تلویزیون فوتبال پخش نکند چی پخش کند؟

خبرگزاری ایسنا، تیتر عنوان مهم خبری خود را این گونه انتخاب کرده است: «صدا و سیما، آب پاکی را روی دست فوتبال ریخت...» و با همین عنوان به مخاطبان خود نشان می دهد که نباید منتظر مساعدت و همکاری صدا و سیما برای اختصاص حق پخش تلویزیونی مسابقات لیگ باشند. اتفاقی که مطمئناً در صورت پافشاری سازمان صدا و سیما بر روی آن؛ معنی حذف تیمهای ایرانی از چارچوب باشگاههای آسیا را خواهد داشت. باشگاههای ایرانی هم از حق مسلم خود برای دریافت بودجه لازم محروم می شوند و هم به دلیل تملک خواهی و انحصارطلبی سیما، از دستیابی به معتبرترین رقابتهای باشگاهی آسیا محروم می مانند.
حقی که دیگران امروز برای فوتبال ایران مطالبه می کنند، حقی است که سالها و به ناحق از دست فوتبال باشگاهی ایران محروم مانده است. باشگاههای ایرانی در حالی از رسیدن به حق پخش تلویزیونی محروم می مانند که در سراسر دنیا، تیمهای باشگاهی و ملی از چنین مسیری، بخشی عمده از درآمد سالیانه شان را کسب می کنند.
فرمول بسیار ساده ای است. سیما در قبال پخش بازی دو تیم پرسپولیس و ابومسلم، بدون صرف حتی یک ریال برای تهیه کننده، کارگردان و بازیگر، سه ساعت از برنامه خود را روی آنتن می برد. به عنوان مثال، بازی تیمهای پرسپولیس و ابومسلم در تهران، در بدبینانه ترین شرایط ممکن، بیش از ده میلیون بیینده تلویزیونی خواهد داشت. بدین ترتیب سیما فرصت می یابد تا در چنین زمانی، با بالابردن تعرفه آگهیهای خود، نه تنها بیشترین تعداد آگهی که در حقیقت بیشترین درآمد ممکن را کسب کند. آیا سهم پرسپولیس و ابومسلم که در حقیقت بانیان اصلی و بازیگران و کارگردانهای واقعی این سریال تلویزیونی هستند هیچ است؟
مهران مدیری در سال ۱۳۸۴ برای ساخت سریال طنز شبهای برره، دستمزدی بالغ بر دقیقه ای ۵۰۰ هزار تومان می گرفت و امروز باعث تأسف است که عطاران برای سریالی که بیشتر تبلیغ اعتیاد را بر عهده دارد، از چنین رقمی بالاتر دریافت می کند. اما در این فرآیند پرداخت و دریافت، جایی برای فوتبال و باشگاهها باقی نمی ماند!
مدیریت سیما با این رویه و با اعلام رسمی این موضوع که بودجه ای را به فوتبال اختصاص نخواهد داد، شمشیر را از رو می بندد و نشان می دهد که برای سیما، در ورزش و فوتبال چیزی به نام جذب نظر مخاطب و البته منافع ملی اهمیتی ندارد. حذف استقلال و پرسپولیس و البته صبا و سپاهان، برای سیما اهمیتی پیدا نمی کند.
آیا می دانید سیمای عزیز که این گونه با دو دست بودجه خود را چسبیده و از مازاد آن هم نمی گذرد، در فصل پیش چه میزان از پخش بازیهای لیگ درامد خالص داشت؟ مطمئناً شگفت انگیز است: «۵۶ میلیارد تومان!» دقت کنید که ۵۶ میلیارد تومان نه ریال!
فدراسیون فوتبال بر اساس وظیفه اش، به دنبال کسب فقط یک دهم از این درآمد هنگفت برای باشگاهها بود. اما هرگز نتیجه ای حاصل نشد و حالا باید تدبیری دقیق تر داشت.
علی کفاشیان راهی درست را برگزیده او تهدید کرده که از هفته آینده به دوربینهای تلویزیونی اجازه فیلمبرداری و پخش بازیها را نخواهد داد و درهای ورزشگاه به روی کارکنان و دوربینهای سیما بسته می ماند.
می دانید در صورتی که این اتفاق و این تهدید عملی شود، چه پیشامدی در انتظار سیماست؟ برنامه هایی مانند نود، ورزش از نگاه دو، ورزش و مردم، دوربین خبرساز و البته فوتبال برتر از برنامه های سیما حذف می شوند و بی تردید کارگردانهای تلویزیون و تهیه کنندگان سیما قدرت پر کردن این خلاءها با برنامه های مفید و مؤثری که بینندگان را آن گونه که باید پای تلویزیون بنشاند، نخواهند داشت! کدام سریال تلویزیون می تواند جانشین شهرآورد داغ استقلال و پرسپولیس شود و زمانی که هیچ فیلمی از بازیها گرفته نشود، نودی هم نخواهد بود. این تصمیم، سیما را به انزوا خواهد برد. حالا باید پرسید نهادی مانند سیما که از بودجه کلان دولتی ارتزاق می کند چرا برای خرج کردن پولش در ورزش (نه سریال بزنگاه که سراسر اشاعه اعتیاد بود) این گونه خست به خرج دهد؟ تنها علاج این درد همان تحریم فدراسیون است. مسؤولان باید درهای ورزشگاه را به روی دوربینها ببندند... سیما گویی دنبال حذف باشگاههای ایران از آسیا است!

پیام یونسی پور

منبع : روزنامه قدس