معنای رای هاشمی رفسنجانی

انتخاب مجدد هاشمی‌رفسنجانی به ریاست مجلس خبرگان با ۵۱ رای اعضای این مجلس از برخی جهات انتخابی تامل‌برانگیز و شایسته نگاه عمیق‌تری است. در انتخابات دو سال قبل آقای احمد جنتی در مقابل ایشان حضور داشته و موفق به کسب ۳۴ رای شدند.
آقای هاشمی‌رفسنجانی در آن انتخابات ۴۱ رای کسب کردند و در انتخابات این دوره آقای محمد یزدی در برابر آقای هاشمی‌قرار گرفتند و صرفا ۲۶ رای کسب کردند در حالی که آرای آقای هاشمی نیز ۴۱ به ۵۱ صعود کرد. اگر عوامل و مسائل دیگر را در نظر نگیریم، نتیجه‌ای که از آرای این دوره نمایندگان محترم مجلس خبرگان می‌توان گرفت این است که در مجموع اعضای خبرگان رهبری از جریان رادیکال فاصله گرفته و بیشتر به خط اعتدال و میانه‌روی که مولفه و ممیزه اصلی آن را می‌توان آقای هاشمی‌رفسنجانی دانست، نزدیک‌تر شده‌اند. این تحول در شرایطی صورت گرفته که اصولگرایان در اقتدار و قدرت کامل ظرف دو سال گذشته بوده‌اند و عملا‌ هر سیاستی را که اراده کرده‌اند به پیش برده‌اند. از امکانات رسانه‌ای (صدا و سیما، مطبوعات، ائمه جمعه و جماعات و...) به طور کامل برخوردار بوده‌اند، مع‌ذلک حاصل کار خیلی در جهت گسترش و تعمیم خط فکری و استقبال از سیاست‌ها و عملکرد آنان نبوده است، اگر غیر از این بود و اقبال به اصولگرایان تندرو در سطح جامعه (از جمله در میان خبرگان رهبری) ظرف دو سال اخیر رو به افزایش گذارده بود در آن صورت رای آقای هاشمی‌رفسنجانی باید کاهش می‌یافت و متقابلا‌ رای مخالفان ایشان در مجلس خبرگان قطعا به جای کاهش چشمگیر، باید افزایش هم می‌یافت. آنچه مسلم است و با یقین بیشتری می‌توان گفت آن است که به هر حال نمایندگان محترم مجلس خبرگان در بطن جامعه زندگی می‌کنند و اتفاقا بسیاری از آنان یا در حوزه انتخابیه‌شان یا به دلیل مشاغل اجرایی‌ای که بر عهده دارند غافل از وضع عمومی جامعه و شرایط کشور نیستند. آنان به هر حال شاهد وضع معیشتی مردم بالا‌خص اقشار و لا‌یه‌های کم‌درآمد جامعه هستند.
آیا می‌شود تصور کرد که بسیاری از اعضای مجلس خبرگان متوجه سخت‌تر شدن شرایط زندگی بسیاری از مردم نیستند؟ آیا می‌شود تصور کرد که آنان از بالا‌ رفتن منظم نرخ تورم، بیکاری، گرانی، گسترش خط فقر، نزول سطح خدمات بهداشتی، افزایش سهم مردم در تامین خدمات اجتماعی و خدمات پزشکی غافلند؟ آیا می‌شود تصور کرد که نمایندگان محترم مجلس خبرگان نسبت به گسترش شکاف طبقاتی میان اقشار و لا‌یه‌های ثروتمند جامعه از یک‌سو و اقشار محروم و آسیب‌پذیرتر جامعه بی‌تفاوتند؟ آیا می‌شود تصور کرد اعضای محترم مجلس خبرگان رهبری در قبال گسترش منظم ورشکستگی، تعطیلی واحدهای تولیدی، رکود هولناک بازار و بلا‌تکلیفی مزمن بر اقتصاد کشور وظیفه و مسوولیتی احساس نمی‌کنند؟ آیا می‌توان باور داشت که اعضای محترم مجلس خبرگان گسترش اعتیاد، طلا‌ق، فحشا، خودکشی و سایر مصائب و ناملا‌یمات اجتماعی را در سطح جامعه نمی‌بینند؟ آیا می‌شود یا می‌توان این شرایط و وضعیت را ندید و صرفا خوشحال بود از اینکه ماهواره امید به فضا پرتاب شده، فلا‌ن موشک با موفقیت آزمایش شده و اژدر ساخت ایران توانسته هدفش را از فاصله ۵۰۰ کیلومتری نابود کند؟ آیا می‌شود روابط سرد و تیره ایران را با همسایگان عرب‌مان، اتحادیه اروپا و قدرت‌های بزرگ دنیا ندید و صرفا بالید به اینکه فلا‌ن کشور در گوشه‌ای از آفریقا یا در انتهای آمریکای جنوبی خواهان گسترش روابطش با ما است؟
نه، واقعیت آن است که اعضای محترم مجلس خبرگان رهبری هم به این مسائل و وضعیتی که کشور ظرف چند سال گذشته بدان دچار شده واقفند. از همین رو است که چهل و یک رای دو سال پیش آقای هاشمی‌رفسنجانی این دوره می‌رسد به پنجاه و یکی. سعه صدر، میانه‌روی و واقع‌بینی اعضای محترم مجلس خبرگان بدون تردید جای تامل و قدردانی دارد. اما انتظار جامعه از آن مجلس محترم فراتر از اینها است.
فی‌الواقع انتظار جامعه از مجلس خبرگان همان پرسش همیشگی است که بازمی‌گردد به تفسیر از جایگاه و نقش این نهاد مهم. پرسش اساسی که مدت‌ها است فراروی مجلس خبرگان قرار گرفته آن است که آیا این مجلس خلا‌صه می‌شود در تشکیل جلسه‌ای یکی دو روزه آن هم سالی یک‌بار؟ آیا وظیفه مجلس خبرگان آن است که در سال یکی، دو روز جمع شوند و به دادن رهنمودهای کلی، محکومیت دشمنان اسلا‌م و نظام، آرزوی موفقیت برای مسوولا‌ن و دعوت مسلمین و جهان اسلا‌م به وحدت بسنده کنند؟ آیا مجلس خبرگان در قبال وضعیت کلی کشور، سیاست‌های کلا‌ن مدیریتی کشور، سمت و سوهای کلی که نظام می‌رود و بالا‌خره و مهم‌تر از همه اینکه کشورمان با سیاست‌هایی که امروز در آن به اجرا گذارده می‌شود و ۵ سال دیگر، ۱۰ سال دیگر در کجا خواهد بود، مسوولیتی و وظیفه و تکلیفی ندارد؟ اگر سمت و سوهای کلا‌نی که کشور امروز در مسیر آنها در حرکت است، اگر کم و کیف سیاست‌های کلا‌ن نظام که امروز پیرامون آنها دارد تصمیم‌گیری می‌شود و تاثیر مستقیم روی نسل‌‌های آینده کشور خواهد گذاشت، در مجلس خبرگان رهبری مورد ارزیابی، گمانه‌زنی و بحث و بررسی دقیق و کارشناسانه قرار نگیرند، پس اعضای محترم مجلس خبرگان به مردم بگویید که جای این دست مباحث در کجای نظام است؟ مگر اینکه مجلس خبرگان به مردم بگویند که جای نگرانی نیست، همه چیز خوب است و در همه عرصه‌ها داریم خوب پیش می‌رویم و اهداف بلندمدت‌مان بحمدالله یکی پس از دیگری دارند تحقق پیدا می‌کنند. آیا به راستی اینگونه است؟ آیا به راستی ما در جهتی داریم حرکت می‌کنیم که جای هیچ نگرانی برای آینده کشور باقی نمی‌ماند؟ گمان نمی‌رود که حتی خوشبین‌ترین اعضای مجلس خبرگان هم باور داشته باشند که همه چیز مرتب است و کشور دارد مثل ساعت منظم، دقیق و حساب شده به پیش می‌رود. چه اگر اکثریت اعضای محترم آن چنین تصوراتی می‌داشتند، اصراری نداشتند که به آقای هاشمی‌رفسنجانی رای دهند. اتفاقا افزایش چشمگیر رای آقای هاشمی به نسبت دو سال پیش حکایت از دغدغه و نگرانی‌های جدی اعضای محترم مجلس خبرگان دارد. منتها آیا صرف دادن رای به آقای هاشمی‌رفسنجانی وظیفه خطیر رسالت، نظارت و بررسی عملکردهای کلی و کلا‌ن نظام را از جانب مجلس خبرگان به انتها می‌رساند؟

صادق زیباکلا‌م

منبع : روزنامه اعتماد ملی