اقتصاد جدید چین‌

گوردون براون وزیر دارایی انگلیس و رقیب جدی تونی‌بلر كه كه این روزها در قامت یك نخست‌وزیر اظهارنظر می‌كند و حتی به سفر می‌رود، دیروز پیش از سفر به چین گفت، انگلیس و اتحادیه اروپا به طور كلی نباید چین را از نظر دور بدارند. براون قرار است در سفر به چین روند توسعه شهری در این كشور را بررسی و مشاهده كند. آنها كه به چین رفته‌اند می‌گویند: در هر یك از شهرهای چین وقتی یك جاده یا خیابان را تا انتها می‌دوید، همواره به یك كارگاه ساختمانی می‌رسید. چینی‌ها همواره مشغول توسعه شهرها و راه‌هایشان هستند. با توجه به مهاجرت سالانه 10 تا20میلیون چینی از روستاها به شهرها، چین هر هفته مشغول ایجاد شهری به اندازه ژنو است. این شهرسازی فقط محصول جانبی توسعه اقتصادی چین نیست، بلكه خود نوعی توسعه است.در مناطق روستایی كارگران بیكارند و مشاغلی كه وجود دارد فقط در حد بسیار نازل است. شغل‌های مولد صنعتی فقط در شهرها وجود دارند. بنابر این چین را می‌توان <یك كشور با دو نظام اقتصادی> خواند كه یكی از این نظام‌ها كم‌كم جای دیگری را هم می‌گیرد.در شهر <لشان> كه شهر متوسطی است هم می‌توان این روند را دید. در این شهر هم در پایان هر خیابان و جاده‌ای یك كارگاه ساختمانی می‌بینیم. اما در كنار این كارگاه ساختمانی، كشاورزی در مزرعه‌اش كنار بوفالوهایش دیده می‌شود. این كشاورز كار زیادی برای انجام دادن ندارد. اما كارگران ساختمانی كنار او سخت مشغول كار هستند تا یك بخش صنعتی را گسترش دهند و در حقیقت مشغول توسعه این مركز به سمت مزرعه كشاورزی كنار آن هستند. این تصویر یادآور تصویر معروف مردی كنار تانك در میدان تیان آنفن است. اما اینجا از تانك خبری نیست و به جای آن تجهیزات غول پیكر ساختمانی است كه قادر به جابه‌جایی زمین هستند. كشاورز قصد ممانعت از كار آنها را ندارد فقط با حیرت به آنها چشم دوخته و در نگاهش می‌توان احساس موجودی كوچك در مقابل نیرویی پرقدرت را دید. نام این كشاورز لاغر اندام كه دندان‌هایش را از دست داده و لباسی مندرس به تن كرده <وی> است. ابتدا چنین تصور می‌شود كه او از تهاجم صنعت به محدوده تحت اختیارش خشمگین است. اما او حتی زمزمه‌ای هم نمی‌كند.در مقابل زمین و كسب و كار كشاورزی این مرد، قرار است مكانی خارج از شهر به او داده شود. او به غیر از سه سال خدمت ارتش همه عمرش یك دهقان بوده است و اكنون هم می‌خواهد در همین شغل باقی بماند. <وی> بر خلاف جهت دیگر چینی‌ها مهاجرت می‌كند و به جای نزدیك شدن به شهر از آن دور می‌شود. او از شهر خارج می‌شود تا صنعتكاران و بازرگانان وارد شهر شوند.
قتصاد جدید
اینجا همان مرز بین چین جدید و قدیم است جایی كه چین كشاورزی به چین صنعتی می‌رسد و زندگی كند روستایی به زندگی پرسرعت صنعتی و بوفالو به بولدوزر.<وی> می‌داند كه این مرحله آخرین مرحله از زندگی كاری اوست، چرا كه تا دو سال دیگر دریافت مستمری بازنشستگی را آغاز می‌كند: هر ماه ۹‌پوند. زندگی او با زندگی شهری در چین تفاوت دارد. در یك خانواده متوسط در مركز شهر لشان، پدر و مادر هر دو در یك كارخانه تولید <نیمه‌هادی> كار می‌كنند. این كارخانه به طور مشترك تحت مالكیت چین و آمریكاست. این زوج فقط یك فرزند دارند و در یك آپارتمان معمولی اما راحت با تجهیزاتی مثل دی‌.وی‌.دی زندگی می‌كنند. وقتی از آنها می‌پرسیم در زندگیشان دیگر به چه چیز نیاز دارند، پاسخ می‌دهند، یك اتومبیل و كمی هم مسافرت. جالب‌ترین نكته اقتصاد چین همین تقابل زندگی مبتنی بر اقتصاد قدیم <وی> با اقتصاد جدید این خانواده طبقه متوسط شهری است. در شهرهای چین وقتی با سرعت از خیابان‌ها می‌گذرید می‌توانید رفتگری سنتی را ببینید كه با جارویی كهنه مشغول تمیز كردن خیابان است. توسعه شهری سریع چین كه قدیمی‌ها و جدیدی‌ها كنار هم باقی گذاشته، بسیار سازمان‌یافته‌تر و دقیق‌تر از هر كشور دیگری در دنیا پیش می‌رود. گویی كه برنامه‌ریزان و طراحان اقتصادی این كشور برای برنامه‌ریزی شهری هم آموزش دیده‌اند. بسیاری از مقامات محلی در چین، سنگاپور را الگوی خود در این راه قرار داده‌‌اند. چین می‌تواند روزی به این الگو برسد چون متوسط دستمزدها در چین در 20 سال گذشته سه برابر شده است. این توسعه شهری و كنترل روند آن، هزینه‌ای دارد. مهاجران روستایی كه به شهرها می‌روند از حقوق كمتر از شهروندان قبلی آن شهرها برخوردار می‌شوند. این بخشی از سیاست دولت چین برای كنترل روند مهاجرت‌هاست. طبق آخرین آمار موجود هنوز 200‌میلیون فقیر در چین با كمتر از یك دلار در روز زندگی می‌كنند. چین مسیر طولانی تا رسیدن به توسعه دارد.

بی‌.‌بی‌.سی

منبع : خبرگزاری ایلنا