یک امتیاز، سهم ۷۰ میلیون ایرانی از جام جهانی

● ایران
۱. ابراهیم میرزاپور
۲. حسین کعبی (از دقیقه ۶۷ آرش برهانی)
۳. محمد نصرتی (از دقیقه ۱۳ مسعود شجاعی)
۴. سهراب بختیاری‌زاده
۵. رحمان رضائی
۶. فریدون زندی
۷. مهدی مهدوی‌کیا
۸. آندرانیک تیموریان
۹. مهرزاد معدنچی
۱۰. علی دائی
۱۱. وحید هاشمیان (از دقیقه ۳۹ رسول خطیبی)
▪ سرمربی: برانکو ایوانکوویچ
● ایران یک آنگولا یک
▪ گل‌ها: آمادو فلاویو (دقیقه ۶۰) برای آنگولا و سهراب بختیاری‌زاده (دقیقه ۷۵) برای ایران
▪ داور: مارک شیلد (استرالیا)
▪ اخطار: مهرزاد معدنچی، آندرانیک تیموریان و فریدون زندی از ایران مانوئل گانگالوکو، آنتویو مندونکا، و انسیمبا زی کالانگا از آنگولا
▪ تماشاگر: ۳۸ هزار نفر
▪ ورزشگاه: سنترال اشتادیون لایپزیک
● آنگولا
۱. پریه‌را ریکاردو
۲. لوئیز دلگادو
۳. ژوا جامبا
۴. کارلوس آلونسوکالی
۵. مانوئل کانگولوکو
۶. مارکوس میلوی
۷. پائولو فیگوئرو (از دقیقه ۷۳ روی مانوئل مارکز)
۸. آنتونیو مندونکا
۹. آندره ماتئوس (از دقیقه ۲۳ آرسنیولاو)
۱۰. انسیمبا زی کالانگا
۱۱. فابریسه آکوا (از دقیقه ۵۱ آمادو فلاویو)
▪ سرمربی: لوئیز گونکالوس
● شرح گل‌ها
▪ گل آنگولا: ارسال توپ از جناح راست آنگولا را فلاویو در حالی‌که هیچ مدافعی مزاحم وی نبود و غیر از رحمان رضائی هم کسی در محوطه جریمه حضور نداشت، با ضربه سر تبدیل به گل کرد.
گل ایران: ارسال توپ از روی نقطه کرنر توسط مهدی مهدوی‌کیا را سهراب بختیاری‌زاده بالاتر از تمام بازیکنان حاضر در محوطه جریمه آنگولا تبدیل به گل کرد.
لحظات حساس
▪ دقیقه ۱۴: نفوذ و ضربه سرکش فریدون زندی را دروازه‌بان آنگولا دفع کرد که در ادامه دفاع آنگولا توپ را به بیرون فرستاد.
▪ دقیقه ۱۶: ضربه محکم مهاجم آنگولا را میرزاپور با خروج خود دفع کرد.
▪ دقیقه ۲۳: ضربه ایستگاهی علی دائی را دروازه‌بان آنگولا مهار کرد.
▪ دقیقه ۲۴: سانتر بلند مهدوی‌کیا روی پاس کعبی را علی دائی با ضربه سر بی‌دقت خود به بیرون زد.
▪ دقیقه ۲۶: توپ ارسالی از روی نقطه کرنر توسط مهدوی‌کیا را هاشمیان با ضربه سر به سمت دروازه فرستاد که مدافع آنگولا توپ را روی خط دروازه دفع کرد که توپ برگشتی نیز با ضربه بازیکنان ایران به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۲۸: ضربه آلونسو درون محوطه جریمه با اختلاف زیاد از روی دروازه ایران به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۴۰: شوت خوب مهدوی‌کیا روی ضربه ایستگاهی را دروازه‌بان آنگولا دفع کرد که در بازگشت شوت سرکش تیموریان نیز از آن ریکاردو شد.
▪ دقیقه ۲+۴۵: توپی که در محوطه جریمه ایران به کالانگا رسید، با ضربه محکم او همراه شد اما این توپ را میرزاپور دفع کرد.
▪ دقیقه ۴۹: ضربه دلگادو به‌طور خطرناکی از کنار دروازه ایران به بیرون رفت.
دقیقه ۵۴: شوت سرکش مسعود شجاعی را دروازه‌بان آنگولا دفع کرد و در برگشت ضربه‌ مهدوی‌کیا نیز به‌جائی نرسید.
▪ دقیقه ۶۲: توپی که در محوطه جریمه به مندونکا رسید، با ضربه فنی این بازیکن همراه شد اما با عبور از کنار دروازه ایران به‌جائی نرسید.
▪ دقیقه ۷۰: سانتر روی دروازه ایران را مهاجم آنگولا با استفاده از اشتباه مدافعان کشورمان تصاحب کرد که ضربه سر او را میرزاپور دفع کرد.
▪ دقیقه ۸۰: ضربه محکم از راه دور مهاجم آنگولا را میرزاپور گرفت.
▪ دقیقه ۸۲: ارسال توپ از سوی معدنچی با ضربه سر دائی همراه شد که در نهایت توپ به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۸۸: سانتر مهدوی‌کیا را علی دائی با سر زد که توپ از کنار دروازه رد شد.
● شرح بازی
آخرین بازی تیم ملی ایران در مسابقات جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان فرصتی بود برای اینکه ملی‌پوشان ناموفق کشورمان با ارائه یک بازی خوب، طعم تلخ ۲ شکست پیشین را از کام مردم بزدایند اما افسوس و صدافسوس که بهترین تیم چند سال اخیر ایران از لحاظ مهره و تاکتیک‌پذیری، بدترین نتیجه ممکن را گرفت و یک دنیا سرخوردگی را برای هواداران فوتبال این کشور بر جای گذاشت.
انتظار ما از تیم ملی کشورمان مدت‌ها است که به حداقل رسیده اما جای آن داشت که بازیکنان ما همتی به خرج داده و برای دلخوش کردن مردم و کاستن از فشار انتقادات هم که شده، بر آنگولا غلبه کنند. افسوس که تفکرات مشوش برانکو حاکم بر اردوی ملی‌پوشان در فردریش هافن شد و به زمین بازی هم البته سرایت کرد تا تیم ملی ایران نهایت تلاشش را صرف به تساوی کشاندن بازی باخته مقابل آنگولا کند.
شروع نه چندان خوب ملی‌پوشان، امید پیروزی را از ما گرفت اما نیمه اول برای آنگولائی‌ها هم نیمه پرضعفی محسوب می‌شد. هر چه ایران آشفته ظاهر شد، آنگولا هم بدون برنامه به بازی پرداخت و چندان با انگیزه نشان نداد.
تدریجاً و با آشکار شدن ضعف آنگولائی‌ها، بازیکنان ایران نبض بازی را در اختیار گرفته و حملات زیادی روی دروازه آنگولا طراحی کردند. ۳۰ دقیقه آخر نیمه اول شاهد هجوم همه جانبه تیم ملی ایران بودیم که صحنه‌های بسیار حساسی هم روی دروازه آنگولا خلق گردید. به‌طور کلی می‌توان گفت در نیمه اول اگرچه شروع خوبی نداشتیم اما پایان هیجان‌انگیزی را شاهد بودیم و اگر مهاجمان انگیزه و تمرکز لازم را داشتند، حتی می‌توانستیم به گل‌ها برسیم. هر چند آشفتگی‌‌های درون اردوی ایران، ذهن بازیکنان را کاملاً به‌هم ریخته بود و این امر از نحوه بازی ناهماهنگ مردان ما کاملاً مشهود بود. برانکو ایوانکوویچ سرمربی لجباز و بی‌دانش تیم ملی که خوشبختانه پس از این دیگر وی را تحمل نخواهیم کرد، در اقدامی توجیه‌ناپذیر مؤثرترین بازیکن ایران یعنی علی کریمی را در ترکیب اصلی قرار نداد تا تیم ملی از پیروزی مقابل آنگولا هم محروم گردد. در مورد برانکو و ضرباتی که او و حامیانش به فوتبال ما زده‌اند، حرف و سخن بسیار است که مطمئناً بدان پرداخته شده و خواهد شد.
تعویض‌های اجباری برانکو در نیمه اول هر چند شجاعانه به‌نظر می‌رسید و تا حدودی هم بر روند هجومی تیم ملی تأثیرگذار بود اما چندان منصفانه نبود. مطمئناً حضور بازیکنی مثل علی کریمی به جای شجاعی و یا عنایتی به‌جای خطیبی، مثمرثمرتر واقع می‌شد، اما برانکوی همیشه ترسو تصمیم داشت در آخرین حضور مخرب خود، بازیکنان به اصطلاح بی‌انضباط را تنبیه کند؛ یعنی علی کریمی و رضا عنایتی که قبلاً علیه او موضوع گرفته بودند. نیمه دوم با وجود برانکو، همیشه برای ما نیمه بدی بوده و در ۲ بازی قبل هم شکست‌هایمان در نیمه مربیان شکل گرفته بود. مقابل آنگولا هم برانکو با اندیشه‌های پوچ خود، ”وا“ داد، خصوصاً که حریف آفریقائی با اطلاع از شکست مکزیک مقابل پرتغال به صعود امیدوارتر بود. آنگولائی‌ها که از همان ابتدای نیمه دوم توپ و میدان را در اختیار گرفته و روند بازی را به‌طور کلی تغییر داده بود، آن قدر فشار آوردند تا بالاخره توانستند دفاع شکننده ایران را به زانو درآورده و به گل برسند.
نکته جالب این گل، حضور سهراب بختیاری‌زاده در محوطه جریمه آنگولا بود که نشان‌دهنده اشتیاق این مدافع برای گلزنی بود؛ این در حالی بود که وی از وظایف دفاعی خود غافل شده بود. مدافعان گلزن ما در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان تا حدودی جور مهاجمان بی‌دقتمان را کشیدند اما کسی نبود با حمایت از مدافعان پراشتباه ایران، از دریافت ۶ گل در ۳ بازی (متوسط ۲ گل برای هر بازی) پیشگیری کند. روند بازی ۲ تیم پس از به ثمر رسیدن گل آنگولا تغییر چندانی نکرد و آنگولائی‌ها همچنان به دروازه ایران یورش بردند تا با به ثمر رساندن گل‌های بیشتر بتوانند با تفاضل گل بهتر نسبت به مکزیک راهی مرحله بعد، مسابقات جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان گردند.
حملات بی‌واهمه آنگولائی‌ها این فرصت را در اختیار تیم ملی ایران قرار داد تا در یک ضد حمله و روی تاکتیک همیشگی (سانتر روی دروازه) توسط سهراب بختیاری‌زاده و با ضربه به سر چکشی او به گل برسیم بلکه از خطر سومین شکست بگریزیم. مسلماً اگر برانکو در چینش بازیکنان هم دقت بیشتری به خرج می‌داد، می‌توانستیم برنده بازی باشیم اما همه اندیشه‌های برانکو فقط مایه سرافکندگی فوتبال ایران در آلمان ۲۰۰۶ شد.
بازیکنان ما پس از به ثمر رساندن گل تساوی، روحیه بیشتری گرفته و با انگیزه‌ای افزون در پی به ثمر رساندن گل دوم برآمدند اما با وجود عقب‌نشینی آنگولائی‌ها به دلیل دریافت گل و کمرنگ شدن امید صعود، نتوانستیم به نتیجه‌ای بهتر از تساوی دست پیدا کنیم. نمی‌توان گفت آنگولا برای باخت به این میدان آمده بود اما بازی آنها در نیمه اول نشان داد که چندان هم برای صعود انگیزه و اصرار ندارند و تا همین جای کار هم راضی به‌نظر می‌رسند. در هر صورت ایران با کسب یک امتیاز از حداکثر ۹ امتیازی که می‌توانست به‌دست بیاورد، به‌عنوان تیم چهارم گروه ۴ پایین‌تر از تیم‌های پرتغال، مکزیک و آنگولا از جام جهانی خداحافظی کرد تا نشان دهد که فوتبالش هنوز به مرزهای حرفه‌ای شدن نرسیده است.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی