قابل رویت در هوا

این یكی از رویدادهای اجتماعی بود كه وینس كارتر، محبوب ترین بازیكن انجمن ملی بسكتبال (ان. بی. آ.) (۱)، طبق روال همیشگی در آن شركت می كرد. وی میهمان ویژه این " جلسه جم " (۲) بود، جلسه ای كه ستاره های بسكتبال ان. بی. آ. به مردم امضا می دهند، راجع به بسكتبال گپ می زنند، در زمین بسكتبالی كه در محوطه باز است توپ در حلقه می اندازند، و در بازی بسكتبال با تماشاچیان و طرفداران تعامل می كنند. این رویداد بخصوص، در اواخر تابستان سال ۲۰۰۰، باعث جلب هزاران تماشاچی شد. همه آنها به آنجا آمده بودند تا كارتر را ببینند.فرقی كه این جلسه جم با ده ها " جلسه جم " دیگر، كه هر سال كارتر در آنها شركت می كند، داشت، مكان آن بود: سالن سرپوشیده سیتاما (۳) در شهر توكیو؛ مكانی كه كارتر و هم تیمی هایش در تیم بسكتبال ایالات متحده خود را برای شركت در بازی های المپیك تابستانی آماده می كردند. توی زمین بازی، كارتر یكی از ۱۲ نفری بود كه به دنبال كسب مدال طلا بود. خارج از زمین، وی فردی بود كه همه برای دیدنش به آنجا آمده بودند.تری لایونز، نایب رئیس ان. بی. آ. در امور روابط عمومی بین الملل، می گوید، " محبوبیت وینس در میان طرفداران از همه بیشتر است، و محبوبیت وی در میان خبرنگاران رسانه ها نیز از همه بیشتر است." وی اضافه می كند، " هزاران تن از طرفداران وی به آنجا آمده بودند تا او را ببینند. هیچ جای تردیدی نیست كه وی یكی از علل اصلی برای جذابیت جهانی است كه لیگ بسكتبال (آمریكا) دارد. او نماینده ان. بی. آ. است. او نماینده این بسكتبال است. و وی كاملا بر اهمیت این موضوع را واقف است و آن را به خوبی درك می كند – كه چه تاثیر هنگفتی می توان بر مردم داشت. این امر باعث ایجاد حس مسئولیت در فرد می شود. او كاملا ارزش این مسئله را می داند، و برای آن زندگی می كند."بیش از هر بازیكن دیگر در ان. بی. آ. – حتی بیشتر از تیم دانكن و كوین گارنت و شكیل اونیل، و بیشتر از كوبه برایانت و آلن ایورسون – كارتر مرد جهانی بسكتبال است. وی در ایالات متحده بزرگ شده است، در لیگ بسكتبال حرفه ای در كانادا بازی می كند و به همراه اسپانسر كفش بسكتبالش، كمپانی نایك، یكبار به چین سفر كرده است. و كارتر به همراه تیم بسكتبال ایالات متحده آمریكا، در جزایر كارائیب، اروپا، آسیا و استرالیا بازی كرده است. وی به همان اندازه در توكیو و در تورانتو محبوبیت دارد كه در شهر دیتونا بیچ ایالت فلوریدا، یعنی محل زندگی اش.این نقشی است كه وی كاملا از آن استقبال كرده و با خشنودی آن را می پذیرد، زیرا كارتر ۲۸ ساله معتقد است كه بسكتبال می تواند باعث ایجاد پلی بین انسان ها و فرهنگ ها در سرتاسر دنیا شود. كارتر به های (۴) می گوید، " مسلم است كه (بسكتبال) می تواند این كار بكند، برای اینكه بسكتبال علاقه و هیجان ایجاد می كند و خیلی ها به این ورزش علاقه دارند. تعداد كثیری از نوجوانان و جوانان در سرتاسر دنیا دوست دارند كه بسكتبال بازی كنند و حقیقتا باور دارند كه می توانند وارد ان. بی. آ. شوند. فكر نمی كنم كه بتوانم به تنهایی از عهده این كار بربیایم. من اینطور فكر نمی كنم. ولی فكر می كنم كسانی هستند كه بازی من برایشان جالب است و می تواند آنها را به بسكتبال جذب كند."كارتر، كه پنج بار عنوان آل-استار ان. بی. آ. (۵) را دریافت كرده است، را با بازیكنانی چون مایكل جردن مقایسه می كنند، كه او نیز در دانشگاه كارولینای شمالی تحصیل كرده و موفق به كسب جایزه بسیار معتبر " اسلم دانك " در مسابقات آل-استار لیگ شده است. پوسترهای زیادی از كارتر در حال انجام حركات آكروباتیك در هوا تهیه شده اند، و پیراهن ورزشی ای كه وی به تن می كند یكی از پرفروش ترین پیراهن های لیگ است. ولی بسیار از بهترین نمایش های كارتر در صحنه بین المللی اجرا شده اند، چه در المپیك جوانان، چه در مسابقات مقدماتی برای رسیدن به المپیك و چه در خود مسابقات المپیك. با توانایی حیرت آوری كه در پریدن به هوا از خود نشان می دهد، با تبحر خاصی از پس " موانع بلند " و موقعیت های سخت بر می آید – هم به معنای مجازی كلمه و هم به معنای واقعی آن. و وی همیشه این كار را به همراه یك لبخند زیبا و دلنشین انجام می دهد.جذابیت كارتر همان قدر كه مدیون مهارتش در بازی است به خاطر شخصیتش نیز می باشد. وی یكی از باهوش ترین و پر جذبه ترین بازیكنان لیگ است. وی فردی بسیار دلسوز و حساس است و نگرش جهانی ای به مسائل دارد – خصوصیاتی كه به ندرت در میان تقریبا ۲۰ بازیكن ثروتمندی كه جزء مطرح ترین ورزش كاران حرفه ای در آمریكا هستند، دیده می شود. وی چشمانی تیره و متفكر و رفتاری آرام دارد كه تحت تاثیر ثروت و شهرت قرار نگرفته است. وی توجه بسیار زیادی نسبت به آموزش، نسبت به تامین نیازهای كودكان محروم و نیازمند، و نسبت به انتقال پیام و نیروی نوید بخش بسكتبال از خود نشان می دهد – از ساخت زمین بسكتبال برای كودكان فقیر در تورانتو گرفته تا دادن امضا به طرفدارانش در توكیو.كرگ میلر، یكی از مسئولان بسكتبال ایالات متحده آمریكا، می گوید، " وینس دوست ندارد بین خودش و طرفدارانش هیچ سدی حائل كند. وی كاملا نسبت به این امر آگاه است. بازیكنان دیگری هم مانند وی وجود دارند، ولی شخصیت آنها به نرمی و راحتی شخصیت وینس نیست. او شخصیتی ظریف و لطیف دارد، ولی این كار را به خاطر این انجام نمی دهد كه بقیه دارند نگاهش می كنند. این شخصیت او است. وی همه خصایص خوب را یكجا دارد؛ هوش، استعداد و یك شخصیت استثنایی، و وقتی در كنار طرفدارانش است همه اینها را به عنوان یك مجموعه در وی مشاهده می كنید.
خیز به سوی شهرت
كارتر در روز ۲۶ ژانویه ۱۹۷۷ در شهر دیتونا بیچ ایالت فلوریدا به دنیا آمد. از همان ابتدا بسكتبال در رگهای وی جاری بود و خانواده اش هم یك خانواده فرهنگی بود. مادر وی، میشل كارتر- رابینسون، پیش از آنكه مدیر برنامه های كارتر و دخترعمویش، تریسی مك گرادی، یك فوق ستاره دیگر در ان. بی. آ. شود، یك معلم بود. در دوران دبیرستان، كارتر موفق شد تا به تیم اصلی دبیرستان مینلند (۶) راه یابد و بعد به عنوان یكی از بهترین بازیكنان در سطح كشور شناخته شد. ولی استعدادهای او فقط مختص زمین بسكتبال نبود: وی نوازنده ساكسیفون در گروه جاز و طبل بزرگ در گروه رژه دبیرستان بود. او با رتبه عالی از دبیرستان مینلند در سال ۱۹۹۵ فارغ التحصیل شد و در دانشگاه كارولینای شمالی ثبت نام كرد – یكی از دانشگاه های درجه یك كه اتفاقا هم یكی از بهترین برنامه های بسكتبال دانشگاهی در ایالات متحده را دارد.كارتر سه سال را در دانشگاه كارولینای شمالی سپری كرد و سپس وارد بسكتبال حرفه ای شد. در گزینش لیگ ان. بی. آ. سال ۱۹۹۸ وی به عنوان نفر پنجم توسط تیم تورانتو راپتورز انتخاب شد – تیمی كه سه سال از تاسیس آن می گذشت و در حال دست و پنجه نرم كردن با مشكلات زیادی بود. كارتر، به خاطر بازی های بسیار خوب و توانایی گل زنی عالی اش، بلافاصله تبدیل به یك ستاره شد. از آن مهم تر، وی باعث شد تا كانادایی هایی كه عمدتا عاشق بازی هاكی هستند دلیلی برای برای اشتیاق و علاقه نسبت به بازی بسكتبال پیدا كنند. ركورد تیم به طور چشمگیری بهبود یافت، از ۶۶-۱۶ در سال قبل از ورود كارتر به این تیم، به ۲۷-۲۳ در فصل اولی كه وی در آنجا بود، كه به علت یك اعتصاب این فصل كوتاه شد. " پرنس وینس " عنوانی بود كه برای بازیكن تازه كار آن فصل ان. بی. آ. انتخاب شد و آنقدر در تورانتو محبوبیت پیدا كرد – هم به علت بازی های زیبایی كه در زمین به نمایش می گذاشت و هم به خاطر خدمات اجتماعی كه انجام داد – كه شهردار مل لاتزمن روز اول اوت سال ۲۰۰۴ را به نام روز وینس كارتر نام گذاری كرد.جرمو مویسو، هم تیمی وی كه در كشور منطقه كارائیب گوادالوپ بزرگ شده و در فرانسه به دبیرستان رفته است، می گوید، " وی در محبوبیتی كه این ورزش پیدا كرده نقش بسزایی داشته است. او واقعا آدم با مزه ای است، و كنار آمدن با او كار بسیار آسانی است، حتی برای طرفدارانش، و برای همین هم هست كه همه از تماشای بازی وی لذت زیادی می برند."سفر كارتر به كانادا در آنسوی مرز ایالات متحده اولین تجربه بین المللی وی نبود. اولین مسافرت خارج از كشور وی در سال ۱۹۹۵ انجام شد، وقتی كه وی در تیم زیر ۱۹ ساله های ایالات متحده آمریكا در مسابقات جهانی آتن در یونان شركت كرد و همه تماشاچیان از دیدن بازی وی در طول این دوره از مسابقات شدیدا به وجد آمدند. میلر می گوید، " حتی آن زمان هم می توانستید نیروی ورزشی خارق العاده ای كه در وی وجود دارد را تشخیص دهید، و مهارتی كه وی در ارائه بازی های تماشایی از خود نشان می داد را ببینید."در سال ۲۰۰۰، كارتر به تیم المپیك ایالات متحده دعوت شد، در آنجا وی به بازیكنانی چون گری پایتون، جیسون كید و آلانزو مورنینگ پیوست تا در سومین تیم به اصلاح " دریم تیم " (۷) ایالات متحده بازی كند.این تیم تمرین هایش را در هاوایی انجام داد، در ژاپن بازی های نمایشی به اجرا گذاشت و بعد به استرالیا، اول به ملبورن برای انجام یك بازی تمرینی، و بعد به سیدنی برای شركت در بازی های المپیك تابستانی سال ۲۰۰۰ رفت.نه تنها كارتر بهترین گل زن تیم بود، بلكه وی به یاد ماندنی ترین بازی های این دوره از مسابقات را به نمایش گذاشت. در حالیكه تیم ایالات متحده با ۸ امتیاز و با اختلافی كم از حریفش، تیم فرانسه، در آخرین دقایق بازی مرحله انتخابی جلو بود، كارتر چنان پرشی روی حلقه كرد كه با عبور از روی فردریك وایس، كه قدش ۷ فوت و ۲ اینچ است، گل اسلم دانك خود را به ثمر رسانید. این كار او نه تنها باعث شد تا بازیكنان تیم و تمام جمعیت حاضر در سالن از شدت هیجان منفجر شوند، بلكه به عنوان شگفت انگیزترین بازی در طول تاریخ بسكتبال المپیك شناخته شد. پس از پایان بازی كید گفت، " فكر می كنم تمام كسانی كه در آنجا بودند حیرت زده شده بودند. این كار او شاید یكی از بهترین نمایش های بازی بسكتبال است كه تا بحال دیده ام."در آن زمان بود كه اظهار نظرها در رابطه با مقایسه كارتر و مایكل جردن، كه زمانی تصور می شد بی همتا و بدون رقیب است، آغاز شد و اوج گرفت. بدون شك، مهارت های آن دو قابل مقایسه بود. كارتر برای رد شدن از مدافع " قدم اول " بسیار سریعی داشت. مهارت وی در شوت های اطراف حلقه عالی بود، و توانایی ای كه در پرش و خلاقیتی ای كه در ارائه بازی های فی البداهه و حیرت انگیز از خود نشان می داد، نیز استثنایی بود. تنها چیزی كه هنوز روشن نبود میل و اشتیاق وی بود. آیا وی اشتیاق و علاقه افسانه ای جردن را داشت؛ آیا می توانست آن اراده مصمم را كه لازمه كسب عنوان " بهترین بازیكنی كه تا بحال وجود داشته است " از خود نشان دهد؟ بعضی مواقع، به نظر می رسید توجهی كه نسبت به مسائل دیگر از خود نشان می دهد و یا علاقه ای كه به مسائل خارج از بسكتبال دارد بیشتر از آن است كه وی بتواند آن سرسپردگی و تعهدی را از خود نشان بدهد كه لازمه پیوستن به جایگاهی است كه مایكل جردن و دیگر بازیكنان فوق ستاره بسكتبال، مانند مجیك جانسون و لاری بیرد، در " معبد " ان. بی. آ. دارند.شك و تردیدهای منتقدین وی در صبح روز مسابقه تعیین كننده در مسابقات نهایی سال ۲۰۰۱ " كنفرانس شرق " در مقابل تیم ۷۶ers فیلادلفیا به اثبات رسید. صبح همان روز كارتر برای شركت در مراسم فارغ التحصیلی اش به كارولینای شمالی پرواز كرد. وی از یك هواپیمای خصوصی استفاده كرد و خیلی پیش از موعد شروع بازی به فیلادلفیا بازگشت، ولی بازی خوبی از خود ارائه نكرد و تیم راپتورز این بازی را باخت. طرفداران تیم و مطبوعات، به علت اینكه كارتر ارزش بیشتری برای علائق شخصی اش نسبت به سرنوشت تیم قائل شده بود، انتقادات شدیدی را متوجه كارتر كرده و وی را سخت مورد ملامت قرار دادند.وی از تصمیم خود پشیمان نیست، حتی یكذره، و میزان عدم پشیمانی وی را می توان در نحوه ای كه مدرك لیسانس اش را در منزلش به نمایش گذاشته است، مشاهده كرد. ولی مسیر زندگی حرفه ای كارتر از آن روز به بعد كاملا تغییر كرد. زانوی وی چندین بار مجروح شد، كه برای دو سال پیاپی باعث شد تا مدت زمانی كه می تواند در هر بازی شركت كند محدود شود، و موفقیت تیم راپتورز كم كم محو شد. آنها موفق شدند تا به مسابقات حذفی در سال ۲۰۰۲ برسند، ولی در دور اول باختند و از دور مسابقات حذف شدند، و سپس در سال ۲۰۰۳ حتی به مسابقات حذفی نیز نرسیدند. در فصل گذشته كارتر از سلامت جسمی برخوردار بود و با ۵/۲۲ گل در هر بازی میانگین گل خوبی به دست آورد، ولی به دلیل عدم حضور هم تیمی های قوی در كنارش، تیم راپتورز یكی از بدترین تیم های حاضر در لیگ بود.با این وجود، برای انتخاب تیم آل-استار سال قبل، كه با رای گیری از طریق اینترنت توسط طرفداران در سرتاسر دنیا انجام می شود، كارتر بیشترین رای را به دست آورد – یعنی حتی از شكیل اونیل و لوبران جیمز نیز رای بیشتری آورد.فقط در میادین بین المللی، در پورتوریكو در تابستان سال ۲۰۰۳، بود كه كارتر توانست عظمت گذشته خویش را به نمایش گذارد. در تعویضی كه در لحظه آخر انجام گرفت، وی جایگزین كوبه برایانت مجروح در تیم منتخب المپیك ایالات متحده آمریكا شد. كارتر نقش موثری در ایجاد جرقه ای كه باعث تغییر نتیجه بازی در مسابقه نهایی در مقابل آرژانتین شد، ایفا كرد. روش كار او چه بود؟ چه چیز دیگری می تواند باشد غیر از یك عالمه اسلم دانك پشت سر هم. لیونز می گوید، " به نظر می رسد كه وقتی فشار بر روی تیم زیاد می شود، نیروی وی افزایش پیدا می كند. به نظر می رسد كه او واقعا از این مسئله لذت می برد."
باز پس دادن
چه كارتر مجروح باشد چه سالم، چه خوب بازی كند چه به سختی و دشواری، چه تیم نتز در حال برد باشد یا باخت، یك چیزی هست كه هیچوقت تغییر نمی كند، و آن تعهد كارتر در كمك به مردم محروم و تنگدست است. در سال ۱۹۹۸، وی سازمان " سفیر امید " (۸) را تاسیس كرد، سازمان خیریه ای كه به كودكان محروم و والدین آنها كمك می كند. مقر این سازمان در فلوریدا است، ولی در " رونیو كانادا " (۹) نیز به ثبت رسیده است، بنابراین هم می تواند در شهر دیتونا بیچ فلوریدا فعالیت كند و هم در تورانتو. با استفاده از درآمدی كه از طریق فعالیت های " جم تابستانی " نظیر بازی های آل-استار و مسابقات گلف برگزار می شود، سفیر امید مایحتاج خوراكی خانواده های نیازمند را در مدت تعطیلات شكرگزاری تامین می كند. این سازمان پول برای تهیه لباس مدرسه و لوازم آموزشی به كودكان اهدا می كند؛ بلیط های مسابقات تیم نتز را برای آنها تهیه می كند و به بنیاد سلول داسی شكل (۱۰) و صلیب سرخ آمریكا ( برای كمك به خسارت های گردباد در فلوریدا) كمك مالی اعطا می كند.كارتر، در ادامه تلاش های پیگیرش برای ترویج ورزش بسكتبال، ۵/۲ میلیون دلار برای تامین هزینه های مالی مربوط به توسعه امكانات سالن ورزشی دبیرستان مینلند اهدا كرده است، و ۱۳۰.۰۰۰ دلار برای ساخت زمین روباز در دیكسون پارك، یكی از محله های فقیرنشین تورانتو، كمك كرده است. كارتر، كه درآمدش در این فصل ۱۲ میلیون دلار خواهد بود، می گوید، " همیشه می خواستم این كار را بكنم. من از زندگی لذت می برم و به اندازه كافی هم پول دارم و دوست دارم كه این پول را با دیگران قسمت كنم. این كار برای لیگ هم خوب است و من از كمك كردن به مردم لذت می برم و سعی می كنم هر وقت كه مقدور باشد این كار را انجام دهم."تعهد كارتر نسبت به انجام خدمات اجتماعی از تعهد وی به تیم راپتورز قوی تر است. در تابستان گذشته، وی با درخواستی كه برای مبادله اش مطرح كرد، صاحبان این تیم و مردم شهر را حیرت زده كرد. علت این كار كارتر احساس یاس و ناكامی روزافزون اش در رابطه با زیربنای تیم راپتورز است: برای سومین بار در طی سه سال، آنها مربی جدید آورده اند. كارتر اظهار می دارد، " درست مثل این می ماند كه هر سال رئیس تان عوض شود." سرانجام تیم راپتورز این معامله را با تیم نتز نیوجرسی انجام داد.در موقعیت جدیدش در تیم نتز، یك چیز مسلم است: محبوبیت وی در آمریكا و در سرتاسر دنیا كم نخواهد شد. میلر می گوید، " وقتی فردی مسابقه معتبر اسلم دانك را می برد و وقتی به چین و جاهای مختلف دیگر سفر می كند، و وقتی با جامعه اش در تماس است و برای یك تیم كانادایی بازی می كند – تمام اینها را كه با هم جمع كنید، متوجه دلیل اینهمه محبوبیتی كه دارد، می شوید."

۱. National Basketball Association (NBA)
۲. Jam Session
۳. Saitama Arena
۴. Hi
۵. NBA All-Star
۶. Mainland High School
۷. Dream Team
۸. Embassy of Hope
۹. Revenue Canada
۱۰. Sickle Cell Foundation