جمهوری فلسطینی «ژنرال دایتون»

به راستی در کجای دنیا سراغ دارید که دولتی اشغالگر با کمک کشورهای غربی سرمایه‌داری این همه جنایت و ظلم و ستم آشکار را در حق صاحبان یک سرزمین مرتکب شود. مردم فلسطین در زیر سرنیزۀ اشغالگران و به طور دایم در رنج و عذاب به سر می‌برند. سرنوشت و روزگار سیاه فلسطینی‌ها دست‌آورد آشکار نظام گندیدۀ سرمایه‌داری است که برای به غارت بردن ثروت‌های ملی کشورهای عرب و منطقه چنین وضعیت فاجعه‌باری را درست کرده اند. امنیت تمدن و حقوق بشر و دمکراسی غرب سرمایه‌داری، امنیت سوغات تحولات اجتماعی غرب برای میلیون‌ها انسان تحت ستم در کشورهای زیر سلطه.
به راستی که بشریت هیچ راهی برای نجات از این جهنم رو به گسترش، به جز مبارزه برای برقراری سوسیالیسم ندارد. لغو مالکیت خصوصی، نابودی استثمار انسان از انسان و پایان دادن به بردگی سرمایه‌، وگرنه روند برده شدن توده‌های عظیم انسانی در سراسر کرۀ عرض ادامه خواهد یافت.
□□□
کم‌تر کسانی به غیر از اعضای کابینۀ ابومأزن و مأموران عالی‌رتبۀ وی می‌دانند که دست‌آوردهای ژنرال کیت دایتون چیست. این ژنرال از طرف دولت آمریکا مأموریت یافته تا به طور رسمی یک نیروی امنیتی سرکوبگر فلسطینی را تأسیس کند تا در گسترش دادن قدرت دولت (کدام دولت؟) در مرزها (کدام مرزها؟) که در آینده معلوم خواهد شد، نقش داشته باشد.
اما مقاله‌ای که اخیراً توسط توماس فریدمان در مجلۀ نیویورک تایمز انتشار یافته ابعاد تازه و گسترده‌ای را در مورد خبر فوق در اختیار ما قرار می‌دهد.
فریدمان می‌نویسد: «ژنرال کیت دایتون مرا به همراه خود به شهر جنین برد تا دست‌آوردهای خود را به من نشان دهد. آن‌چه را که من در آنجا دیدم برایم بسیار شگفت‌انگیز بود. افراد نیروی گردان شمارۀ ۲ همگی در برابر فرماندۀ خود ژنرال دایتون به صف ایستاده و سلام نظامی داده و همگی آنان تفنگ‌های کلاشنیکوف بر دوش داشتند. ژنرال نیز به سلام آنان پاسخ داد و طی نطق کوتاهی از این‌که آنان وظیفۀ خود را که همانا خدمت به هم‌وطنان فلسطینی می‌باشد، به درستی انجام می‌دهند تشکر کرد. شیوۀ سان دیدن ژنرال دیتون، دستور دادن وی و دستور پذیرفتن نیروهای امنیتی فلسطینی نشان می‌داد که آنان متعلق به دولت فلسطین نبوده، بلکه عملکرد آنان مستقیماً زیر نظر ژنرال آمریکایی است و در خدمت مستقیم دولت آمریکا قرار دارند. بدون شک هدف دولت آمریکا از صرف میلیون‌ها دلار برای تربیت اینان، این است که آنان ابزاری باشند تا بتوانند در خدمت منافع درازمدت آمریکا و دولت اشغالگر اسرائیل عمل کنند. در تمام کشورهای دنیا ابتدا دولت مستقل را تشکیل می‌دهند و سپس به تأسیس نیروهای سیاسی و امنیتی دست می‌زنند. اما این مسأله در فلسطین برعکس است. به همین دلیل است که ما هر روزه شاهد گسترش سیاست اشغالگری دولت اسرائیل هستیم و روزی نیست که بخشی از خاک فلسطین توسط آنان به اشغال در نیاید. ما هر روزه شاهد آن هستیم که اسرائیلی‌ها به بهانه‌های مختلف دست به حفر خندق در زیر ساختمان مسجدالاقصی می‌زنند و از نظر آنان این کار مقدس و مبارک است. اما اگر در منطقۀ رفح، مرز میان غزه و مصر، مردم فقیر و گرسنۀ غزه به حفر خندق برای انتقال مواد غذایی دست زدند، جرم به حساب آمده، افراد مورد تعقیب قرار می‌گیرند و بعضاً به قتل می‌رسند.
باید گفت که گردان امنیتی ژنرال دایتون تاکنون به خوبی از عهدۀ وظایف محوله برآمده است. در روزهای جنگ و بمباران شهر غزه و کشتار وحشیانۀ مردم، در غرب رود اردن تظاهرات زیادی بر پا شد و مردم نسبت به جنایت‌های دولت اسرائیل دست به اعتراض زدند، اما نیروهای ژنرال دایتون با تمام توان و امکانات تکنیکی اهدایی دولت آمریکا به قلع و قمع و سرکوب مردم پرداختند و تعداد زیادی را دستگیر و به زندان افکندند. در همین روزها ساکنان تازه وارد شهرک‌نشین یهودی در منطقۀ غرب رود اردن برای اشغال خانه و زمین‌های بیش‌تری به خانه و کاشانۀ مردم حمله برده و به تخریب و تجاوز دست زدند و علی‌رغم این‌که مردم برای کمک از نیروهای امنیتی فلسطینیِ ژنرال دایتون درخواست کمک کرده و خواستند تا جلوی تجاوز آنان را بگیرند، با این پاسخ مواجه شدند، که ما حق نداریم در امور شهرک‌نشینان یهودی دخالت کنیم، ما مسؤول ایجاد امنیت در میان فلسطینی‌ها هستیم.
جنین یکی از شهرهایی است که در گذشته مقاومت‌های سرسختانه‌ای از خود در برابر اشغالگران اسرائیلی به نمایش گذاشته است و از این نظر بسیار معروف است. این شهر بیش‌ترین قهرمانان استشهادی را در درون خود پرورانیده است. در سال ۲٠٠۳ که ارتش تجاوزگر اسرائیل قصد اشغال اردوگاه شهر جنین را داشت با مقاومت سرسختانه‌ای روبه‌رو شد. این اردوگاه که از مساحتی کم‌تر از یک کیلومتر برخوردار است، به مدت ده روز در برابر ارتش اسرائیل مقاومت کرد. ارتش اسرائیل در این نبرد ۲۶ کشته و ۳۶ زخمی از خود به جا گذاشت و در این جنگ چهار برابر جنگ غزه تلفات داشت و سرانجام توانست با کشتاری وحشیانه بر اردوگاه مسلط شود. کشتار گسترده در شهر جنین موجب شد که تمام جهانیان و از جمله سازمان ملل از این جنایت اسرائیل به عنوان نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت نام ببرند و اسرائیل را محکوم کنند.
هم‌اکنون تعداد نیروهای ژنرال دایتون در فلسطین ١۶٠٠ نفر است، که قرار است تا شش ماه آینده ۶٠٠ نفر دیگر به آن‌ها اضافه شود. این نیروها در اردن و با استانداردهای آمریکایی تربیت شده اند و وظیفۀ اصلی آن‌ها حمایت از شهروندان مهاجر یهودی است که هر روز به اسرائیل سرازیر می‌شوند. قرار است سربازان فلسطینی نیز به اینان ملحق شده و مشترکاً در جهت امنیت شهروندان یهودی عمل کنند. اینان در حقیقت، شعور ملی بودن و فلسطینی بودن خود را از دست می‌دهند. روحیۀ فلسطینی بودن در این‌ها مرده است.
این نیروها در راستای سیاست‌های آمریکا هماهنگ می‌شوند و در منطقۀ غرب رود اردن از هر حرکت اعتراضی شدیداً جلو گرفته و به سرکوب می‌پردازند و در نتیجه مانع از آن می‌شوند که جنبشی گسترده از نوع غزه در این منطقه شکل بگیرد.
در ماه‌های اخیر تونی بلر و گوردون براون که سفرهایی به منطقه داشته اند، روی این موضوع تکیه کرده اند که منطقۀ فلسطینی باید از نظر اقتصادی تأمین شود و نتانیاهو ، که به خوبی منظور آنان را درک کرده، اخیراً بارها روی این موضوع تأکید کرده که ما خواستار «صلح اقتصادی» هستیم و زمین‌های غرب رود اردن و بلندی‌های جولان را به صاحبان آنان پس نخواهیم داد.
سرهنگ راضی ابوسعیده، یکی از فرماندهان ژنرال دایتون، مفتخرانه چنین اظهار می‌دارد: «هم‌اکنون ما نیروهایی هستیم که بسیار حرفه‌ای عمل کرده و بر تمام امور تسلط داریم. ما به مردم می‌گوییم شما می‌توانید تظاهرات کنید، ولی تظاهرات شما باید مدرن و امروزی باشد.»
منطور سرهنگ راضی این است که مردم فلسطین هم مانند اهالی آلاسکا و ایسلند برای کشته‌های فلسطینی‌ها و قربانیان جنگ اخیر غزه توسط اسرائیل، شمع روشن کنند و یا نماز بخوانند. اما اگر غیر از این عمل کنند با باتوم، سرکوب، گلوله، شکنجه و بازداشتگاه روبه‌رو خواهند شد.
هنگامی که سربازان اسرائیلی روزانه از خلال نزدیک به ۶۵٠ پست بازرسی در شهرهای غرب رود اردن بدترین اهانت‌ها را به مردم روا می‌دارند، آنان را شکنجه می‌کنند، ساعت‌ها و روزها در صف‌های طولانی نگه می‌دارند، هر روزه قطعاتی از زمین‌های آن‌ها را مصادره می‌کنند، زیربنای مسجد اقصی‌یشان را تخریب می‌کنند، دست شهرک‌نشینان تازه وارد یهودی را برای تجاوز به خانه و زمین‌های آنان باز می‌گذارند، مزرعه‌های آن‌ها را تخریب و درخت‌های میوۀ آن‌ها را ریشه‌کن می‌کنند، باز هم باید شمع روشن کنند و نماز بخوانند؟
در گذشته صحبت از منحل کردن دو دولت می‌کردند و امروز از صلح اقتصادی صحبت می‌کنند. معنی صلح اقتصادی این است، که مردم فلسطین را با دادن رشوه به صورت لقمه‌ای نان و خرجی اندک برای توی جیب توسط کشورهای «معتدل» عرب و یا دولت‌های اروپایی و آمریکا، وا دادند تا فلسطین را فراموش کرده و دیگر بحثی از فلسطین و سرزمین نکنند و اگر کسی جرأت طغیانگری به خود داد، نیروهای ژنرال دایتون که بسیار حرفه‌ای و مدرن هستند ضمانت می‌کنند که آنان را سر جایشان بنشانند.
گری گرینستاین، مدیر «انستیتوی ریوت» در اسرائیل که به مثابۀ مخزن اندیشۀ دولت اسرائیل بوده و دولتیان همیشه در مورد مسایل مختلف با این انستیتو در تماسند، در مورد نیروهای امنیتی ژنرال دایتون چنین می‌نویسد: «نقطه‌ای نورانی در افقی تیره و پاره پاره که می‌توان به عنوان اهرمی قدرتمند از آن استفاده کرد. اکنون دیگر مسأله زمین نیست، بلکه این است که چگونه این سرزمین را می‌توان از تازه واردان پر کرد.» وی در ادامه دو راه را پیشنهاد می‌کند: «یکم، این‌که سرزمین فلسطین را با تعداد بیش‌تری از شهروندان یهودی مسکونی کنیم؛ و دوم، این‌که ملت دیگری را از گوشۀ دیگری از جهان به اینجا بیاوریم تا بتوانند با فلسطینی‌ها برخورد کنند، فلسطینی‌ها در قالب‌های ما نمی‌گنجند.»
آیندۀ ملت فلسطین در زیر سلطۀ ژنرال دایتون و کسانی که به وی باور دارند بسیار تیره و تار خواهد بود و ظلمانی‌تر این‌که دولت فلسطین به این ژنرال میدان می‌دهد و برای وی مشروعیت ایجاد می‌کند. به او سلام نظامی می‌دهند و از این نظر احساس خوشنودی هم می‌کنند و از همه مهم‌تر دستآاوردهای ژنرال را پیشرفت بزرگی برای ملت فلسطین می‌دانند.

نویسنده: عبدلباری عطران (سردبیر)
برگردان: احمد مزارعی
منبع: مجلۀ قدس‌العربی، چاپ لندن
تارنگاشت عدالت

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه