تهران، شهر بی‌فردا !

آیا فردایی در انتظار این شهر آلوده خواهد بود؟ آیا دیگر امیدی به تولد و رشد انسان‌هایی سالم چه از نظر جسمی و چه فکری، در این شهر دوداندود هست؟
تهران را می‌گویم. کلانشهری که روزگاری مدعی بودیم همیشه غرق نور است و این روزها بهتر است بگوییم که همیشه پر از دود است، نه هوای پاکی برای تنفس دارد و نه فضایی برای تردد خودرو‌هایی که به‌شکلی سرطانی به تعدادشان افزوده می‌شود.
از همه اینها گذشته، در خبرهای دیروز رسانه‌ها هم آمده بود که وضع آلودگی خاک تهران از آلودگی هوای آن نگران‌کننده‌تر است و باید تمهیداتی برایش اندیشیده شود. موضوع آلودگی خاک تهران همچون دیگر معضلات این شهر، از آلودگی‌های زیست‌محیطی‌ گرفته تا معضل ترافیک و البته آلودگی تهدیدکننده هوایش، سال‌هاست که توجه کارشناسان و طرفداران محیط زیست و محققان ما را به خود مشغول کرده است.
اما جای بسی تعجب است که هیچ‌گونه اقدام موثر و پایداری برای مقابله با آن همچون دیگر مواردی که برشمردیم، صورت نمی‌گیرد.
سال‌هاست که خاک مناطق جنوبی تهران بر اثر نشت ترکیبات نفتی از مخازن زیرزمینی و یا لوله‌های انتقال فرسوده و نیز زوائد ناشی از پالایش نفت خام آلوده شده که نشانه‌های آن هم به وضوح در آب نهرها و خاک‌های اطراف منطقه‌ای چون کهریزک قابل مشاهده است.
با این حال نه تنها اقدامی کنترلی در این مناطق صورت نگرفته، بلکه عوامل دیگری همچون ساخت و سازهای بی‌رویه، انجام عملیات خاکبرداری غیرضروری و همین‌طور خاک بارش باران‌های اسیدی به علت وجود آلودگی زیاد در هوای تهران به آن افزوده شده است.
به طور مسلم تهران تنها شهر غرق در آلودگی‌های شهری و زیست‌محیطی نیست، بلکه بسیاری از شهرهای کوچک یا بزرگ دنیا با عواملی که ما در این شهر پهناور با آن روبه‌رو هستیم، مواجه‌اند.
بنابراین، آنچه ما یا بهتر بگوییم مسوولان و دست‌اندرکاران امور شهری، زیست‌محیطی و صنعتی ما باید ببینند نه تنها وجود این مشکلات، بلکه یافتن راهکارهایی است که بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا به آن دست یافته‌اند.
این درست است که تهران با انبوهی از آلاینده‌های مختلف احاطه شده که هر روزهم بر تعداد آنها افزوده می‌شود ولی این معضلی نیست که راه‌حلی نداشته باشد. آنچه ما به آن نیاز داریم آموزش، مدیریت تخصصی، مسوولیت‌پذیری و داشتن نوعی وجدان جمعی است. از یاد نبریم که با توجه به وضع موجود اگر به اعمال راه‌حل‌های عملی و کارآمد اقدام نکنیم، شاید نتوانیم فردایی را در این شهر نظاره‌گر باشیم.

پونه شیرازی

منبع : روزنامه جام‌جم