زنی به نام نیکیتا - LA FEMME NIKITA

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : فرانسه و ایتالیا
محصول : گومون و تایگر
کارگردان : لوک بسون
فیلمنامه‌نویس : لوک بسون
فیلمبردار : تیری آربوگاست
آهنگساز(موسیقی متن) : اریک سرا
هنرپیشگان : آن پاریلو، ژان اوگ آنگلاد، چکی کاریو، ژان مورو، ژان رنو، ژان بویز و رولان بلانش
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۷ دقیقه


ـ دختری به نام ̎نیکیتا ̎ (پاریلو) در جریان سرقت مسلحانه از یک داروخانه، افسر پلیسی را می‌کشد و به سی سال زندان محکوم می‌شود. با شروع دورهٔ محکومیتش، از طرف یک مأمور مخفی دولت به او پیشنهاد می‌شود تا به عنوان تروریست حرفه‌ای با آنان همکاری کند. ̎نیکیتا ̎ می‌پذیرد و پس از گذراندن دوره‌های آموزشی در زندان با هویتی تازه آزاد می‌شود و چند مأموریت را نیز با موفقیت به پایان می‌رساند. اما در یکی از مأموریت‌ها (دزدیدن اطلاعاتی از یک سفارتخانهٔ خارجی) دچار مشکل می‌شود، و به کمک یک ̎پاک‌کننده̎ (رنو) می‌گریزد.
ـ بسون با زنی به نام نیکیتا یک بار دیگر به مضمون اصلی نخستین فیلمش ـ آخرین نبرد (۱۹۸۴) ـ باز می‌گردد؛ به تصویر کشیدن دنیائی آشفته که در آن، خشونت تنها راه بقا است. دختری بسیار جسور و با سرشتی وحشی و بدوی، در طول مسیر پرپیچ و خم و پر ماجرای داستان کم‌کم یاد می‌گیرد که چطور از تمام توانائی‌های بالقوه‌اش برای موفق شدن و از بین بردن ̎دشمنان̎ استفاده کند، اما سرانجام، درست وقتی که تماشاگر او را ̎باور̎ می‌‌کند، ناگهان کنار ̎پاک‌کننده̎ (رنو، بازیگر نقش منفی / آخرین نبرد) دختر کوچولوی معصوم و ترسیده‌ای به نظر می‌رسد که حتی قابل ترحم است. فیلم شروعی نفس‌گیر و غیرمنتظره دارد و با پیشرفت داستان هم از سرعت وقایع کاسته نمی‌شود. صحنهٔ نخستین مأموریت ̎نیکیتا ̎ در رستوران (و گیر افتادنش در آشپزخانه)، صحنهٔ ترور از پنجرهٔ حمام هتل (در حالیکه دوستش از پشت در با او حرف می‌زند) و بازی پاریلو (همسر بسون) به یادماندنی است.