دزدان دریائی - Pirates

سال تولید : ۱۹۸۶
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : طارق بن امر
کارگردان : رومن پولانسکی
فیلمنامه‌نویس : ژرار براش و پولانسکی
فیلمبردار : ویتولد سوبوسینسکی
آهنگساز(موسیقی متن) : فیلیپ سارد.
هنرپیشگان : والتر ماتا، کریس کمپیون، دیمین تامس، اولو جیکوبز، فردی مین، دیوید کلی، آنتونی پک، آنتونی داوسن، شارلوت لوئیس، روی کینی‌یر و ژاک موری.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۴ دقیقه.


«ناخدا رِد» (ماتا)، دزددریائی پُرابهت و هراس‌انگیز، روی کلکی کوچک وسط اقیانوس گیر کرده، و چیزی نمانده که یکی از افراد جوانش به‌نام «ژان باپتیست» (کمپیون)، معروف به «قورباغه» را بخورد، که سروکله یک کشتی بادبانی اسپانیائی به نام «نپتون» پیدا می‌شود. آن دو خود را به عرشه می‌رسانند - در حالی که صندوقچه گنج ناخدا را هم از دست داده‌اند - و می‌بینند افراد کشتی برای مراسم شلاق‌زنی جمع شده‌اند و این دو هم مجبور می‌شوند جزو ملوان‌های کشتی درآیند. «ناخدا رد» که بو برده‌بار کشتی تخت پادشاهی آزتک‌هاست، نقشه‌ای می‌کشد تا آن را به چنگ بیاورد؛ او در کشتی شورشی برپا می‌کند، از چوبه دار جان سالم به در می‌برد و بالاخره نپتون را از چنگ ناخدای متکبرش، «دون آلفونسو» (تامس)، در می‌آورد. یکی از گروگان‌های او، دختری به‌نام «دولورس» (لوئیس)، برادر زاده حاکم ماراکایبو است؛ «دولورس» و «قورباغه» مدام با هم صمیمی‌تر می‌شوند، ولی «ناخدا رد» او و سایر گروگان‌ها را در جزیره‌ای که افرادش منتظرش هستند، به مردی به‌نام «داچ» (کینی‌یر) پیشکش می‌کند. در اینجا «دون آلفونسو» نپتون را پس می‌گیرد و «ناخدا رد» او را تا ماراکایبو تعقیب می‌کند. حاکم آنجا مجبور می‌شود در نقشه‌ای شرکت کند که تخت پادشاهی آزتک‌ها را به «ناخدا رد» می‌رساند. اما نقشه درست از آب در نمی‌آید و «رد» و «قورباغه» به زندان می‌افتند تا روز اعدام‌شان برسد، و وقتی هم که افراد گروه «رد» آنان را نجات می‌دهند، «دون آهفونسو» با تخت پادشاهی از آنجا دور شده است. «رد» تعقیب‌شان می‌کند و به عمد کشتی خود راغرق می‌کند تا افرادش چاره‌ای جز رفتن به روی عرشه نپتون نداشته باشد؛ با در گرفتن نبرد، «دون آلفونسو» و «دولورس» سوار قایق نجات می‌شوند و کشتی در آتش می‌سوزد. با طلوع آفتاب، «رد» و «قورباغه» که تخت پادشاهی را به چنگ آورده‌اند، دوباره روی دریا سرگردانند.
* نخستین فیلم پولانسکی پس از تس (1979)، که از 1974 و به‌دنبال محله چینی‌ها، با همکاری جک نیکلسن در نقش مرکزی «ناخدا رِد» و خود کارگردان در قالب وردست بی‌گناه و بلاکِش او، صحبتش بود اما چند بار به دلیل فراهم نشدن بودجه لازم به سرانجام نرسیده بود تا اینکه کمک بن‌امر، سرمایه‌گذار تونسی که لاتراویتا (فرانکو زفیرلی، 1982) را هم تهیه کرده بود، از راه رسید: بی‌ترسِ هزینه‌ای هشت میلیون دلاری برای بازسازی مدل غول‌آسائی از یک کشتی بادبانی قرن هفدهمی که نه تنها مکان اصلی فیلم‌برداری بیشتر صحنه‌های فیلم بود که محل مناسبی برای اسکان گروه‌ پُرشمار بازیگران و تولد فیلم هم می‌بایست باشد. مایه‌های اصلی فیلم، ماجراجوئی و سنگ‌دلی کاسبکارانه، جاه‌طلبی‌های افراطی و حمله به حالت‌های بهنجار و طبیعی زندگی با احساس‌های دوگانه انتقام جویانه و آرزومندانه، که از فیلم‌های کوتاه اولیه پولانسکی تا فیلم‌های بلند بعدی‌اش حضور دارد، اینجا به‌دلیل ضعف‌های فیلم‌نامه از کار در نمی‌آید و از طرف دیگر، با اینکه فیلم خودش را جدی نمی‌گیرد، جنبه سرگرم کننده و تفریحی آن هم جالب نیست. شوخ طبعی هم‌راه با هرزگی و شقاوت پولانسکی (مثلاً در صحنه‌های شکنجه) و موسیقی شاد و شنگول سارد (حتی در صحنه‌های درگیری) به تماشاگر اجازه همراهی با فیلم و تعقیب کردن سرنوشت قهرمانان آن را نمی‌دهد. ماتا، با ریش و قیافه ژولیده اما مهربان، و لهجه کاکنی بی‌عیب و نقصش، ترکیب ناموفقی را از لبخندهای پدرانه توطئه‌آمیز و رفتار سرد فرصت‌طلبانه به نمایش می‌گذارد. ‌