صنعت پوشاک در آستانهٔ فصلی نو

امروزه در جامعه ما نظرات مختلفی در مورد مد ابراز می‌شود که برگرفته از سن و موقعیت اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی نظردهندگان است. درصد بالائی از جمعیت کشورمان را جوانان تشکیل می‌دهند.
اکنون بازار پوشاک مملو از اجناس استوک، چینی، ترک و... و یا وازده‌های پوشاک اروپائی است. یکی از تولیدکنندگان خوب کشورمان در این‌باره حرف بسیار جالبی زده است. وی گفت: ما با رقابت در صنعت پوشاک مخالف نیستیم، رقابت در بازار باعث ترقی و رشد کیفیت و نوآوری می‌شود ما مخالفتی نداریم که در این مبارزه اقتصادی، طرح، رنگ، پارچه و... شرکت کنیم و معتقدیم پوشاک داخلی می‌تواند با پوشاک وارداتی مقابله کند ولی یک اما وجود دارد و آن اینکه پوشاکی که به ایران می‌آید باید تحت کنترل و با عوارض تعریف شده گمرکی وارد کشور بشود و به شکل قاچاق وارد نشود، در آن‌زمان است که یک رقابت سالم به‌وجود خواهد آمد.
قبل از اینکه کشور همسایه ما، ترکیه به جایگاه فعلی و پررونق خود برسد کشور ما جزء صادرکنندگان پوشاک به کشورهای اروپائی بود و اکنون هم حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد. به‌طوری‌که پوشاک ما در بخش‌های تولید و پوشاک به سفارش برخی برندهای خارجی و داخلی تولید و صادر می‌شود.
حمایت‌های کافی و لازم دولت از صنعت نساجی ترکیه باعث شد که ترکیه در دو دهه اخیر جزء کشورهای مطرح در تولید پوشاک با کیفیت قابل قبول شود. تا جائی‌که شرکت‌های بزرگ پوشاک ایتالیا و امریکا... سفارش‌های خود را به تولید‌کنندگان برتر ترکیه بدهند.
در کشور عزیزمان ایران، بستر مناسب و پتانسیل‌های بسیار موجود است که با حمایت و تشویق دولت از تلاش‌گران این صنعت و بستن راه‌های قاچاق کالا می‌شود این صنعت را که بعد از صنایع غذائی بیشترین خریداران را دارد به جایگاه حقیقی‌اش رسانید. راهکارهای زیادی برای دولت وجود دارد که بتواند اعتماد از دست‌رفته تولید‌کنندگان و مصرف‌کنندگان را جلب کند در وهله اول این موضوع را می‌توان با فرهنگ‌سازی و ایجاد تعصب ملی در خرید پوشاک به‌وجود آورد.
حمایت، نظارت و کنترل دولت می‌تواند اعتماد از دست‌رفته پوشاک ایرانی در مقابل پوشاک‌خارجی را بازگرداند و صنعت نساجی و پوشاک را از این سردرگمی نجات دهد.
از جمله راهکارهائی که می‌توان برای بهبود وضعیت فعلی ارائه داد عبارتند از:
۱. کنترل شدید گمرکی بر واردات پوشاک.
۲. حمایت و تشویق دولت از تولیدکنندگان که مطابق استانداردهای جهانی کار می‌کنند.
۳. ارائه تسهیلات و وام‌های بلندمدت بانکی به تولید‌کنندگان صنعت نساجی
۴. تشویق صادراتی تولیدات داخلی که مطابق استانداردهای بین‌المللی تولید می‌کنند.
۵. معافیت واردات ماشین‌آلات جدید مرتبط در صنعت نساجی و دوخت‌و‌دوز از تعرفه‌های گمرکی.
۶. قیمت‌گذاری پوشاک با نظرات کارشناسانه.
۷. اختصاص تخفیف‌های مالیاتی به تولید‌کنندگان و فروشندگان پوشاک.
۸. برگزاری نمایشگاه اختصاصی پوشاک در هر فصل و معرفی بهترین طراحان لباس و کفش
۹. فرهنگ‌سازی برای ترویج مصرف پوشاک ایرانی
۱۰. حمایت و تضمین خرید دولت از پنبه‌کاران که پشتیبان صنایع نساجی هستند.

ابوالفضل رزم‌آرا

منبع : مجله اقتصاد و زندگی