذیر به هر حال جایگزین "کهنه" می‌شود و هرجا که از این قاعده عدول شود، فاجعه به‌بار خواهد آمد. شاید روایت داستان از زبان مرده‌ای که نماینده "نو" است، به معنای زنده بودن و حضور اجتناب‌ناپذیر آن باشد. کیتن در نقشی کوتاه، در نقشی کوتاه، مثل همیشه، می‌درخشد.