سه شنبه, ۹ بهمن, ۱۴۰۳ / 28 January, 2025
مجله ویستا
می‌خواهیم بخشی از تاریخ شویم
«ریو فردیناند» ادعاهای فراوانی می‌كند. اما تقریبا همه می‌دانند كه نباید به ادعاهای او چندان هم دلخوش كرد. او چهار سال پیش در مرحله یك چهارم جام جهانی ادعا كرد كه برزیل را شكست خواهند داد كه نشد. دو سال پیش در یورو ۲۰۰۴ ادعا كرد در آن جام یكی از بهترین‌ها خواهد بود، كه نشد. و امسال هم ادعا كرده «وین رونی» بهترین بازیكن جام خواهد شد، كه این هم احتمالا نخواهد شد، چرا كه این بازیكن جوان مصدوم است. گفت‌وگویمان را با او اینچنین آغاز می‌كنیم:
▪فكر می‌كنی پیش‌بینی‌ات در مورد «وین رونی» درست از كار در آید؟
بالاخره زمانی می‌رسد كه «رونی» بهترین بازیكن جهان می‌شود. شاید هم آن زمان همین جام جهانی باشد. این فقط به شرطی است كه او بتواند مصدومیتش را پشت سر بگذارد. این را هم بگویم كه تیم انگلیس فقط و فقط متكی به او نیست تا با مصدومیت او كاملا ناتوان جلوه كند. ما تیم یك نفره نیستیم و بزرگتر از آن هستیم كه تمام امیدمان به یك نفر باشد. مثلا درخشش «استیون جرارد» در فینال جام حذفی، خیلی امیدوار كننده بود و نشان داد كه تیم انگلیس فقط یك ستاره به نام «رونی» ندارد. او یك تنه سرنوشت دیدار را عوض كرد و اگر این كار را در جام جهانی هم بتواند تكرار كند، همه چیز تمام است!
سال گذشته، هشت ماه محروم شدی و پس از این محرومیت مقابل اتریش به میدان رفتی. در آن دوره محرومیت اصلا این فكر به ذهنت رسیده بود كه شاید دیگر نتوانی لباس تیم انگلیس را بپوشی؟
خیلی خوشحالم كه دوباره توانستم یكی از یازده مرد اصلی تیم باشم. دور بودن از تیم ملی سخت و تكان دهنده است، چنان كه اگر می‌گفتند شایسته پوشیدن لباس تیم ملی نیستم داغان می‌شدم. هیچ بازیكنی نمی‌خواهد توسط مربی تیم ملی كنار گذاشته شود. می‌دانستم بالاخره روزی به تیم ملی باز خواهم گشت، اما پیش از آن می‌بایست برای منچستر بازی‌های خوبی را انجام می‌دادم. دست سرنوشت بود كه «سول كمپل» آسیب دید تا دوباره به تیم ملی بازگردم...
▪فكر می‌كنی حالا «سول كمپل» شانس حضور در تركیب اصلی را داشته باشد؟
بازیكنان بزرگی در خط دفاعی‌مان داریم. كمپل، تری، كاراگر، كینگ و من. كمپل فصل خیلی سختی را پشت سر گذاشته، اما همین كه در این مقطع مصدومیت او بهبود یافت، نشانه خوشحال‌كننده‌یی است. همه می‌دانند كه «سول كمپل» بازیكن بزرگی است و در این كسی تردیدی ندارد، اما همیشه شماره یك بودن هم دشوار و سخت است و حتی می‌توان گفت كه ممكن نیست.
▪پس از دوران محرومیت، خیلی‌ها عقیده دارند دیگر آن «فردیناند» جنگنده نیستی؟
همیشه با یك تلقی و حس بازی كرده‌ام. نمی‌دانم چگونه، باید جنگنده‌تر از این شوم، چون هنوز هم خودم را یك مبارز جنگجو می‌دانم. شاید منتقدینم با یك حس نوستالژیك به گذشته نگاه می‌كنند كه اوضاع برایشان آنگونه به نظر می‌رسد.
▪یعنی اصلا تغییر نكرده‌یی؟
قطعا در وجه بیرونی تغییر كرده‌ام. وقتی جوانتر بودم، برد مرا راضی می‌كرد، اما حالا برد سه بر یك هم حالم را خراب می‌كند چرا كه می‌گویم آن یك گل را هم نباید می‌خوردیم و این فكر همیشه با من هست، حتی اگر در خوردن گل مقصر هم نباشم. می‌دانید، اغلب بازیكن‌های حرفه‌یی بزرگترین منتقدان خودشان هستند و این را هم بگویم كه آن انتقادات و نیش‌هایی را كه در مطبوعات به من زدند، خودم قبل از آنها به خودم زده بودم. باور نمی‌كنید از هم تیمی‌هایم در تیم ملی یا منچستر بپرسید تا موضوع برایتان روشن شود.
▪هدف شما در حال حاضر چیست؟
بردن جام جهانی.
▪نمی‌ترسید حادثه چهار سال گذشته و آن دیدار مقابل برزیل تكرار شود؟
آن بازی را خیلی تماشا كرده‌ام. بارها و بارها. به نظر من، اگر در نیمه اول آن بازی می‌توانستیم پیروزی‌مان را حفظ كنیم، برنده آن دیدار می‌شدیم ولی نتوانستیم دروازه‌مان را بسته نگه داریم. برزیل هم تیم خوبی بود. «ریوالدو» كه نیاز به تعریف ندارد و «رونالدینیو» هم از آن دیدار بود كه خودش را به فوتبال دوستان تمام جهان معرفی كرد. در این بارها و بارها بازی را دیدن به این نتیجه رسیده‌ام كه ما در آن دیدار مثل بچه‌ها بازی می‌كردیم. خیلی ساده و معصوم بازی كردیم. در نیمه اول تمام تلاشمان را كردیم و دیگر در نیمه دوم نمی‌توانستیم جریان بازی را عوض كنیم و خواسته‌هایمان را به حریف تحمیل كنیم...
▪حالا چه؟ می‌توانید برزیل را شكست دهید؟
قطعا. حالا اعتماد به نفس ما بالاتر رفته، خیلی از بازیكنان به كمال رسیده‌اند، باتجربه‌تر شده‌ایم و برزیل را براحتی می‌توانیم شكست دهیم. چهار سال پیش خودمان را ضعیف‌تر و كوچك‌تر از برزیل می‌دانستیم، اما حالا به خودمان ایمان داریم. به توانایی‌هایمان اعتقاد داریم. در هر دیداری می‌توانیم مبارزه كنیم و حریف را شكست دهیم.
نكند مثل چهار سال گذشته اشتباه كنید. مثل اشتباهی كه «سیمن» كرد و شوت «رونالدینیو» از وسط میدان گل شد...
چند هفته پیش رونالدینیو و كافو را دیدم. به دلیل اینكه آنها انگلیسی بلد نبودند نمی‌توانستیم چندان با هم حرف بزنیم. ولی بطور دست و پا شكسته از رونالدینیو پرسیدم كه آن گل را چگونه زد. او شانه‌هایش را بالا انداخت و خندید و این خنده‌اش اصلا حس خوبی به من نداد. شاید اكنون نوبت ما رسیده و شانس روی خوشش را به ما نشان بدهد. هر چه باشد، ما می‌خواهیم بخشی از تاریخ شویم، مثل بازیكنان سال ۱۹۶۶ انگلیس.
منبع : روزنامه اعتماد
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست