رفتار سلامت‌مدار بهترین شیوه برای زدودن تنش از زندگی روزمره

بعضی رفتارها می‌تواند آدمی را در برابر بیماری به شدت آسیب پذیر کند. سیگار کشیدن یکی از علل بزرگ بیماری عروق قلب است، برنامه غذایی پر چربی در بسیاری از سرطان‌ها و همچنین در بیماری عروق قلب نقش دارد. مردمانی که به طور مرتب ورزش‌های سبک انجام ندهند بیش از دیگران در معرض بیماری قلبی و مرگ زودرس هستند. محرومیت مزمن از خواب با افزایش میزان مرگ و میر بر اثر بیماری و سوانح ارتباط دارد. مصرف زیاد الکل می‌تواند منجر به بیماری کبد گردیده و در بعضی سرطان‌ها نیز تاثیراتی داشته باشد. عدم رعایت موازین اخلاقی در روابط جنسی خطر ابتلا به ایدز را به طرز معناداری بیشتر می‌کند. آدمی هنگام احساس فشار روانی غالبا از خود مراقبت کافی نمی‌کند.
دانشجویان در دوره امتحان‌ها شب‌های متمادی سراسر شب را بیدار می‌مانند یا غذا را فراموش می‌کنند یا به غذاهای سرپایی ناچیز اکتفا می‌کنند. هر یک از این رفتارهای سلامت‌مدار بر توان بدن برای مقابله با بیماری و عملکرد عمومی بدن تاثیر می‌گذارد که ممکن است به بیماری بینجامد. به این ترتیب فشار روانی به صورتی غیر مستقیم با کاستن از رفتارهای سلامت‌مدار و افزودن بر رفتارهای زیانبار بر سلامت آدمی تاثیر می‌گذارد. رفتار بی‌اعتنا به سلامت موجب تشدید احساس فشار در خود شخص می‌شود. افرادی که خواب بسنده ندارند نیز گرفتار اختلالاتی در حافظه، یادگیری، استدلال منطقی، مهارت‌های ریاضی و تصمیم‌گیری می‌شوند. و اما کسانی که رفتار سلامت‌مدار پیشه کرده‌اند یعنی غذای کم چرب می‌خورند، به اندازه کافی می‌خوابند و مرتبا ورزش می‌کنند غالبا رویدادها را قابل حل و فصل گزارش می‌دهند و بر امور زندگی خود احاطه و تسلط دارند. به این ترتیب رفتار سلامت‌مدار می‌تواند تنش‌زایی زندگی و خطر ابتلا به بعضی بیماری‌های وخیم را کاهش دهد. غالبا افراد بهنجار واقع‌بینی در خور توجهی برای ارزیابی واکنش‌ها و قابلیت‌های خود و تفسیر رویدادهای اطراف خویش نشان می‌دهند.
ادراک آنان از گفتار و کردار دیگران مکررا نادرست نیست و توانایی خویش را ناچیز و حقیر نمی‌دانند و از کارهای دشوار شانه خالی نمی‌کنند. آدم‌های بهنجار اطمینان کافی دارند که می‌توانند رفتار خود را کنترل و اداره نمایند. گاهگاهی ممکن است دست به اعمال تکانشی بزنند، اما در صورت لزوم قادرند انگیزه‌های جنسی و پرخاشگری خود را مهار کنند. آنها ممکن است از همنوایی یا هنجارهای اجتماعی سرباز زنند. اما این کار آزادانه صورت می‌گیرد نه تحت تاثیر تکانه‌های مهار ناپذیر. مردمی که از سازگاری مناسب برخوردارند تا حدودی چنین احساس می‌کنند که موجودی با ارزش و مورد قبول اطرافیان خود هستند. آنان در عین حال خود را مجبور نمی‌دانند که به عقاید گروه تسلیم شوند.
اما در کسانی که نابهنجار شناخته می‌شوند، احساساتی از قبیل خود را بی‌ارزش دانستن و از خود بیگانگی و احساس طرد شدن توسط دیگران بسیار رایج است. افراد بهنجار قادرند روابط نزدیک و رضایت بخشی با دیگران برقرار سازند. نسبت به احساسات دیگران حساس هستند و برای ارضای نیازهای خودشان آنان را در فشار نمی‌گذارند. کسانی که اختلال روانی دارند غالبا چنان در بندحفظ ایمنی خویش هستند که به سختی خود محور شده و در احساسات و تلاش‌های خود غرق می‌شوند. محبت می‌طلبند اما نمی‌توانند متقابلا محبت نشان دهند. گاهی از برقراری روابط صمیمانه و نزدیک می‌هراسند زیرا روابط گذشته‌شان تخریبی و آسیبی بوده است. اشخاص سازگار، توانایی‌های خود را در مسیر فعالیت‌های بارور به کار می‌اندازند. زندگی را دوست دارند و بی آنکه نیازی به تقلا و سختکوشی داشته باشند از پس الزامات آن برمی‌آیند. کم توانی و بی‌حالی مزمن و خستگی پذیری افراطی غالبا نشانه‌هایی است از تنش روانی که خود حاصل مشکلات حل نا شده است.
آیا تاکنون به این نکته اندیشیده‌اید که حمایت‌های روانی از افراد مبتلا به بیماری سرطان می‌تواند تاثیر مثبتی بر روند بیماری آنان بگذارد. افراد مبتلا به بیماری سرطان و بخصوص زنان مبتلا نیاز مبرمی به احساس همدردی دارند و باید به خاطر داشت که هیچ دارویی برای این بیماران بهتر از ابراز محبت و علاقه نخواهد بود. تحقیقات نشان داده است که زنان بیمار مورد حمایت اجتماع از یکدیگر نوعی توان روانشناختی کسب می‌کنند: جوانی که بسیار هیجانی، عاطفی و حمایتی است.
بیمارانی که همگی با هم تحت حمایت‌های روانی هستند هراس‌هایشان را از مرگ و مردن به زبان می‌آورند و نیروی شگرفی را از یکدیگر کسب می‌کنند. سطح آشفتگی هیجانی در افراد مورد حمایت کمتر از دیگران است و بهتر از افرادی که نسبت به آنها بی‌توجهی می‌شود با دردهای جسمانی مقابله می‌کنند. تاثیر این پدیده روانشناختی شاید به این علت باشد که کاهش پریشانی و آشفتگی منجر به بهبود کارکرد دستگاه ایمنی و این امر نیز موجب کند شدن جریان بیماری می‌شود.

منبع : روزنامه رسالت