ارزیابی سیستم‌های پراکنده جامد استامینوفن و اتیل سلولز، اودراجیت RS و یا RL و بررسی تأثیر نوع حلال مورد استفاده در تهیه این سیستم‌ها بر خصوصیات ماتریکس‌های حاصل از آنها

از میان روش‌های گوناگون و متعدد موجود جهت تهیه فرآورده‌های آهسته رهش خوراکی استفاده از سیستم‌های ماتریکسی به‌عنوان ساده‌ترین و ارزان‌ترین راه مطرح می‌باشند که در آنها ماده داروئی در یک حامل کنترل‌کننده سرعت رهش دارو به‌صورت یکنواخت پراکنده شده است. ماتریکس‌های نامحلول و بی‌اثر دسته مهمی از سیستم‌های ماتریکسی را تشکیل می‌دهند که در تهیه آنها از پلیمرهای نامحلولی مانند اتیل سلولز، اودراجیت‌های RS و RL استفاده می‌گردد.
در این نوع ماتریکس‌ها سرعت رهش دارو به شدت وابسته به میزان منافذ موجود در ساختمان ماتریکس و همچنین سیستم شبکه‌ای این منافذ می‌باشد و بنابراین نوع اکسیپیان‌های استفاده شده جهت ساخت این ماتریکس‌ها و همچنین فرآیند به‌کار گرفته شده جهت ساخت آنها از فاکتورهای مؤثر در سرعت رهش دارو می‌باشد. در ساخت این نوع ماتریکس‌ها، هم مخلوط‌های فیزیکی و هم سیستم‌های پراکنده جامد دارو و پلیمر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در تعدادی از مطالعات نشان داده شده است که سیستم‌های پراکنده جامد، سیستم‌های مؤثرتر و کارآمدتری در کنترل سرعت رهش دارو می‌باشند.

فاطمه صادقی
هادی افراسیابی گرکانی
سید علی قدسی

منبع : مجله دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تبريز