مبعث حضرت محمد(ص)

حضرت محمد بن عبدالله بن عبدالمطلب(ص)، آخرین پیامبر الهی است، كه برای هدایت بشر و راهنمایی دایمی انسان ها، از سوی پروردگار سبحان برانگیخته شد. نام مباركش: محمد. در تورات و برخی از كتاب های آسمانی "احمد" نامیده شده است.
هم چنین مادرش آمنه بنت وهب، پیش از نامگذاری وی توسط عبدالمطلب به محمد، وی را "احمد" نامیده بود.(۱) كنیه اش: ابوالقاسم و ابوابراهیم. القاب شریفش: رسول الله، نبی الله، مصطفی، محمود، امین، امی، خاتم و … (۲) حضرت محمد(ص)، به روایت شیعه در ۱۷ ربیع الاول و به روایت اهل سنت در ۱۲ ربیع الاول عام الفیل در مكه معظمه دیده به جهان گشود.(۳)
پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، دو ماه پیش از تولد وی، از دنیا رفته بود. مادرش آمنه بنت وهب بن عبد مناف، از بانوان صالحه، جلیل القدر و عاقله بود و در طهارت و تقوا در میان بانوان قریش، كم نظیر و سرآمد همگان بود. وی نیز، پس از دو سال و چهار ماه و به روایتی، پس از شش سال از تولد تنها فرزند دلبندش حضرت محمد(ص)، بدرود حیات گفت.(۴) كفالت حضرت محمد(ص) بر عهده جدش عبدالمطلب بود و پس از وفات عبدالمطلب، بر عهده فرزندش ابوطالب، قرار گرفت.(۵) به هر روی، آن حضرت در ۲۷ رجب سال چهلم عام الفیل (مطابق با سال ۶۱۰ میلادی)، در چهل سالگی به رسالت مبعوث شد.
آن حضرت در حالی كه در غار حرا، در حوالی مكه معظمه، به عبادت و نیایش می پرداخت، جبرئیل امین بر وی نازل شد و بر وی آیاتی از قرآن مجید را به عنوان طلیعه و آغاز كتاب هدایت و سعادت، بخواند و وی را به كسوت نبوت مفتخر ساخت.
نخستین آیاتی كه بر آن حضرت فرود آمد، آیه های سوره ۹۶ قرآن مجید، یعنی سوره علق بود(۶) و در آن آمده است: بسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. اِقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذی خَلَقَ. خَلَقَ الْاِنسانَ مِنْ عَلَقَ. اِقْرَا وَ رَبُّكَ الْاَكْرَمُ. اَلَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ … به روایتی، جبرئیل امین با هفتاد هزار فرشته و میكائیل با هفتاد هزار فرشته فرود آمدند و برای آن حضرت، كرسی عزت و كرامت آوردند و تاج نبوت و رسالت را بر سر آن بزرگوار گذاشتند و لوای حمد را به دستش داده و گفتند بر فراز این كرسی برو و خدایت را سپاس گو.
به روایت دیگر، آن كرسی از یاقوت سرخ و پایه ای از آن از زبرجد و پایه ای از مروارید بود و چون فرشتگان به سوی آسمان صعود كردند، آن حضرت از كوه حرا، پایین آمد و انوار جلال، او را فراگرفته بود، به طوری كه كسی توان نظر كردن به چهره مباركش را نداشت و بر هر درخت، گیاه و سنگی كه می گذشت، وی را سجده می كردند و با زبان فصیح می گفتند: السلام علیك یا نبی الله، السلام علیك یا رسول الله. همین كه وارد خانه شد، از نور چهره مباركش خانه خدیجه كبری(س) منور شد و آن بانوی پرهیزكار پرسید: ای محمد! این چه نوری است كه در تو مشاهده می كنم؟ حضرت فرمود: این نور پیامبری است، بگو: لا اله الله، محمد رسول الله.
خدیجه گفت: من سال هاست، كه پیامبری تو را می دانم و هم اكنون نیز شهادت می دهم كه خدایی جز خداوند یكتا نیست و تو رسول و پیامبر خدایی. بدین گونه، خدیجه نخستین كسی بود كه به همسرش حضرت محمد(ص) ایمان آورد.(۷) از میان مردان نیز امام علی بن ابی طالب(ع)، به محض دیدن چهره نورانی پیامبر(ص) به وی ایمان آورد و شهادتین را بر زبان جاری كرد. از آن پس، پیامبر(ص) در كنار خانه خدا نماز می گذارد و خدیجه(س) و علی(ع) بر او اقتدا می كردند و نماز می خواندند.(۸) این سه نفر، با جان و مال و هستی خویش اسلام را پرورانده و فراگیر نمودند.

۱- فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام(ص) (جعفر سبحانی)، ص ۵۹
۲- كشف الغمه (علی بن عیسی اربلی)، ج۱، ص ۱۰
۳- كشف الغمه، ج۱، ص ۱۷؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج۱، ص ۱۳؛ تاریخ ابن خلدون، ج۱، ص ۳۸۳؛ فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام، ص ۵۹
۴- منتهی الآمال، ج۱، ص ۴۴؛ فرازهای از تاریخ پیامبر اسلام(ص)، ص ۶۷
۵- همان و تاریخ ابن خلدون، ج۱، ص ۳۸۴ ۶- فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام(ص)، ص ۹۳؛ تاریخ ابن خلدون، ج۱، ص ۳۸۵
۷- منتهی الآمال، ج۱، ص ۴۷
۸- فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام(ص)، ص ۹

منبع : تبیان