بزرگ کردن آریزونا - Raising Arizona

سال تولید : ۱۹۸۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : ایتان کوئن
کارگردان : جوئل کوئن.
فیلمنامه‌نویس : ایتان کوئن و جوئل کوئن.
فیلمبردار : باری سانفلد.
آهنگساز(موسیقی متن) : کارتر برول.
هنرپیشگان : نیکلاس کیج، هالی هانتر، تری ویلسن، جان گودمن، ویلیام فورسایت، سام مک‌مورای، فرانسس مک‌دورمند، رندال &#۱۷۱;تکس&#۱۸۷; کاب و پیتر بندک.
نوع فیلم : رنگی، ۹۴ دقیقه.


«های مک‌دانا» (کیج)، پس از تحمل چند دوره زندان به خاطر سرقت از چند سوپر مارکت، با «ادوینا» (هانتر)، دختر پلیسی که مأمور عکاسی از زندانیان است، ازدواج می‌کند. زندگی خوش این زوج به خاطر آنکه نمی‌توانند بچه‌دار شوند، تلخ می‌شود. آنان «نیتان جونیر»، یکی از نوزادان پنج‌قلوی صاحب ثروتمند یک فروشگاه بزرگ وسایل چوبی خانه به‌نام «نیتان آریزونا» (ویلسن) را می‌ربایند. اما مدتی نمی‌گذرد که زندگی آرام «های» و «ادوینا» با پیدا شدن سر و کله «گیل» (گودمن) و «اِیوِل» (فورسایت) - دو تن از هم‌بندی‌های قدیمی «های» - بر هم‌ می‌خورد و کابوس وحشت‌بار «لنرد اسمالز» (کاب)، موتورسواری که ظاهراً در پی یافتن دو زندانی فراری است، خواب را از سر «های» می‌رباید. «های» به «گیل» و «ایول» می‌گوید که باید بروند، ولی آن دو از او می‌خواهند در سرقت بانکی که نقشه‌اش را ریخته‌اند با آنان همراه شود. در اینجا «های» که متوجه شده لیاقت پدر بودن را ندارد تصمیم به جدائی از «ادوینا» می‌گیرد. «لنرد» نیز به «نیتان» می‌گوید که در برابر پنجاه هزار دلار بچه او را پیدا خواهد کرد. «گیل» و «اِیوِل» بچه را می‌ربایند و حالا هم خیال گرفتن باج از پدرش را دارند و هم سرقت از بانک. «های» و «ادوینا» از یک طرف و «لنرد» از طرف دیگر آنان را تعقیب می‌کنند. «گیل» و «اِیوِل» بانک را می‌زنند ولی متوجه می‌شوند که بچه را در صحنه جا گذاشته‌اند. بچه به چنگ «لنرد» می‌افتد. پس از زدو خوردی شدید، «های»، «لنرد» را با نارنجک خودش، به هوا می‌فرستد. «های» و «ادوینا»، بچه را به پدرش باز می‌گردانند و اعلام می‌کنند که خیال جدائی دارند. «نیتان» به آنان پیشنهاد می‌کند تصمیم‌شان را لااقل بیست و چهار ساعت عقب بیندازند. «های» در رویا، «گیل» و «اِیوِل» را می‌بیند که به زندان برمی‌گردند، «نیتان جونیر» که بزرگ شده و خودش و «ادوینا» که پیر شده‌اند و بچه‌ها و نوه‌ها به دیدارشان آمده‌اند.
* فیلم به‌رغم مضمون مشابهش، نقطه مقابل اثر پیشین برادران کوئن، تشنه خون (1984) است که با ریتم کند و تأمل افراطی بر کنش قتل، قصد «آشنائی‌زدائی» از فرایند کشتن را داشت. اما بزرگ کردن آریزونا با انتخاب لحنی متغیر و طنز آلود، به حادثه‌های خشن و مرگبار کیفیتی فانتزی بخشیده است. این خصلتِ «بازی با ژانر» که خصوصیت تمامی آثار کوئن‌هاست، شکل موفقیت‌آمیز و ویژگی‌ای است که فیلم‌های استادشان، سام ریمی از آن برخوردار است. بازی کیج و هانتر، در خلق توأمان طنز و خشونت درخشان است.