ستارهٔ راک - ROCK STAR

سال تولید : ۲۰۰۱
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : رابرت لارنس و توبی جافی
کارگردان : استیون هرک
فیلمنامه‌نویس : جان استاکول
فیلمبردار : اولی اشتایگر
آهنگساز(موسیقی متن) : ترِوِر ریبین
هنرپیشگان : مارک والبرگ، جنیفر انیستن، جیسن فلمینگ، دامینیک وست، جیسن بانم، جف پلیسن، تیموتی اسپال و تیموتی آلیفانت
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۵ دقیقه


̎کریس کول̎ (والبرگ)، تعمیرکار ماشین‌های فتوکپی و خوانندهٔ جایگزین یک گروه موسیقی، آرزو دارد روزی ستارهٔ راک شود. دوستش، ̎امیلی̎ (انیستن) از طرفداران پروپاقرص او است و اعتقاد دارد که ̎کریس̎ به‌جای تقلید از خوانندهٔ گروه استیل دراگون، می‌تواند ترانه‌های خودش را بسازد. سپس یک روز، ̎کریس̎ پیامی تلفنی دریافت می‌کند که زندگی‌اش را تغییر می‌دهد ـ او حالا به خوانندهٔ اصلی گروه ̎استیل دراگون̎ تبدیل شده است. او دیگر رویائی در سر نمی‌پروراند و می‌تواند واقعاً رویایش را زندگی کند. اما آیا یک زندگی پر از افراط و تفریط توقعات او را بر می‌آورد؟
● ستارهٔ راک، فیلمی است دربارهٔ آدمی ساده‌لوح که ساده‌انگارانه نوشته شده و تلاش می‌کند به اندازهٔ عنوانش عوامانه نباشد ولی هیچ‌وقت چیز دیگری نیست مگر همان اصل قدیمی که دنیای سرگرمی همه‌اش دربارهٔ مشهور شدن است و سقوط و دست آخر، رستگاری. اگرچه فیلم‌نامهٔ استاکول براساس ماجراهای واقعی یک خوانندهٔ جایگزین گروه راک نوشته شده که توسط همان گروهی که او از طرفدارانش بوده، استخدام می‌شود، ولی روش روایت داستان هیچ‌گاه از همان فانتزی‌های پیش‌پاافتاده و حکایتی هشداردهنده، فراتر نمی‌رود. این عنصر اخیر با همان پژواک یک ̎ریفِ̎ گوش‌خراش گیتار به کار گرفته شده که برای آدم بی‌خبری که از تقریباً مشهور (کامرون کرو، ۲۰۰۰) خوشش آمده و قبلاً خطرات زندگی ̎راک اند رول̎ی به او یادآوری شده، حالت بی‌خبری کهنه را دارد. اما اگر همهٔ این‌ها کهنه به‌نظر می‌رسند، برای والبرگ، تکرار ماجرائی است که در شب‌های عشرت (۱۹۹۷) زندگی‌اش کرده است. والبرگ که به هرحال در این‌جا راحت‌تر از سیارهٔ میمون‌ها (تیم برتن، ۲۰۰۱) جا افتاده، ظاهراً برای این نقش ایده‌آل به نظر می‌رسیده و چون خودش هم کار هنری‌اش را با همین گروه‌های موسیقی (و البته در ژانری متفاوت) شروع کرده، بنابراین اجراهای زنده‌اش در کنار تعدادی نوازندهٔ واقعی، بسیار طبیعی‌تر از اجرای گروه تقریباً مشهور جلوه می‌کند، ولی ساده‌لوحی‌اش نسبت به زندگی، اعتباری برای نقش‌اش باقی نگذاشته است.